ایکس – شبهه: این بخش، فرصت مناسبی برای درج برخی از آثار کوتاه شماست. گاه قلم به روی کاغذ می‌رود و نگاه یا معرفتی را در قالب کلمات بیان و منتقل می‌نماید. گاه درد دلی، گاه ذوقی و گاه دل نوشتاری.

به عنوان مطلع این بخش، شعری از مرحوم محمد حسین چینی‌چیان با تخلص «مجنون» تقدیم می‌گردد. او را «شهید راه عشق» نامیدند، چرا که عاشقی با معرفت بود و در راه لقای معشوقش و زیارت نجف اشرف و کربلای معلی، در بیابانی افتاد و تشنگی سبب عروجش گردید – که صاحب عطش را باید تشنه زیارت کرد.

نام این شعرش را «علی (علیه‌السلام) است» گذاشته بود و آخرین شعری بود که او سروده است:

آرزویم روی دلکوی علیست                      دل اسیر بند گیسوی علیست

نی فقط من در پی‌اش دیوانه‌وار                 هر دو عالَم در تکاپوی علیست

آن مقاماتی که گویند عارفان                    پیچ و خم‌های سر کوی علیست

گردش چرخ و جهان دانم ز چیست            چرخ چوگان و جهان گوی علیست

خوانده حق ما را به راه مستقیم                آن صراط مستقیم، موی علیست

یک تجلی از یدالله گویمت                        آن تجلی، دست و بازوی علیست

خلق حیدر مستقیم از ذات هوست           خلقت عالم به یک هوی علیست

روی حیدر سو حق و سوی ما                 روی حق و روی ما سوی علیست

قوسی از حق باشد و قوسی به حق        قاب قوسین هر دو ابروی علیست

آن که آتش بر دل «مجنون» کشید             برقی از لبخند نیکوی علیست

 

پنجشنبه – 24/11/81 – به مناسبت عید غدیر خم

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت