ایکس – شبهه – پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: اعتقاد به توحید و نبوت و معاد که بیان نموده، یعنی چه و چگونه محقق می‌گردد؟ اگر امامت را رد کنند، از کدام امر نبوت تبعیت می‌کنند؟ اگر قائل نباشد که خداوند متعال هدایت توسط انسان کامل (امام) را رها کرده و مردمان را معطل گذاشته است، چگونه قائل به توحید و معاد هستند؟

دقت شود که اگر قرار باشد هر کسی فقط با میزان معلومات فعلی خود به ظاهر آیات قرآن کریم بسنده کند، یعنی تابع شعار «حَسبُنا کِتاب الله – کتاب خدا برای ما کافیست» باشد (شیوه وهابیت امروزی)، از این مشکلات ذهنی بسیار برایش پیش خواهد آمد.

فقط «امامت» نیست که انکارش مورد علاقه‌ یا هدف برخی قرار گرفته است، راجع به بسیاری از اصول و فروعی که می‌شناسیم و باور داریم همین‌طور است. مثلاً در هیچ کجای قرآن کریم نمی‌خوانید که نماز صبح دو رکعت است و هر کس نخوانَد یا 3 رکعت بخواند معذب می‌شود؟ حال چه کنیم؟ قبول نکنیم که نماز صبح دو رکعت است، یا قبول بکنیم؟ قبول نکنیم که هر کس سه رکعت بخواند قبول نیست و معذب می‌شود، یا قبول بکنیم؟

شخصی پرسید: در کجای قرآن آمده که علی علیه السلام امام است؟ با تأسی به مباحثات اهل بیت علیهم السلام عرض شد: در همان جایی که آمده نماز صبح دو رکعت است. گفت: این سنّت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله است. عرض شد: ولایت و امامت نیز همین طور است. شما به چه حقی یک سنّت را گرفته‌اید و دیگری را رها کرده‌اید؟

الف – دقت شود که در ظاهر قرآن کریم می‌خوانیم که «اطاعت از خدا واجب است» – در همان ظاهر می‌خوانیم که «اطاعت کنید از خدا و رسول و اولی‌الامر» - در همان ظاهر می‌خوانیم که «هر گاه نیز اختلاف کردید، آن را به خدا (کتاب) و رسول (سنت) ارجاع دهید – و بالاخره در همان ظاهر آیات می‌خوانیم که «اطاعت از خدا مستلزم اطاعت از نبی اوست و هر کس رسول را اطاعت کرد، خدا را اطاعت کرده است».

خداوند متعال این چنین حجت را بر کسانی که می‌خواهند فقط به ظاهر آیات بسنده کنند و آن را نیز با قلّت علم خود بفهمند، تمام کرده است.

حال آیا می‌شود اگر رسول خدا صلوات الله علیه و آله فرمود: نماز صبح دو رکعت، ظهر چهار رکعت، طواف و سعی هفت شوط و ... می‌باشد، بگوییم: بله اینها حکم خداست که ایشان بیان نموده است و هر کس تخلف کرد، مستحق گمراهی و عذاب می‌گردد، اما اگر فرمود: من به حکم و دستور خدا جانشینان خود را معرفی می‌کنم و هر کس از آنان روی برگرداند، مستحق گمراهی و عذاب است، بگوییم صراحتش در کجای قرآن آمده است؟

ب – البته آیات مربوط به «ولایت و امامت» در قرآن کریم بسیار است. ارجاع می‌دهیم ظاهر آیات و نیز اختلاف خود را در خصوص معانی و مصداق ولایت و امامت به رسول اکرم صلوات الله علیه و آله و ایشان نیز امامت را شرح داده و امامان را معرفی می‌کنند و به امر الهی در خطبه غدیر خم نیز  [نه معرفی]، بلکه بر پذیرش ولایت، امامت و خلافت حضرات امیرالمؤمنین، امام حسن و امام حسین و سپس نسل ایشان تا حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف، بعیت می‌گیرند. آیا این عین صریح معارف و اوامر قرآن کریم نیست؟ آیا آیات صریح ولایت در قرآن کریم، دلالت ندارد؟

ج – آیاتی که در قرآن کریم (حتی همین ظاهر آیات) در خصوص ولایت، خلافت، امامت، اطاعت، تبعیت و ... آمده است، به مراتب بیشتر از آیاتی است که در خصوص نماز، طهارت یا غسل آمده است، آیا اینها هیچ کدام دلیل نیست؟ آیا تفسیر، تأویل، بیان شرح نزول یا مصداق این دسته از آیات، از پیامبر اکرم صلوات الله علیه  و آله نبوده است؟ آیا علما، دانشمندان، فقها و محدثین اغلب مذاهب، این احادیث را نقل ننموده و در کتب معتبر خود درج ننموده‌اند؟ یا آن که می‌خواهند بگویند: خیر؛ بلکه خدا باید آیه را آن طور که ما دیکته می‌کنیم، نازل می‌نمود؟

د – اگر فقط یک آیه در قرآن کریم آمده باشد که تخلف از فرمان الهی، فرمان رسول و شکستن بیعت با او، منجر به گمراهی و ضلالت و استحقاق عذاب می‌شود، برای تعمیم دادن به همه اوامر و رهنمودها و بیعت‌های ایشان کافیست. و حال آن که حتی ظاهر آیات بسیاری بیانگر این معناست.

*- آیا نفرمود علت ضایع شدن اعمال خوب کافران نیز محو شدن سیئات مؤمنان، ایمان به رسول و هر آن چه هست که بر او نازل شده است؟

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ * الَّذِینَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ * وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ كَفَّرَ عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ * ذَلِكَ بِأَنَّ الَّذِینَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِن رَّبِّهِمْ كَذَلِكَ یضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ» (محمد ص، 1 تا 3)

ترجمه: كسانى كه كفر ورزیدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند [خدا] اعمال آنان را تباه خواهد كرد * و آنان كه ایمان آورده و كارهاى شایسته كرده‏اند و به آنچه بر محمد [ص] نازل آمده گرویده‏اند [كه] آن خود حق [و] از جانب پروردگارشان است [خدا نیز] بدیهایشان را زدود و حال [و روز]شان را بهبود بخشید * این بدان سبب است كه آنان كه كفر ورزیدند از باطل پیروى كردند و كسانى كه ایمان آوردند از همان حق كه از جانب پروردگارشان است پیروى كردند این گونه خدا براى [بیدارى] مردم مثال‌هایشان را مى‏زند.

*- آیا نفرمود از خدا، رسول و اولی الامر اطاعت کنید و اختلافات را به او ارجاع دهید؟ و آیا ایشان اولی‌الامر را معرفی ننمودند:

«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَیرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا» (النساء، 59)

ترجمه: اى كسانى كه ایمان آورده‏اید خدا را اطاعت كنید و پیامبر و اولیاى امر خود را [نیز] اطاعت كنید پس هر گاه در امرى [دینى] اختلاف نظر یافتید اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید آن را به [كتاب] خدا و [سنت] پیامبر [او] عرضه بدارید این بهتر و نیك‏فرجام‏تر است.

*- آیا نفرمود بر خدا و پیامبرش (ص) پیشی نگیرید؟ پس جدا کردن قرآن از رسول قرآن و اکتفای به ظاهر قرآن یعنی چه؟

«یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُقَدِّمُوا بَینَ یدَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ » (الحجرات، 1)

ترجمه: اى كسانى كه ایمان آورده‏اید در برابر خدا و پیامبرش [در هیچ كارى] پیشى مجویید و از خدا پروا بدارید كه خدا شنواى داناست.

*- و آیا پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نفرمود:

●- هان مردمان! آنچه بر من فرود آمده، در تبلیغ آن كوتاهی نكرده ام و حال برایتان سبب نزول آیه را بیان می كنم: همانا جبرئیل سه مرتبه بر من فرود آمد از سوی سلام، پروردگارم - كه تنها او سلام است - فرمانی آورد كه در این مكان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهی اعلام كنم كه علی بن ابی طالب برادر، وصی و جانشین من در میان امّت و امام پس از من بوده. جایگاه او نسبت به من به سان هارون نسبت به موسی است، لیكن پیامبری پس از من نخواهد بود او (علی)، صاحب اختیارتان پس از خدا و رسول است؛

●- هان مردمان! بدانید این آیه (ذالِكَ فیهِ وَافْهَموهُ وَاعْلَمُوا) درباره‌ی اوست. ژرفی آن را فهم كنید و بدانید كه خداوند او را برایتان صاحب اختیار و امام قرار داده، پیروی او را بر مهاجران و انصار و آنان كه به نیكی از ایشان پیروی می كنند و بر صحرانشینان و شهروندان و بر عجم و عرب و آزاد و برده و بر كوچك و بزرگ و سفید و سیاه و بر هر یكتاپرست لازم شمرده است.

●- هان مردمان! آخرین بار است كه در این اجتماع به پا ایستاده ام. پس بشنوید و فرمان حق را گردن گذارید؛ چرا كه خداوند عزّوجلّ صاحب اختیار و ولی و معبود شماست؛ و پس از خداوند ولی شما، فرستاده و پیامبر اوست كه اكنون در برابر شماست و با شما سخن می گوید. و پس از من به فرمان پروردگار، علی ولی و صاحب اختیار و امام شماست. آن گاه امامت در فرزندان من از نسل علی خواهد بود. این قانون تا برپایی رستاخیز كه خدا و رسول او را دیدار كنید دوام دارد.

آیا نفرمود: صراط مستقیم که در سوره حمد می‌خوانید، من و پس از من علی (ع) است؟

منبع: (خطبه غدیر که در معتبرترین منابع اهل تشیع و تسنن ثبت شده است)

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   ولایت (امام علی)   امامت   معاد