ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات / هم چنین آیات قرآن و احادیث دلالت دارد که از اول الزّمان که حضرت آدم علیه السلام خلق شد و «وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا» گردید تا آخر الزّمان که حضرت امام مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشریف ظهور و قیام می‌نمایند، پرچم هدایت، اصلاح، رشد و کمال به دست علما می‌باشد و خداوند علیم، حکیم و هادی نیز همیشه دستور به پیروی و تبعیت از علما داده است و نه از جهّال.

احادیث مربوطه نسبت به علمای فاسد نیز اختصاصی به آخرالزمان ندارد. همیشه و در هر زمان، هر کس که در هر موقعیت یا جایگاهی مقام و اثر بیشتری در سازندگی دارد، در صورتی که فاسد شود، سقوطش مهلک‌تر و اثر منفی‌اش بیشتر خواهد بود.

استاد دانشگاه فاسد، پزشک فاسد، قاضی فاسد، فرماندار فاسد، شهردار، وزیر، وکیل، پادشاه یا رییس جمهور و هر مقام فاسد دیگری، مفسده و خیانتش بیش از زیر مجموعه‌ی خودش می‌باشد و همین طور است «عالِم فاسد» در هر رشته‌ای و از جمله علوم دینی.

فساد یعنی تباهی. پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند: «اذا فَسَدَ العالِم فَسَدَ العالَم – اگر عالِم فاسد شود، عالَم فاسد خواه شد». البته باید توجه داشت که «عالِم»، فقط فقیه، ملا، روحانی و عالم به علوم دینی نیست، بلکه همه دانشمندان، فضلا و اهل علم را شامل می‌گردد. دانشمند فیزیک هم فاسد شود و بمب اتم را برای جنایت می‌سازد – حقوقدان، فیلسوف، دانشمند اقتصاد یا علوم سیاسی نیز اگر فاسد و تباه شود، عالَمی را به فساد می‌کشد. شاعر فاسد، هنرمند فاسد، نویسنده و صاحب قلم فاسد، نظریه پرداز فاسد، روزنامه‌نگار فاسد و ...، همه مشمول همین «عالِم فاسد» می‌شوند.

بی‌تردید کسی که نسبت به علوم سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، تبلیغاتی و ... جاهل یا عوام است، نمی‌تواند ابر قدرت شود - نمی‌تواند تمامی عرصه‌ی فیلم و هنر را به سیطره درآورد – نمی‌تواند رسانه‌های زنجیره‌ای جهان را ایجاد کرده و به کنترل بگیرد – نمی‌تواند مدعی حکومت جهانی گردد و ...؛ اینها همه عِلم می‌خواهد؛ پس این امور توسط آگاهان و دانشمندان و نبوغ‌های فاسد محقق می‌گردد.

عالِم دینی نیز از قاعده مستثنی نمی‌باشد. کسی نمی‌تواند در قیافه و جایگاه یک جاهل نسبت به علوم دینی، وارد عرصه شود و دینداران را به انحراف بکشاند.

آخوند درباری، آخوند متحجر، آخوند به اصطلاح روشنفکر به معنای غرب‌زده، آخوندی که صیانت نفس ندارد و ...، همه از مصادیق همان علمایی هستند که ایجاد فساد و تباهی در جامعه‌ی اسلامی و بالتبع سرتاسر جهان می‌کنند. آیا غیر از این است که هر انحرافی در جامعه مسلمانان (در تمامی مذاهب)، از آخوندها یا بهتر بگوییم آخوندنماها، روحانی‌نماها و کسانی که خود را از این سِلک نشان می‌دهند تأییدیه و جان گرفته‌ است؟ اگر یک آخوند فاسد، به نام شریعت اسلام، حکم به خروج ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام از اسلام را صادر نمی‌کرد، کجا سیِاسانی چون یزید می‌توانستند به نام اسلام با ایشان خصومت کرده و بجنگند، بلکه مجبور می‌شدند اذعان کنند که ما کافر و ملحد و فاسد هستیم و با شما که امام مسلمین هستید، سر جنگ داریم.

پس همان‌طور که علم، اطلاع، آگاهی، رشد، کمال، اخلاق و تربیت دینی در تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی بشر، در سایه تلاش علمی، تهذیب، مجاهدت، خودسازی و نیز تعلیم و تربیت توسط علما محقق می‌گردد، ضرر و خسران عالِم فاسد نیز به مراتب بیشتر از مردم عوام می‌باشد و این اختصاصی به «فقیه، آخوند، ملا» و نیز «آخر الزّمان» ندارد. مگر این که گوینده قصد داشته باشد به بهانه‌ی این احادیث جامع و آموزنده، نسبت به همه علمای دینی بدبینی ایجاد کند، که خودش مصداقی از عالِم فاسد می‌شود. یعنی به یک حدیث علم پیدا کرده، اما چون اهداف، نیات و اغراضش فاسد است، از این علم (به یک حدیث) در راه ایجاد فساد در اندیشه‌ی مخاطب سوء استفاده می‌کند.

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون