کسانی که نزد پروردگار «ملعون» هستند [لعنت یعنی دور شدن از رحمت الهی] / 3- کسانی که در حال کفر بمیرند

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَالْمَلآئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ * خَالِدِينَ فِيهَا لاَ يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ يُنظَرُونَ (البقره، 161و162)

همانا كسانى كه كافر شده و در حال كفر مردند لعنت خدا و ملائكه و همه مردم شامل حال ايشان است * در حالى كه جاودانه در آن خواهند بود و عذاب از ايشان تخفيف نمى ‏پذيرد و مهلت داده نمی ‌شوند.

بی‌دینی، با کفر و عناد و پافشاری در انکار و تکذیب حق، بسیار متفاوت است. چنان چه مرحوم علامه طباطبایی (ره) می‌فرماید: «كسى كه از بى توجهى بدين حق متدين نباشد، نه از روى عناد و كبر ورزى، چنين كسى در حقيقت كافر نيست، بلكه مستضعفى است كه امرش به دست خدا است؛ شاهدش اين است كه خداى تعالى كفر كافران را در غالب آيات قرآن، مقيد به تكذيب مى‏كند/المیزان». پس، وقتی می‌فرماید که «کافر بودند و کافر مردند»، یعنی در کفرشان عناد و لجاج داشتند. چرا که خدا به آنان عقل، شعور، فطرت، وحی، پیامبر و امام داده بود. دلایل و بینه‌ها داده بود، لذا اگر ابتدا مدتی کافر بودند، دلیلی نداشت که به این کفر ادامه دهند، مگر لجاج و عناد آنها. پس اینها ملعون خدا، ملائک و همه انسان‌ها هستند.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز