کسانی که نزد پروردگار «ملعون» هستند [لعنت یعنی دور شدن از رحمت الهی] / 5- تهمت زنا به زنان پاکدامن و مؤمن

إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (النّور، 23)

همانا كسانى كه به زن‏هاى پاكدامن بى‏خبر (از گناه و فحشا و) با ايمان نسبت زنا مى‏دهند، در دنيا و آخرت مورد لعنت‏اند و براى آنها عذابى بزرگ است.

برخی به صورت علنی، ضد دین و دینداران هستند و برای خصومت، زنان پاکدامن و زنان مؤمنه را متهم به زنا می‌کنند؛ برخی نیز از روی غفلت، جهل، بداخلاقی، خصومت شخصی، ایجاد فتنه و دشمنی، عادت، بدبینی و حتی لق لقه‌ی زبان، حتی بدون این که متوجه خباثت گفتار خود و عواقبش باشند، زنان پاکدامن و مؤمنه را متهم به زنا می‌کنند و گاهی جمع نیز می‌بندند. مثلاً می‌گویند: «ای بابا، هر چه هست زیر همین چادرهاست و تلویحاً تهمت زنا می زنند – آنان که حجاب را درست رعایت نکردند، همه زناکار هستند – زنان مطلقه، همه زناکار هستند – اکثر زنان متأهل نیز اکنون زناکار هستند - برخی از روی عادت به بد دهنی، به دوست و دشمن خود فحش ناموسی می دهند که این معنا را دارد و ...»! اینها همه اتهام است. اثبات زنا بسیار مشکل و سخت است. حتی ممکن است پوشش یا رفتار کسی و نوع تعاملش با دیگران مصداق «فساد، فسق و فجور» باشد، اما باز هم نمی‌شود آنها را متهم به زنا نمود. لذا آنان که به زنان پاکدامن و به ویژه مؤمنه، تهمت زنا می‌زنند، از سایه رحمت الهی دور شده و نزد پروردگار عالم، ملعون می‌باشند.

اطلاعیه

سری جدید کتاب الکترونیک (e-book )، شامل مجموعه سؤالات و شبهات سیاسی، در پنج بخش منتشر شد

کلمات کلیدی:  حدیث امروز