کسانی که نزد پروردگار «ملعون» هستند [لعنت یعنی دور شدن از رحمت الهی] / 10- کسانی که مؤمنان را به عمد بکشند

وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا (النساء، 93)

و هر كس عمداً مؤمنى را بكشد، كيفرش دوزخ است كه در آن ماندگار خواهد بود و خدا بر او خشم مى‏گيرد و لعنتش مى‏كند و عذابى بزرگ برايش آماده ساخته است.

ظلم و تعدی، همیشه و همه جا نسبت به هر کسی حرام است و ظالم ملعون می‌باشد، اما وقتی در آیه بر کشتن "مؤمن"، آن هم به عمد تأکید می‌کند، معلوم می‌شود که مصداق بیشتر، کشتن آنها به خاطر ایمان‌شان است. در آیه‌ی دیگری می‌فرماید این دسته از کسانی که مورد تعدی، ظلم، اخراج از وطن و قتل و غارت قرار می‌گیرند، گناهی جز این ندارند که می‌گویند: " ربّ ما الله است " .

دوام حیات و قدرت فراعنه و طواغیت زمان، همیشه در گرو به بندگی کشیدن مردمان است، لذا آنان که ایمان آورده و زیر بار بندگی آنها نمی‌روند را بر نتافته و می‌کشند.

بسیار می‌شنویم که چرا قاتلین اهل عصمت (ع) را لعنت کنیم؟ چرا جنایتکاران تاریخ یا عصر خود را لعنت کنیم؟ حتی می‌گویند: چرا اسرائیل یا تروریست‌هایی چون داعش را لعنت کنیم؟ باید برای‌شان دعا کنیم! اینها فریب شیطانی همان شیطان‌هاست. اینها همه لعنت شده‌ی خداوند متعال هستند، چرا که مؤمنان را به عمد می‌کشند و یا ریختن خون آنها را جایز و حلال می‌شمرند.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز