ایکس - شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: دقت فرمایید که همیشه بعد از طرح سؤالی هدفدار، یک پاسخی هم از طرف خود به آن داده می‌شود که اساسش غلط است و سپس نسبت به آن پاسخ غلط، نتیجه‌گیری شده و سؤالات و شبهات دیگر ساخته می‌شود.

الف – البته که رژیم غاصب اسرائیل بردران مسلمان ما را (نه فقط برادران سنّی که در ساختار سؤال بر آن تکیه می‌شود تا تحریک اختلاف مذهبی القا گردد) از خانه‌هایشان بیرون کرده، وطن‌شان را غصب کرده و در حق آنها ظلم و جنایت می‌کند، اما چه کسی گفته که علت دشمنی ما با "اسرائیل" همین است؟! این که گفته می‌شود: «بسیار هم دلیل قانع کننده‌ای می‌باشد»، نه به خاطر اسرائیل یا مردم فلسطین است، بلکه می‌خواهد القا کند که این یک دلیل قانع کننده است، پس بنا بر همین دلیل باید با دیگران نیز چنین و چنان تعامل شود! وگرنه اصلاً هم دلیل قانع کننده‌ای برای این همه دشمنی نیست، یا دست کم دلیل اصلی، تنها دلیل و علت تامه نمی‌باشد. اگر علت این باشد که ما باید امروز با بحرین و عربستان سعودی وارد جنگ شویم، چون شیعه‌کشی می‌کنند.

ب – علت اصلی دشمنی با ما رژیم غاصب و جلاد اسرائیل در یک کلمه این است که اساساً یک کشور یا دولت نیست و فقط برای "دشمنی با ما" تأسیس شده است. فقط یک پایگاه نظامی صهیونیسم بین‌الملل، برای تصرف اراضی و سرمایه‌های مادی و معنوی جهان اسلام است. پس هر عاقلی، با دشمن خود، دشمن است.

ج – پس علت اصلی دشمنی ما، پس از عدم قبول مشروعیت غصب کشور و خاک دیگران، همان "اهداف کوتاه مدت و دراز مدت دشمن" است. اگر دزدان جنایتکار خانه‌ای را غصب کردند، اهالی آن را بیرون ریختند و آنجا را پایگاه کردند برای غصب خانه‌های دیگران، ساده‌انگاری است که گمان شود چون اهالی آن خانه مسلمان بودند، ما با آن دزدان مخالف و دشمن هستیم. خیر، بلکه اساساً مالکیتی برای دزدان قائل نیستیم و در ضمن از اهداف‌ آتی آنها با خبریم. اهدافی که خبر از آنها، نیازی به وحی، کرامت و یا درایت و بصیرت خاص سیاسی ندارد، بلکه خودشان مکرر و به صراحت بیان می‌دارند.

د – در دانش و بینش سیاسی، دقت کنیم که همیشه "عامل دشمنی" و "دشمن" را بشناسیم. دشمن شناسی، یعنی همین. به عنوان مثال: امریکا رسماً یک کشور است و با جمهوری اسلامی ایران نیز دشمن است و دشمنی می‌کند، اما شما در اخبار و گزاره‌های ژورنالیستی داخل کشور خودمان نیز می‌شنوید: "دشمنی ایران با امریکا"؛ خب این یک تاکتیک و حقه در جنگ روانی است. ما با امریکا یا انگلیس دشمنی نداریم، البته اگر با ما دشمنی نداشته باشند؛ و اگر دشمنی کردند، حتماً دشمن هستیم. آیا ابلهانه و ذلیلانه نیست که یک طرف به صراحت در بیان و عمل دشمنی کند، و طرف دیگر به گدایی و ذلت، ادعا و طلب دوستی نماید؟!

ﻫ – اما نسبت به اسرائیل فرق دارد با امریکا یا انگلیس که دشمنان اصلی هستند، چرا که اساساً مشروعیت کشور یا دولتی به نام "اسرائیل" را قبول نداریم؛ ما (و هر عاقل و باخبر مسلمان و غیر مسلمانی) می‌داند که اسرائیل چرا و چگونه بنا گذاشته شد. هم تأسیس این رژیم غاصبانه بوده و هست و مشروعیت ندارد و هم علت وجودی‌اش نقش آفرینی در سلطه صهیونیسم بر جهان غنی اسلام و مسلمین می‌باشد.

پس، این رژیم از همان ریشه، برای دشمنی بنا شده، پایگاه دشمن و دشمنی است و ما نیز دشمن هستیم.

و – مگر نه این است که در مقوله‌ی صلح پایدار در خاورمیانه، جمهوری اسلامی ایران مدعی است که فلسطین، متعلق به فلسطینیان (نه فقط به قول سؤال، برادران سنّی) است؟

مگر نه این است که قائلیم، فلسطین هیچ تعلقی به چند نفر صهیونیسم که گروه‌های تروریستی (مثل تکفیری‌ها، سلفی‌ها و داعشی‌های امروز) را تشکیل دادند و سپس انگلیس به آنها کمک کرد و رسمیت بخشید ندارد و هیچ تعلقی به هر یهودی دیگری که از امریکا، انگلیس، روسیه، لهستان، آلمان ... و کشورهای آفریقایی به آنجا مهاجرت کردند تا تشکیل جمعیت ملی دهند ندارد. هر چند که با این همه، فقط 33% یهودی هستند.

از این رو، موضع جمهوری اسلامی این است که می‌گوید: از مردم فلسطین (اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی)، برای تعیین سرنوشت‌شان رأی‌گیری کنید.

ز – هر کس که علت دشمنی با اسرائیل را دفاع از "برادران سنی یا شیعه" بخواند، یا اطلاع ندارد و یا با دشمن همسویی دارد و می‌خواهد اذهان عمومی را منحرف کند. اگر کسی از اهداف و برنامه‌های "جهانی‌سازی" و نقشه‌ی امریکا (صهیونیسم) برای تشکیل خاورمیانه، تجزیه کشورهای اسلامی به ایالات کوچک‌تر و تشکیل خاورمیانه جدید به مرکزیت اسرائیل، با نقشه "از نیل تا فرات" اطلاع نداشته باشد، مشکل از ضعف اطلاعات و معلومات سیاسی و آگاهی از اخبار روز اوست.

ح – از این رو، مواضع جمهوری اسلامی ایران، راجع به سرزمین فلسطین، رژیم غاصب و نامشروع اسرائیل، اقدامات امریکا و انگلیسِ دشمن در منطقه و ...، بسیار متفاوت است با هر کشور دیگری که با کشورهای مجاورش، تنش‌های مرزی یا حتی جنگ دارد. هر چند که یک طرف مسلمان باشند.

بله، اسلام و نظام جمهوری اسلامی ایران و ملت مسلمان و غیر مسلمان این کشور، با هر گونه لشکرکشی، تجاوز، ظلم، جنایت و ... مخالف است، اما این فرق دارد با دشمنی امریکا با اصل این نظام و مردم و نقش اسرائیل در منطقه.

حتی اگر کسی مسلمان هم نباشد و فقط ملی‌گرا باشد، می‌داند و می‌فهمد که نقطه‌ی آغاز اسرائیل به عنوان پایگاه نظامی صهیونیسم بین‌الملل به مرکزیت امریکا و انگلیس، سرزمین فلسطین بود، اما هدف کلی و نقطه انجام، تمام خاورمیانه است که کشور او را نیز شامل می‌گردد.

ط – در خاتمه دقت شود که در تعاملات [سیاسی، اقتصادی، امنیتی، فرهنگی و ...] بین کشورها، مقوله‌ی "دوستی و دشمنی" با مقوله "ارتباط" بسیار متفاوت است. ما با هر کشوری که موافق و همسو نباشد نیز می‌توانیم "ارتباط" داشته باشیم، و البته در هر "ارتباطی" باید به منافع توجه شود. اما ارتباطِ دوستی با دشمنی که قصد هلاکت را دارد، احمقانه است و سرنوشت و نتیجه‌ای جز همین فلاکتی که بر سر اعراب و سایر دوستداران "اسرائیل" آمده نخواهد داشت.