س 267 - در فلسفه‌ی اسلامی گفته می‌شود که انسان خودش(نفسش) را با علم حضوری درک می‌کند. هیوم معتقد است که نفس را با علم حضوری و حصولی نمی توان درک کرد چون هیچ وقت از حالتی خالی نیست و همیشه همراه با حالتی مانند شادی،غم،ترس و...می‌باشد، پس نفس را چون هیچگاه از حالتی خالی نیست نمی توان درک کرد. و فلاسفه‌ی اسلامی معتقدند که اگر با داشتن حالتی درک کنیم آن علم حصولی می‌باشد. آیا این سخن هیوم از اعتبار برخوردار است؟ چون هیچ گاه نفس از حالت خالی نیست.