شهادت عبارت است از: پایان دادن به جریان حیات (که در متن طبیعت، مطلوبِ مطلق است) در کمال هوشیاری و آزادی و آشنایی با ماهیت و مختصات آن، با این هدف گیری که ذیلاً مطرح می‌نماییم  :

بعضی از ابعاد شهادت:

بُعد یکم- پایان دادن به زندگی طبیعی در راه دفاع از ارزش‌ها و حیات حقیقی افراد جامعه.

بُعد دوم- شکافتن کالبد مادی و به پرواز درآوردن روح به مقام شهود الهی، در راه وصول به جاذبیت کمال، برای بزرگداشت«حیات معقول» خود و دیگران.

بُعد سوم- تعیین کننده ملاک و میزان برای زندگی قابل توجیه در این دنیا.

البته بدیهی است کسی که حقیقت و ارزش واقعی حیات برایش مطرح نیست و از حیات جز خوردن و خوابیدن و اشباع خواسته‌های حیوانی چیز دیگری نمی‌فهمد، نه شهادت برای او قابل درک است و نه حیات حقیقی که دارای عالی ترین ارزش است.

برای توجه به عظمت شهادت، فهیمدن دو حقیقت شرط اساسی است:

1- اهمیت مطلق زندگی.

2- اهمیت هدفی که شهادت برای آن تحقق می‌یابد.

با درک این دو حقیقت است که معنای از دست دادنِ اختیاریِ حیات با کمال آگاهی و انبساط فهمیده می‌شود.

درباره اهمیت و عظمت فوق العاده زندگی، مطالب فراوانی گفته شده است. ما در این جا به بیان یک مطلب اکتفا می‌کنیم: اگر به کسی که از نعمت عظمای حیات برخوردار است و با کمال اعتدال جسمانی و روحانی زندگی می‌کند، پیشنهاد شود که شما میان دو چیز اختیار دارید که یکی را انتخاب کنید:

1- ادامه حیات با برخورداری از عقل و وجدان و دیگر استعدادهای کمالی؛

2- مالکیت جهان با اختلال در بهره برداری از جوهر والای حیات و عظمت و مزایای آن.

بدیهی است که انسان عاقل و هشیار که از سلامت روانی و عقلی برخوردار است، ادامه حیات با کمال اعتدال جسمانی و روحانی را انتخاب خواهد کرد.

هر اندازه انسان شهید از مزایا و عظمت‌های حیات آگاه تر باشد و هرچه بیشتر توانایی استفاده از آ«‌ها را داشته باشد، شهادت او از عظمت بالاتری برخوردار می‌گردد.

نمونه ای از عظمت‌های حیات آدمی:

انسان درحال زندگی است که:

-  از زیبایی‌ها لذت می‌برد.

-  از عقل و وجدان استفاده می‌کند.

-  محبت و عشق می‌ورزد.

-  به اکتشاف نایل می‌آید.

-  حقایق را شهود می‌کند.

-  شکوه عالم هستی را درک می‌کند.

-  از عدالت و حق دفاع می‌نماید.

-  طعم آزادی و اختیار معقول را می‌چشد.

-  از علم و معرفت و جهان بینی، کسب روشنایی می‌نماید.

-  از لذت خدمت به همنوعان خود برخوردار می‌گردد.

-  می‌تواند جهانی را آباد کند.

-  لذت نظم و قانون گرایی را درمی‌یابد.

-  از شوق احیای انسان‌ها، به پرواز درمی‌آید.

-  طعم عواطف ارتباط‌های نسبی و سببی را درک می‌کند.

-  با ابداعات هنری سازنده، به عظمت احساسات درونی خود پی می‌برد.

-  با فعالیت‌های عقلانی سالم، همنوعان خود را از سقوط نجات می‌دهد و زمینه را برای پیشرفت تکاملی آنان آماده می‌سازد.

-  با گسترش «من» بر جهان هستی، جهان را درون خود درمی‌یابد.

مسلم است که امتیازها و عظمت‌های زندگی بیش از حد شمارش‌های معمولی است. انسانِ آگاه با از دست دادن هر یک از این امتیازات و عظمت‌ها – درحقیقت - جهانی را از دست می‌دهد. زیرا هر یک از آن‌ها به تنهایی می‌تواند هدفی برای زندگی و توجیه کننده آن باشد. حال، می‌توانیم این معنی را به خوبی درک کنیم که چرا شهادت امام حسین (ع) با عظمت‌ترین شهادتی است که در تاریخ بشر بروز کرده است. زیرا او با شناخت همه ابعاد و امتیازات زندگی و توانایی بر برخورداری از آن‌ها، دست از زندگی شسته است... .

برگرفته از کتاب: کتاب امام حسین شهیدِ فرهنگِ پیشرو انسانیت/ مرحوم علامه محمدتقی جعفری رحمة الله علیه

 

 

کلمات کلیدی:  در محضر استاد