ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: هیچ منبعی 20 تا 200 هزار نقل نکرده است، بلکه در نهایت 30 هزار نفر بیان شده است.

اساساً ظلم و جنایت کار عقلانی نیست و نباید انتظار داشته باشید که ظالم، کار عقلانی کند.

در میان همه ظلم‌ها و جنایت‌ها، "امام‌ کُشی" اوج بی‌عقلی و درنده‌خویی می‌باشد، حال خواه یک نفر [مثل ابن ملجم] را جلو بفرستند تا امام را ترور کند، یا یک لشکر سی هزار نفری اعزام کنند تا کوچک و بزرگ را قتل عام کنند.

الف – قبل از این که به تعداد نفرات یا چرایی این بی‌عقلی بپردازیم، لازم است دقت داشته باشیم که همه نوع سؤال و شبهه مطرح می‌شود تا اولاً تمامی شناخت‌ها و باورها سست، متزلزل و سپس تخریب گردد و ثانیاً معاویه و یزید و عمر سعد و ... تطهیر شوند. البته دلشان برای آنها نسوخته است، بلکه از یک سو می‌خواهند تأثیر این نهضت را در عقول و قلوب کمرنگ کنند و از سوی دیگر می‌خواهند معاویه‌ها و یزیدهای این زمان را تطهیر کنند.

ب – خوارج، معاویه، یزید، شمر و ...، "عقل" نداشته و ندارند. به امام صادق علیه السلام پرسیدند: "عقل چیست؟"، فرمود: آن چه تو را به سوی خدا رهنمود گردد (یعنی راه رشد و کمال و تقرب به کمال محض را به تو نشان دهد) – پرسیدند: "پس آن چه معاویه داشت چه بود؟"، فرمودند: آن عقل نبود، بلکه ادای عقل و شیطنت بود. (اصول کافی/ ج1/کتاب العقل و الجهل)

با این حال، معاویه لعنة‌الله علیه، بسیار شیطان‌تر و زیرک‌تر از یزید بود، لذا به او نیز سفارش کرد که با فتنه و توطئه غلبه کن و با این خاندان وارد جنگ نشو.

ج – این بیان حاکی از آن است که مسئله نیرو و تسلیحات نیست، بلکه از رویایی میدانی با اهل بیت علیهم‌السلام و شیعیان و یاران‌شان به شدت می‌ترسیدند. چنان چه معاویه به رغم آن که لشکر کامل و مجهزی داشت و می‌دانست که دیگر کسی کنار امام حسن علیه‌السلام نمانده است و با یک حمله می‌تواند همه را بکشد، پیشنهاد صلح داد و تمامی مفاد مطروحه از سوی امام حسن علیه‌السلام را پذیرفت. چنان چه امروز امریکا با تمام نیروها و تجهیزات نظامی‌اش، از حمله به ایران می‌ترسد.

د – یزید که کلاً عقل نداشت و دائم الخمر بود، اما اگر او یا دست کم فرمانده‌هانش می‌دانستند که امام با چند نفر عازم می‌شوند، در طی مسیر چه تعداد به ایشان می‌پیوندند، وقتی رسیدند به شهر کوفه چه تحولی رخ خواهد داد و ...، به همان تعداد 4000 نفر‌ی لشکر عمر سعد بسنده می‌کردند.

ﻫ – اگر چه کوفیان بد عهدی کردند و حتی فرستاده‌ی امام "مسلم" را کمک نکردند تا کشته نشود و سالم بیرون رود و برگردد، اما در هر حال شامی نبودند و از شامیان نیز دلخوشی نداشتند و صفین را نیز فراموش نکرده بودند. در هر حال آنان حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را تجربه کرده بودند و همانان بودند که از امام دعوت کردند؛ پس هر آن ممکن بود با دیدن امام برگردند و کار را تمام کنند. لذا عبیدالله بن زیاد با یک لشکر چند هزار نفره به کوفه اعزام شد، تا حکومت را قبضه کند و منطقه را زیر سلطه‌نظامی ببرد، نه این که با هفتاد و دو نفر بجنگد.

و – در عین حال، هدف فقط کوفه نبود، بلکه تمامی سرزمین عراق هدف بود و ازا ین رو لشکر شمر نیز با 4000 هزار نفر اعزام شد و به لشکر عمر سعد پیوست. هدف بعدی پس از اشغال کامل عراق، حمله به مدینه و مکه و سلطه‌ی حکومت یزید در شام بر کل سرزمین حجاز بود، لذا لشکریانی بعدی نیز اعزام شدند، اما اولین مانع و سد، امام حسین علیه‌السلام بود که در کربلا راه ایشان را سد کرده و آن جنایت را به بار آوردند.

بدیهی است که آنان نمی‌توانستند محاسبه کنند که به فرض ایشان را کشتند و کوفه را زیر سلطه بردند و کل عراق را هم گرفتند، اما پس از رسیدن این خبر به مدینه و مکه و کل حجاز، چه اتفاقی خواهد افتاد؟! لذا به حد کافی نیرو گسیل داشتند.

نمونه‌های امروزی:

امریکا، پس از شکست و خروج نیروهای شوروی (سابق) از افغانستان، به قصد اشغال نظامی کامل این کشور، ابتدا سناریوی 11 سپتامبر را به نمایش درآورد تا بهانه‌ای برای اجماع و مشارکت متحدان درست کند و سپس با تجهیزات کامل و از زمین و هوا به این کشور لشکر کشی و حمله کرد.

بدیهی است که افغانستان پس از چندین دهه اشغال خارجی و جنگ‌های داخلی و قبیله‌ای، هیچ ارتش و لشکری نداشت و همان حملات هوایی کافی بود، اما همان ابتدا قریب به چهل هزار نیرو نیز اعزام شدند که 12 هزار سرباز انگلیسی و 8 هزار سرباز نروژی و 6 هزار نیروی آلمانی و ... نیز جزو این تعداد بودند.

هم چنین است لشکرکشی امریکا به عراق با قریب به 40 تا 50 هزار نیروی نظامی، در حالی که جنگ زمینی نداشت.

خب، به ظاهر عاقلانه نیست، اما با توجه به شرایط افغانستان و عراق و نیز شرایط منطقه و نیز اهداف دراز مدت آنها در تغییر نقشه خاورمیانه و هم چنین نقشه‌هایی که برای پاکستان و چین و کلاً خاوردور در نظر دارند، نه تنها عجیب نیست، بلکه چه بسا نیروهای بیشتری نیز گسیل دارند.

چرا به رغم اشغال افغانستان، گفتند: دست کم باید ده سال در این کشور حضور نظامی داشته باشیم و هم چنین در عراق و چرا امروز برای (به ظاهر) مقابله با یک گروه تروریستی، 25 کشور متحد می‌شوند و می‌گویند: این جنگ بین ده تا بیست سال طول می‌کشد؟ یا حمله اسرائیل به مردم بی‌دفاع غزه که راه آب و نان و دارو را به روی آنها بسته بودند، چگونه بود؟

آن زمان نیز همین طور بود و هدف فقط کشتن 72 تن نبود.

 

 

 

کلمات کلیدی:  تاریخی   امام حسین(محرم)   جنگ و جهاد