مناجات و ذکر ما در شعبان، دقایقی تأمل در فرازهای مناجات شعبانیه باشد – 16
إِلَهِي بِكَ عَلَيْكَ إِلا أَلْحَقْتَنِي بِمَحَلِّ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ الْمَثْوَى الصَّالِحِ مِنْ مَرْضَاتِكَ، فَإِنِّي لا أَقْدِرُ لِنَفْسِي دَفْعا وَ لا أَمْلِكُ لَهَا نَفْعا، إِلَهِي أَنَا عَبْدُكَ الضَّعِيفُ الْمُذْنِبُ وَ مَمْلُوكُكَ الْمُنِيبُ [الْمَعِيبُ] فَلا تَجْعَلْنِي مِمَّنْ صَرَفْتَ عَنْهُ وَجْهَكَ وَ حَجَبَهُ سَهْوُهُ عَنْ عَفْوِكَ.
خدايا به حق خودت بر خودت، مرا به جايگاه اهل طاعتت، و جايگاه شايسته بر ساخته از خشنودیت برسان، زيراكه من نه بر دفعى از خود قدرت دارم،و نه بر نفع خويش مالك هستم. خدايا! من بنده ناتوان گنهكار توام، و مملوك توبه كننده به پيشگاهت، مرا از كسانىكه رويت را از آنان برگرداندى قرار مده، و نه از كسانى كه غفلتشان از بخششت محرومشان نموده.
ما (انسان ها) از سویی رشد و کمال و سعادت خود را می خواهیم، و از سویی دیگر هم علم به نفع و ضرر خود نداریم و هم مالک خویش و آن چه به ما نفع یا ضرر می رساند نیستیم. پس چه چیز مانع می شود تا از آن که خالقِ علیم، حکیم و قادر ماست، از آن که مالک ما و همه عالم است، کمال را به دعا مسئلت ننماییم.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز ذکر شعبان