پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آن چه که همیشه و در هر امری اشکال دارد و مذموم است، ظاهر نگری و سطحی‌بینی می‌باشد که انسان را به ظواهر مشغول داشته و از داخل تهی می‌نماید؛ حال خواه در امر سیاست و یا انتخابات سیاسی باشد – یا تجارت – یا تشکیل خانواده و یا مناسک و مراسم دینی و غیر دینی (خواستگاری، عقد، جشن تولد، مجلس ختم، مراسم ملی و بومی و ... .

*- خودتان می‌فرمایید: «مراسم عزاداری یا مولودی»، حال خواه هفتگی باشد، یا ماهانه و یا سالانه، بالاخره "مراسم" است، یعنی امری است که بر اساس "رسم و رسوم" انجام می‌گیرد؛ در تهران به یک شکل، در آذربایجان به شکلی دیگر، در خوزستان به شکلی دیگر، در پاکستان و ... به شکلی دیگر ...، و حتی مراسم بین دو محله در یک شهر و یا حتی دو خانه در یک محله نیز می‌تواند متفاوت باشد. حال این چیست که بگوییم: حتماً مقام مظعم رهبری هم باید نظر بدهند و ما آن نظر را بدانیم و طبق آن عمل کنیم؟!

*- احکام اسلام، نظر رهبری، تمامی فقها و مراجع، تمامی اندیشمندان و عالمان دینی و هر حکیم و عاقل دیگری این است که هر مراسمی، به ویژه‌ی اگر صبغه‌ی دینی و اعتقادی دارد [مثل مراسم مولودی یا عزادری برای اهل بیت علیهم السلام – یا مراسم افطاری دادن و ...]، اولاً باید با اخلاص و برای خدا باشد – ثانیاً باید نه در مال، نه در اندیشه، نه در اجرا و ...، مخلوط به حرام نگردد – ثالثاً باید مفید باشد – رابعاً باید منظم و جذاب باشد – رابعاً باید با حفظ شئون بزرگان دین و هم چنین بانیان و میهمانان باشد و ... .

*- انسان سالم، هم تعقل و تفکر دارد و هم قلب و عاطفه و محبت دارد و از این رو در مولودی‌ها و عزاداری‌ها، بخشی به سخنرانی اختصاص می‌یابد که علم را بالا ببرد و تفکر و تعقل را تقویت نماید و تذکری باشد و بخش دیگر به مداحی و روضه‌خوانی اختصاص می‌یابد تا پاسخگوی نیاز عاطفی باشد. حال کدام اول باشد، کدام وسط باشد و کدام آخر، چه فرقی می‌کند؟

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه