نهج البلاغه، خطبه 71 / ترجمه حجت الاسلام انصاریان

اللّهُمَّ داحِىَ الْمَدْحُوّاتِ، وَ داعِمَ الْمَسْمُوكاتِ، وَ جابِلَ  الْقُلُوبِ عَلى فِطْرَتِها، شَقِيِّها وَ سَعيدِها؛

بارخدايا، اى گستراننده زمينهاى گسترده، و نگاه دارنده آسمانهاى برافراشته، و اى آفريننده دل‌ها بر اساس فطرت، چه بدبخت آن و چه خوشبخت آن؛

اِجْعَلْ شَرائِفَ صَلَواتِكَ، وَ نَوامِىَ بَرَكاتِكَ عَلى مُحَمَّد عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ،

شريفترين درودهايت، و افزونترين بركاتت را بر محمّد بنده و رسول خود قرار ده،

الْخاتِمِ لِما سَبَقَ، وَالْفاتِحِ لِمَا انْغَلَقَ، وَالْمُعْلِنِ الْحَقَّ بِالْحَقِّ،

رسولى كه ختم كننده نبوت، و بازكننده راه‌هاى بسته، و آشكاركننده حق بر مبناى حق است،

وَالدّافِعِ جَيْشاتِ الأباطيلِ، وَالدّامِغ  ِ صَوْلاتِ الأضاليلِ، كَما حُمِّلَ،

(پيامبرى كه) خروش‌هاى باطل را دفع، و حمله هاى گمراهى را شكست، چنان كه سنگينى رسالتى را كه برعهده گرفت با قدرت پيش برد،

فَاضْطَلَعَ قائِماً بِاَمْرِكَ، مُسْتَوْفِزاً فى مَرْضاتِكَ، غَيْرَ ناكِل عَنْ قُدُم،

به امر تو قيام نمود، و در راه رضاى تو شتافت، بدون اينكه از پيشى گرفتن بماند،

وَ لا واهُ فى عَزْم، وَاعياً لِوَحْيكَ، حافِظاً لِعَهْدِكَ، ماضِياً عَلى نَفاذِ اَمْرِكَ،

و در عزمى كه داشت سستى ورزد، وحى تو را ضبط نمود، عهدت را حفظ نمود، بر اجراى فرمانت اقدام ورزيد،

حَتّى اَوْرى قَبَسَ الْقابِسِ، وَ اَضاءَ الطَّريقَ لِلْخابِطِ،

تا آتش دانش طلب را برافروخت، و راه حق را براى اشتباه‌كار روشن ساخت،

وَ هُدِيَتْ بِهِ الْقُلُوبُ بَعْدَ خَوْضاتِ الْفِتَنِ وَالاْثامِ، وَ اَقامَ مُوضِحاتِ الأعْلامِ وَ نَيِّراتِ الأحْكامِ.

و دل‌هايى كه در فتنه‌ها و گناهان غرق شده بود، به وسيله او هدايت شد؛ نشانه‌هاى واضح را برپا كرد، و احكام نورانى را ابلاغ نمود.

فَهُوَ اَمينُكَ الْمَأْمُونُ، وَ خازِنُ عِلْمِكَ الْمَخْزُونِ،

او امين درستكار تو، و خزينه دار دانش سرّى تو،

وَ شَهيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ، وَ بَعيثُكَ بِالْحَقِّ، وَ رَسُولُكَ اِلَى الْخَلْقِ.

 

و شاهد تو در روز قيامت، و پيامبر به حق ات، و فرستاده‌ات به سوى خلق بود.

اللَّهُمَّ افْسَحْ لَهُ مَفْسَحاً فى ظِلِّكَ، وَ اجْزِهِ مُضاعَفاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ.

خداوندا، جايى وسيع در سايه رحمتت براى او بگشا، و او را از خير فراوان و اجرى از فضل و كرمت مرحمت فرما.

اللّهُمَّ اَعْلِ عَلى بِناءِ الْبانينَ بِناءَهُ، وَ اَكْرِمْ لَدَيْكَ مَنْزِلَتَهُ،

الهى، بناى او را بر بناى بناكنندگانِ فضيلت بلند گردان، و مرتبه اش را نزد خود گرامى دار،

وَ اَتْمِمْ لَهُ نُورَهُ، وَاجْزِهِ مِنِ ابْتِعاثِكَ لَهُ:

و نورش را كامل ساز، و او را در عوض رسالت چنين پاداش ده:

مَقْبُولَ الشَّهادَةِ، الْمَقالَةِ، ذا مَنْطِق عَدْل، وَ خُطَّة فَصْل.

شهادتش را مقبول، گفتارش را پسنديده، منطقش را عدل، و سخنش را جداكننده بين حق و باطل قرار ده؛

اللَّهُمَّ اجْمَعْ بَيْنَنا وَ بَيْنَهُ فى بَرْدِ الْعَيْشِ، وَ قَرارِ النِّعْمَةِ، وَ مُنَى الشَّهَواتِ، وَ اَهْواءِ اللَّذّاتِ، وَ رَخاءِ الدَّعَةِ، وَ مُنْتَهَى الطُّمَأْنينَةِ، وَ تُحَفِ الْكَرامَةِ.‌

خداوندا، بين ما و او در جايى كه زندگيش نيك، و نعمتش بى زوال، و خواهشهايش برآورده، و هوس‌هايش لذت بخش، و آسايشش فـراوان، و در منتهاى آرامش با ارمغان‌هاى كرامت اسـت جمع فرما.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه