پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): وجه تمایز بشر با سایر موجودات، همین عقل و قدرت انتخاب اوست. بشر لحظه به لحظه، قضاوت و انتخاب می‌کند و با همین انتخاب‌ها، سرنوشت دنیا و آخرت خود را رقم می‌زند.

همیشه اگر در پی انتخاب‌ها و گزینش‌ها [در هر امری]، موفقیت و پیروزی باشد، بسیاری می‌گویند: «کار من بود – هنر من بود – انتخاب من بود ...»؛ یا دست کم می‌گویند: «من نیز سهیم بودم»! اما اگر به شکست، نافرجامی، ضرر و حتی خسران بیانجامید، عده‌ی می‌گویند: «ما اصلاً نبودیم» و عده‌ی دیگری که نمی‌توانند حضور، انتخاب، رأی و مشارکت خود را کتمان کنند، سعی دارند با انداختن گناه به گردن دیگری، خود را نزد خود و دیگران، توجیه و تطهیر کنند. از قدیم گفته‌اند: «پیروزی، صدها پدر و مادر دارد، اما شکست یتیم است»!

الف – ندانستن، نفهمیدن، توجه ننمودن، غفلت، بی‌بصیرتی و بی‌فکری، همه "جرم" هستند، چه رسد به لجاج و عناد، که حتماً هدفدار است و اگر موضوع یک انتخاب غلط باشد، این لجاج حاکی از اهداف و امیال غلط و سوء می‌باشد. پس آن نیز جرم مضاعف است.

ب – یک موقع "حجت" [به معنای واقع] بر کسی یا جامعه‌ای تمام نشده است؛ به تعبیری دیگر، مردم آن جامعه، در استضعاف واقعی فکری، علمی، فرهنگی و ... قرار گرفته‌اند، در چنین حالتی، انتخاب غلط ضرر خودش را دارد، اما «گناه» محسوب نمی‌گردد و خداوند به احوال بندگان خود آگاه است. اما، یک موقع، حجت تمام شده است، آگاهان، ناصحان، صاحبان علم و تقوا و بصیرت، منذرها (ترساننده‌ها از عواقب سوء)، همه چیز را گفته‌اند و حجت را تمام کرده‌اند، پس بی‌توجهی، غفلت یا تمرد، گناه روی گناه است، چه رسد به عناد و لجاج!

پاسخ خداوند علیم و هادی، به این سؤال:

ج - وقتی اهل جهنم را به سوی دوزخ می‌برند، فرشتگان مأمور، یک سؤال توبیخی و سرزنشی از آنها می‌کنند، مبنی بر این که «مگر انذار دهنده‌ای برای شما نیامده بود؟» آنها نیز می‌گویند: «چرا آمد، ولی ما تکذیبش کردیم»!

« تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ * قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ » (المُلک، 8 و 9)

ترجمه: نزدیک است (دوزخ) از شدّت غضب پاره پاره شود؛ هر زمان که گروهی در آن افکنده می‌شوند، نگهبانان دوزخ از آنها می‌پرسند: «مگر بیم‌دهنده الهی به سراغ شما نیامد؟!» * می‌گویند: «آری، بیم‌دهنده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید!»

مخاصمه جهنمیان، بر اساس احوال آنها در دنیاست:

قیامت، روز « تُبْلَى ٱلسَّرَآئِرُ » است، یعنی تمامی نهان‌ها و پنهان‌ها، بیرون می‌ریزند و آشکار می‌شود. بنابر این، مردم اهل جهنم، بزرگان و اولیایی که خود برگزیده بودند را می‌بینند که نه تنها کاری از دست‌شان بر  نمی‌آید، بلکه پیشاپیش آنها به جهنم برده می‌شوند.

بنابر این، از آنجا که در آن مهلکه، در پی انداختن گناه خود گردن دیگران هستند، ابتدا رو به آنها کرده می‌گویند: «شما ما را با وعده و وعید و دروغ و ... منحرف ساختید»! آنها نیز پاسخ می‌دهند: «ما که بر شما تسلط نداشتیم، بلکه خودتان مشتاق فریب خوردن و اهل طغیان بودید، لذا ما را پسندید» - و چون این مخاصمه به نتیجه نمی‌رسد، به خداوندِ داور می‌گویند: «دست کم گناه آنان را دو برابر محاسبه کن و عذاب‌شان را مضاعف گردان»؛ خداوند متعال نیز می‌فرماید: گناه و عذاب هر دو مضاعف است، چرا که هر دو گروه، دو گناه کردید.

گروه اول یک گناه دارد که خودش طاغی شد و عصیان کرد و یک گناه دیگر دارد که شما را به سوی طغیان، عصیان و فسق و گناه فرا خواند – گروه دوم نیز دو گناه دارد، یکی این که حرف حق را گوش نکرد و تابع نگردید، و دیگر آن که سخن باطل را گوش فرا داد، گردن نهاد و پیروی کرد!

●- این حقیقت، روی دیگر مواضع اهل گناه در دنیاست، که از روی جهل، غفلت، بی‌بصیرتی، ساده‌انگاری، سطحی‌بینی و دنیادوستی – و یا [اضافه بر آن] از روی عناد و لجاج، حرف حق را نشنیدند و گردن ننهادند، پس در دنیا و آخرت [به نتیجه‌ی انتخاب‌شان] معذب خواهند شد.

« قَالَ ادْخُلُوا فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ فِي النَّارِ كُلَّمَا دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَهَا حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيهَا جَمِيعًا قَالَتْ أُخْرَاهُمْ لِأُولَاهُمْ رَبَّنَا هَؤُلَاءِ أَضَلُّونَا فَآتِهِمْ عَذَابًا ضِعْفًا مِنَ النَّارِ قَالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَلَكِنْ لَا تَعْلَمُونَ » (الأعراف، 38)

ترجمه: (خداوند به آنها) می‌گوید: «در صفّ گروه‌های مشابه خود از جنّ و انس در آتش وارد شوید!» هر زمان که گروهی وارد می‌شوند، گروه دیگر را لعن می‌کنند؛ تا همگی با ذلّت در آن قرار گیرند. (در این هنگام) گروه پیروان درباره پیشوایان خود می‌گویند: «خداوندا! اینها بودند که ما را گمراه ساختند؛ پس کیفر آنها را از آتش دو برابر کن! (کیفری برای گمراهیشان، و کیفری بخاطر گمراه ساختن ما.)» می‌فرماید: «برای هر کدام (از شما) عذاب مضاعف است؛ ولی نمی‌دانید! (چرا که پیروان (کثرت مردم) اگر گرد پیشوایان گمراه را نگرفته بودند، قدرتی بر اغوای مردم نداشتند.)»

●●●- بنابر این، همه آنها گناه مضاعف دارند. چه آن که لیاقتش را نداشت و با اهداف سوء نامزد انتخاباتی شد و با شعارها و تبلیغاتش مردم را فریب داد و سبب ضررها و خسران‌های بسیار و بعضاً جبران ناپذیر گردید – چه مردمی که با غفلت، بی‌بصیرتی و بی‌توجهی نسبت به هدایت‌ها، نصایح و انذارها، انتخاب غلط کردند – و چه آنان که آگاه بودند، اما از روی عمد، لجبازی و دشمنی، انتخاب غلط کردند.

●●●- پس، دنبال این باشیم که در تمامی انتخاب‌های (فردی، اجتماعی، سیاسی و ...) خود، غفلت و گناه نکنیم، نه این که گناه خود را به این بهانه که گناه دیگران سنگین‌تر است، سبک بشماریم و خود را توجیه کنیم!

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

در یک انتخابات، فرد نالایقی کاندید شد، عده‌ای از ناآگاهی و عده‌ای از روی لجاج به او رأی دادند و خسران‌هایی به بار آمد. آیا همه در گناه برابرند؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8257.html 

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی   انتخاب