آن چه ذیلاً ایفاد شده، بخشی از خطبه‌ی آن حضرت درباره‌ی ویژگی‌های دنیا و پند به مردم، درباره‌ی چگونگی تلاش برای رزق دنیوی می‌باشد.

نهج البلاغه خطبه 113 – ترجمه حجت الاسلام انصاریان

وَاعْلَمُوا اَنَّ ما نَقَصَ مِنَ الدُّنْيا وَ زادَ  فِى الاْخِرَةِ خَيْرٌ مِمّا نَقَصَ مِنَ الاْخِرَةِ وَ زادَ فِى الدُّنْيا.

بدانيد آنچه از دنياى شما كم شود و به آخرت اضافه گردد بهتر است از اينكه از آخرت شما كم شود و به دنياتان اضافه گردد.

فَكَمْ مِنْ مَنْقُوص رابِح، وَ مَزيد خاسِر.

چه بسا كم شده‌اى كه سودبَر است، و اضافه شده‌اى كه زيانكار است.

اِنَّ الَّذى اُمِرْتُمْ بِهِ اَوْسَعُ مِنَ الَّذى  نُهيتُمْ عَنْهُ، وَ ما اُحِلَّ لَكُمْ اَكْثَرُ مِمّا حُرِّمَ عَلَيْكُمْ.

آنچه به آن امر شده‌ايد آسانتر است از آنچه از آن نهى شده‌ايد، و آنچه براى شما حلال شده بيشتر است از آنچه بر شما حرام گشته.

فَذَرُوا ما قَلَّ لِما كَثُرَ، وَ ما ضاقَ لِمَا اتَّسَعَ.

بنابراين كم را براى بسيار رها كنيد، و دشوار را براى آسان وانهيد.

قَدْ تُكُفِّلَ لَكُمْ بِالرِّزْقِ، وَ اُمِرْتُمْ بِالْعَمَلِ،

روزى شما را متكفّل شده‌اند، و به عمل امر شده‌ايد،

فَلايَكُونَنَّ الْمَضْمُونُ لَكُمْ طَلَبُهُ اَوْلى بِكُمْ مِنَ الْمَفْرُوضِ عَلَيْكُمْ عَمَلُهُ،

پس مبادا كوشش شما براى طلب روزى كه تضمين شده بيش از به جا آوردن عملى كه بر شما واجب گشته باشد،

مَعَ اَنَّهُ وَاللّهِ لَقَدِ اعْتَرَضَ الشَّكُّ وَ دَخِلَ الْيَقينُ، حَتّى كَاَنَّ الَّذى ضُمِنَ لَكُمْ قَدْ فُرِضَ عَلَيْكُمْ، وَ كَأَنَّ الَّذى فُرِضَ عَلَيْكُمْ قَدْ وُضِعَ عَنْكُمْ!

با اينكه سوگند به خدا شك بر شما عارض شده و يقين شما عيب دار گشته، چنانكه گويى به دست آوردن روزی ضمانت شده بر شما واجب گشته، و به جاى آوردن اعمال واجبه از شما ساقط شده است!

فَبادِرُوا الْعَمَلَ، وَ خافُوا بَغْتَةَ الاْجَلِ، فَاِنَّهُ لايُرْجى مِنْ رَجْعَةِ الْعُمُرِ ما يُرْجى مِنْ رَجْعَةِ الرِّزْقِ.

پس به سوى عمل بشتابيد، و از مرگ ناگهانى بترسيد، زيرا اميدى به بازگشت عمر نيست به نحوى كه به بازگشت روزى هست.

ما فاتَ الْيَوْمَ مِنَ الرِّزْقِ رُجِىَ غَداً زِيادَتُهُ، وَ ما فاتَ اَمْسِ مِنَ الْعُمُرِ لَمْ يُرْجَ الْيَوْمَ رَجْعَتُهُ.

آنچه از رزقِ امروز شما از دست رفته، اميد افزون شدن آن در فردا هست، و آنچه از عمر شما در ديروز گذشته امروز اميد به بازگشت آن نيست.

الرَّجاءُ مَعَ الْجائى، وَالْيَأْسُ مَعَ الْماضى.

به آينده روزى اميد هست، و به گذشته عمر غير از نوميدى نيست.

« فَاتَّقُوا اللّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لاتَمُوتُنَّ اِلاّ وَ اَنْتُمْ مُسْلِمُونَ .» (اشاره به آل‌عمران، 102)

«پس خدا را آنچنان كه سزاوار اوست بپرهيزيد، و نميريد مگر آنكه مسلمان باشيد».

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه   رزق و روزی