پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): یک قاعده غلط را درست و حتمی فرض کرده‌اید و بر اساس آن قواعد درست و حتمی را زیر سؤال برده‌اید!

شعار "تمامی عقاید محترم هستند"، دروغ بزرگی است که طواغیت، مستکبران، شیادان و فاسدان بزرگ تاریخ به اذهان عمومی القا کرده‌اند. شاید بگویند: «عقیده‌ی هر کسی برای خودش محترم است»، خب باشد، این که دلیل نمی‌شود تا برای دیگران نیز محترم باشد و الزاماً به عقاید او احترام بگذارند! شاید عقیده دزد و جانی نیز برای خودش محترم باشد.

ما کجا معقتد هستیم که تمامی عقاید محترم هستند که اکنون با استناد به آن، بت شکنی حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام را به چالش بکشیم؟ آیا چنین اصلی موهومی را عقل برای ما مبرهن ساخته است یا وحی دستور داده است؟!

اگر تمامی عقاید محترم هستند، پس چرا خداوند خالق و حکیم، انبیا و رسولانش را گسیل داشت تا به بندگانش بفهمانند که عقیده‌ی شما باطل است و هیچ باطلی محترم نمی‌باشد؟!

●- چه کسی گفته که تمامی عقاید محترم هستند؟ مردمانی در گذشته معتقد بودند که فرشتگان دختران خدا هستند – مردمانی معتقد بودند که بزرگان‌شان و یا حتی خودشان، فرزندان خدا می‌باشند. یهود می‌گفتند: « نَحْنُ أَبْنَاءُ اللَّهِ – ما پسران خدا هستیم» و « عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ – عُزیر پسر خداست» - « يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ – دست خدا بسته است»، مسیحیان می‌گفتند: « الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ – مسیح پسر خداست» و ...! آیا همه این عقاید محترم هستند؟! یا خرافه‌هایی جهت انحراف اذهان عمومی، افساد عقاید و در نتیجه به بندگی و بردگی کشیدن آنها می‌باشد؟

●- مردمانی در گذشته (و شاید هنوز هم باشند)، بر این باور بودند که تمامی بیماری‌ها و گرفتاری‌ها، نوعی جن‌زدگی، جادو و جنبل و طلسم است و حکیمان و طبیبان به اضافه‌ی رمالان نیز سوء استفاده کرده و خود را نمایندگان خدا و جادوگر و صاحب جنیان معرفی می‌کردند! حال آیا باید انبیای الهی، حکیمان دلسوز و ناصحان جامعه نیز می‌گفتند: «عقاید آنها محترم است و نباید خلافش را گفت»؟!

●- امروزه، اندیشه‌های نژادپرستی، قومیت گرایی، فضیلت برتری طبقاتی، ضرورت فدا کردن اقشار ضعیف در راه منافع و لذت‌های اقشار قوی‌تر، روش‌های ماکیاولیستی، سیاست‌های صهیونیستی و جنایات فراماسونی و هم چنین اخلاقیاتی چون همجنس‌گرایی و ... همه عقیده هستند؛ اگر مردمانی در گذشته به إله و رب اعلی بودن فرعون و یا مجسمه‌ی طلایی گوساله‌ی سامری اعتقاد داشتند، مردمانی از این عصر نیز إله و رب اعلی بودن ابرقدرت‌ها و مجسمه‌های طلایی ثروتمندان اعتقاد دارند و جهان پرشده از گوساله‌ساز، گوساله و گوساله پرست!   

●- حالا آیا تمامی این عقاید محترم هستند، یا آن که ده فرمان، ید بیضا و عصای موسی علیه السلام، و دم مسیحیایی و اخلاق، علم، حکمت و بصیرت محمدی صلوات الله علیه و آله لازم است تا این بت‌های خیالی، اوهامی، القایی و استکباری را بشکنند و مردمان را از غل و زنجیرهای بردگی و بندگی برهانند؟!

●- اگر قرار بود که همه محترم باشند، پس چرا به حضرت موسی و هارون علیهماالسلام امر نمود که بروید به سراغ فرعون، چرا که او طغیان کرده است؟! « اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى / طه، 43»

الف – رسالت تمامی انبیا و رسولان الهی، دعوت به خداشناسی و خداپرستی حقیقی (توحید) و نیز معاد شناسی و معادگرایی حقیقی می‌باشد که در گام نخست، مستلزم "بت شکنی" است و نه احترام به عقاید بت‌پرستان.

ب – رسالت هر انسان عاقل و حکیمی [که انبیا و اولیای الهی سرآمد آنان هستند]، زدودن غبارهای جهل و خرافه، از عقل و فطرت و اعتقادات مردم می‌باشد؛ خواه با تبر استدلال، یا با تبر بت شکن.

ج – رسالت هر انسان عالم، دانشمند و فرزانه‌ای [که انبیا و اولیای الهی با تعلیم وحی، سرآمد آنان هستند]، کنار زدن حجاب‌های نادانی از فکر، اندیشه و عمل مردم است.

د – رسالت هر انسان صالح و مصلحی [که انبیا و اولیای الهی با رسالتی الهی، سرآمد آنان هستند]، مبارزه با فساد و تباهی در تمامی شئون فردی و اجتماعی جامعه (در اندیشه و عمل) می‌باشد.

« كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ » (البقره، 146)

ترجمه: همان طور كه در ميان شما، فرستاده‌اى از خودتان روانه كرديم، [كه‌] آيات ما را بر شما مى‌خواند، و شما را پاك مى‌گرداند، و به شما كتاب و حكمت مى‌آموزد، و آنچه را نمى‌دانستيد به شما ياد مى‌دهد.

●●●- بنابراین «تمامی عقاید محترم هستند»، دروغ بزرگی است. منظورشان نیز این است که مبادا هیچ گونه مخالفتی با عقیده‌ی ما بکنید، اگر چه نتیجه‌ی عملی‌اش، ظلم به شما باشد؛ و جالب آن که مبلغان این عقیده، به عقاید هیچ شخص یا جامعه‌ای [به ویژه مسلمانان]، هیچ احترامی نمی‌گذارند!

همیشه، و در همه جا، و در هر موضوعی، حق محترم است و نمی‌شود گفت که حق و باطل هر دو محترم هستند، اگر چه متناقض یک دیگر «در اندیشه و عمل» باشند.

●- بالاخره، توحید محترم است، یا کفر و شرک؟ تقوا محترم است یا فساد و فحشا؟ عدالت محترم است، یا ظلم و جور؟ تعاون در خیر و نیکویی محترم است، یا همکاری در جنایت ...؟ اگر حکومت مستکبر و ظالمی از جبهه‌های گوناگون، در جنگ سخت یا جنگ نرم اقتصادی، فرهنگی، امنیتی، اجتماعی و ... به ما حمله کرد، دفاع و مقاومت محترم است، یا تسلیم و خودکشی؟!

تمامی این مواضع حق یا باطل، مبتنی بر عقاید هستند، حال آیا تمامی عقاید می‌توانند محترم باشند؟!

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

ما اعتقاد داریم که تمامی عقیده‌ها محترم هستند، اما حضرت ابراهیم (ع) در غیاب مردم، بت‌های آنان را شکست و به آنها بی‌احترامی کرد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8441.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   توحید