پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اگر شهید رجایی و آیت‌الله خامنه‌ای، بدون توسل به این ترفندها و هزینه‌های چند میلیاردی، نامزد انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران شدند و رأی آوردند، دیگران نیز می‌توانند چنین کنند.

سه رکن اساسی در هر انتخابی:

در انتخابی، چه انتخاب إله و معبود و دین [حق یا باطل] باشد، چه انتخاب رییس جمهور، نمایندگان مجالس یا شوراها [خدمتگزاران] باشد، و چه انتخاب همسر، شغل و حتی کالا باشد؛ سه رکن اساسی وجود دارد: که عبارتند از: یک – انتخاب شونده. دو – انتخاب کننده. سه – تبلیغ.

ضرورت تبلیغ و انواع آن:

خداوند سبحان که آشکارترین حقیقت عالم هستی می‌باشد، برای آگاهی بخشی و دعوت به حق‌گرایی، توسط انبیا، وحی و اولیایش "تبلیغ" می‌کند. شیاطین جن و انس نیز برای منحرف کردن مردم، تبلیغ می‌کنند. منتهی کیفیت تبلیغ هر کدام، فراخور شأن خودشان و در راستا و هم سنخ با هدف از تبلیغ‌شان می‌باشد.

●- نباید از نظر دور بداریم که "تبلیغ"، دامنه‌ی گسترده‌ و شیوه‌های گوناگونی دارد که به طور کلی به دو دسته‌ تبلیغات آشکار و علنی (صریح) – و تبلیغات پنهان (مستتر در مواضع، سیاست‌ها و عملکردها و ...) تقسیم می‌شوند که البته اثر نوع دوم، به مراتب بیشتر می‌باشد.

●- اگر دقت کرده باشید (به ویژه از چند ماه پیش)، سعی می‌شود به اذهان عمومی القا شود که اگر چه شاید از برخی نامزدها ناراضی باشیم، اما چاره‌ای نیست، حتماً باید به او رأی داد(؟!) به طرفدارانش می‌گویند: «از او حمایت کنید» - به مخالفانش می‌گویند: «بگذارید خودش وارث آثار نامطلوب و پیامدهای کارهایش باشد»  - به قشر وسط (خاکستری) می‌گویند: چون رقیبان متحد نمی‌شوند، رأی نمی‌آورند، پس شما نیز به همو رأی دهید تا رأی شما نسوزد!» اینها همه تبلیغ است و البته با ضد تبلیغ علیه دیگران نیز تقویت می‌شود.

نامزد انتخاباتی (انتخاب شونده):

بی‌تردید هیچ نامزدی، بی‌هدف به میدان نمی‌آید، منتهی تفاوت در اهداف می‌باشد.

در نظامات گوناگون، اهداف گوناگون اثرات مثبت و منفی متفاوتی بر کشور و جامعه دارند، اما در نظام جمهوری اسلامی ایران، هر هدفی به جز انجام وظیفه‌ی الهی در خدمت به کشور و مردم؛ آفت محسوب می‌شود. حال خواه هدف غلبه‌ی حزبی و جناحی باشد - خواه جنون و ارضای شهوت قدرت و ثروت باشد و یا خدایی ناکرده، خدمت به بیگانگان (چه عمدی و چه سهوی).

●- بنابراین، نامزدی که برای خدا و جهت خدمت به نظام اسلامی، کشور و مردم به میدان آمده، نه چند میلیارد هزینه می‌کند – نه خود را در رهن وعده‌ی به این و آن قرار می‌دهد – نه با شعارهای دروغ، عوامفریبی می‌کند و نه دست به ترفندهای نامشروع و غیر اخلاقی دیگر می‌زند [به قول معروف: به جهنم نذری نمی‌رود]؛ حال خواه مردم به او رأی بدهند یا ندهند. اگر مردم به او رأی بدهند، خودشان نفع خواهند برد و اگر رأی ندهند، خودشان ضرر خواهند نمود. چنان که همیشه شاهد منافع و ضررهای (گاه جبران ناپذیر) انتخاب‌های صحیح و غلط خود (در هر امری) بوده‌ایم.

●- اما نامزدی که برای اهداف دیگری [از منافع حزبی و گروهی گرفته، تا هوای نفس یا خدمت به به بیگانگان – که نمونه‌ی بارزش بنی صدر می‌باشد] به میدان آید، برای رسیدن به قدرت، دست به هر کاری می‌زند! هم میلیاردها هزینه می‌کند – هم وعده می‌دهد – هم قدرت را بین رقبای همسو تقسیم کرده و به هر کدام سهمی می‌دهد – همه دروغ می‌گوید – هم به هر ترفندی، از جمله دروغ، شایعه، جوسازی، در تنگنا قرار دادن مردم و حتی انواع و اقسام فتنه‌ها و جنایت‌ها، متوسل می‌گردد.

انتخاب کننده (مردم):

در عین حال، انتخاب کنندگان (مردم)، حتی در انتخاب إله و معبود خود مجبور نیستند [چنان که برخی الله جلّ جلاله را انتخاب می‌کنند و برخی دیگر گاو و گوساله و طاغوت زمان را به الوهیت و ربوبیت و ولایت بر خود می‌گزینند]، چه رسد به انتخاب رییس جمهور یا نمایندگان متفاوت.

●- مردم، در معرض تبلیغ‌ها و ضدتبلیغ‌های گوناگون و حتی متضادی قرار می‌گیرند، چرا که در نهایت، مشتری و خریدار آنها هستند. برخی به تناسب شعور، آگاهی، توجه، بصیرت و شخصیت‌شان، خریدار «حرف حق» هستند و برخی دیگر طرفدار «حرف مفت = لهو الحدیث»! حال کثرت با هر کدام باشد، همان‌ها غالب می‌شوند:

« وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ » (لقمان، 6)

ترجمه: و بعضی از مردم سخنان بیهوده را می‌خرند تا مردم را از روی نادانی، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهی را به استهزا گیرند؛ برای آنان عذابی خوارکننده است!

●- اگر چه تبلیغات، چه در آگاهی و بصیرت بخشی و چه در نخوت و فریب، بسیار مؤثر است؛ اما وقتی هر دو وجود دارند، حرف آخر را اختیار و اراده مردم در «انتخاب» می‌زند.

●- مردم (چه در ایران و چه در هر کشوری که انتخابات دارد)، ثابت کرده‌اند که هزینه‌ها، وعده‌ها، شعارها، زد و بندها و ...؛ همه متناسب با علاقه‌ و انفعال خودشان اثر دارند.

مگر رقبای فرد منتخب، تبلیغات نکرده‌اند و مگر هزینه ننموده‌اند؟! مگر برخی از آنها با دسترسی به سرمایه‌های مادی و معنوی مردم، از بیت المال عمومی برای تبلیغات خود و ضد تبلیغ علیه رقبا، سوء استفاده نکرده‌اند؟! مگر وعده ندادند؟! مگر حزب و گروه و زد و بند نداشته‌اند ... ؟! پس چرا رأی نیاوردند؟!

بنابراین، هزینه‌های چند میلیاردی، زد و بندها، وابستگی‌های حزبی و جناحی و وعده‌ها و شعارهای عوامفریبانه، مردم را مجبور نمی‌کند. چنان که خداوند متعال در مورد ابلیس لعین و تمامی شیاطین جنّ و انس، فرمود: سلطه‌ی آنها بر کسانی است که خودشان ولایت آنان را قبول کرده و گردن می‌نهند! (النّحل، 99 و 100)

نتیجه:

بنابراین، کسی که برای انجام تکلیف الهی، در خدمت به این نظام، کشور و مردم به صحنه می‌آید، لزومی به آلوده کردن خویش با توسل به این روش‌ها نمی‌بیند، اگر چه مردم به او رأی ندهند، چرا که شیفته‌ی خدمت است، نه تشنه‌ی قدرت و ثروت.

مردم نیز باید بدانند که با انتخاب خود، این و آن را به این کاخ و آن مجلس و شورا نمی‌فرستند، بلکه سرنوشت دنیا و آخرت خود و مملکت و ملت‌شان را رقم می‌زنند؛ لذا باید فارغ از جوّسازی‌های تبلیغی و ضد تبلیغی – رها از وابستگی‌های جناحی و جریانی؛ با بصیرت انتخاب کنند تا شاهد رشد باشند.

مرتبط:

*- آیا تخصص اولویت دارد یا تعهد و تقوا؟! این موضوع با توجه به مسئله انتخابات نیز مطرح می‌شود... (11 فروردین 1396)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا کسی که می‌خواهد امروز نامزد ریاست جمهوری شود، آیا بدون چند میلیارد هزینه و زد و بند می‌تواند رأی بیاورد، تا آمدن مثل رجایی را انتظار داشته باشیم؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8505.html

کلمات کلیدی:  سیاسی