پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): شاید بتوان چنین بیان داشت که بزرگترین، بهجت‌آورترین و لذت بخش‌ترین نعمت بهشت، همان دیدار اهل ایمان با یکدیگر می‌باشد [چنان که اگر دقت کنیم، در دنیا نیز لذت دیدار دوستان بیشتر است]؛ چرا که والاترین نعمت بهشت "لقاء الله" می‌باشد که با "نظر به وجه الله" محق می‌گردد و کاملترین جلوه‌ی "وجه الله"، همان انسان‌های کامل (مؤمن و متقی) هستند.

"لقاء الله"

در قرآن کریم، ضمن آیات متعددی به "لقاء الله" اشاره شده است که در دنیا اوج آرزو و غایت آمال اهل ایمان است و البته در آخرت به این آرزو می‌رسند.

« قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا » (الکهف، 110)

ترجمه: بگو من هم مثل شما بشرى هستم و[لى] به من وحى مى ‏شود كه خداى شما خدايى يگانه است پس هر كس به لقاى پروردگار خود اميد دارد بايد به كار شايسته بپردازد و هيچ كس را در پرستش پروردگارش شريك نسازد.

«مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» (العنکبوت، 5)

ترجمه: كسى كه به ديدار خدا اميد دارد [بداند كه] اجل [او از سوى] خدا آمدنى است و وست‏ شنواى دانا.

"وجه الله"

انسان عاقل، مؤمن و بصیر، در این دنیا، خداوند سبحان را هدف می‌گیرد، پس "وجه"اش و تمام توجهش به اوست و جهتش به سمت اوست « وَجْهِيَ لِلَّهِ » - به هر سو بنگرد نیز خدا را در وجوهی که تجلی کرده می‌بیند « وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ - و مشرق و مغرب از آن خداست پس به هر سو رو كنيد آنجا روى [به] خداست آرى خدا گشايش‌گر داناست / البقره، 115» و غایت امید و آروزیش نیز نظر به وجه الله می‌باشد « يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ».

پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، "وجه الله" هستند، امیرالمؤمنین علیه السلام، "وجه الله" هستند و هم چنین سایر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام، همه "وجه الله" هستند.

در حدیث شریف مقام انبیا و شهدا را مقارن بر شمرد و فرمود: «شیهد نظر می‌کند به وجه الله».

●- بنابراین، وقتی به اذن الله، دیدار "وجه الله الاعظم" و مظهر اتمّ اسماء الله میسر می‌گردد، در دیدار سایر مؤمنان در مراتب پایین‌تر، تردیدی باقی نمی‌ماند.

وصف دیدار دوستان و عزیزان بهشتی در قرآن مجید:

چنان که ابتدا بیان شد، بهترین نعمت بهشت، همین دیدار اهل ایمان با یک دیگر می‌باشد.

بدیهی است که برای انسان [حتی در دنیا]، دیدار انسان محبوب، بسیار ارزشمندتر، بهجت‌آورتر و لذت بخش‌تر از دیدن باغ و بوستان و قصر و خانه می‌باشد؛ چرا که این دیدارها، لذت روح دارد و دیدن نعمات طبیعی، لذت بدن دارد. در بهشت نیز لذایذ روح (معنوی)، از لذایذ بدن بهشتی متفاوت، والاتر و شدیدتر می‌باشد.

خداوند سبحان در قرآن کریم، ضمن آن که به لذایذ طبیعی (برای بدن بهشتی)، مانند باغ‌های پوشیده (جنت) – نهرهای جاری – حور و قصور و خوردنی و آشامیدنی و هر آن چه انسان اشتها کند و حتی بیشتر، تصریح نموده، به لذت‌های روحی و معنوی که سرآمد آنها قرب الهی، "لقاء الله" و دیدار اهل ایمان می‌باشد، تصریح نموده است.

از یک سو در مورد جایگاه (محل زیست)، و نیز مقام قرب اهل ایمان (جایگاه معنوی) می‌فرماید:

« إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ » (القمر، 54 و 55)

ترجمه: در حقيقت مردم پرهيزگار در ميان باغ‌ها و نهرها هستند * در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانا (مالک، سلطان و قادر متعال).

از سویی دیگر در مورد دیدار مؤمنان با یک دیگر، آیات فراوانی وجود دارد که به عنوان نمونه، به چند آیه بسنده می‌گردد که در آنها ابتدا به جایگاه زیستی (جنت) اشاره شده و سپس به مقام و منزلت و لذت‌های روحانی که سرآمد آنها دیدار دوستان مؤمن می‌باشد:

●- « فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ * عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ * يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ » (الصافات، 43 تا 45)

ترجمه: [عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ] در باغ‌هاى پر نعمت * بر سريرها در برابر همديگر [مى ‏نشينند] * (خدمه) با جامى از باده‌ی ناب پيرامون‌شان به گردش در مى‌‏آيند.

*- البته باده‌ای که از یک سو نوشیدنش لذت فراوان می‌بخشد « بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ - [باده‏‌اى] به شدت‏ سپيد (زلال) كه نوشندگان را لذتى [خاص] مى‌دهد»، و از سوی دیگر، مانند آن چه در دنیا نامش را باده (شراب) گذاشته‌اند، مست کننده، سردردآور و گیج کننده نیست « لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ - نه در آن فساد عقل است و نه ايشان از آن به بدمستى [و فرسودگى] مى‌افتند» (همان، 46 و 47)

●- « إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ * وَنَزَعْنَا مَا فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْوَانًا عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ » (الحجر، 45 تا 47)

ترجمه: به یقین، پرهيزگاران در باغ‌ها و چشمه ‏سارانند * [به آنان گويند] با سلامت و ايمنى در آنجا داخل شويد * و آنچه كينه [و شائبه‌‏هاى نفسانى] در سينه‌هاى آنان است را بركنيم، برادرانه بر تخته‌ايى روبروى يكديگر نشسته‌اند.

« إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ * فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ » (الدخان، 51 تا 53)

ترجمه: به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده [امن] هستند * در بوستان‌ها و كنار چشمه ‏سارها * لباسی از پرنيان نازك و ديباى ستبر مى‌‏پوشند [و] برابر هم نشسته‌اند.

...

●- بنابراین، دیدار و گفتگوی مؤمنان در بهشت، نه تنها اتفاق می‌افتد، بلکه از والاترین نعمت‌های الهی در بهشت می‌باشد که بهجت و لذت آن قابل مقایسه با سایر نعمات نمی‌باشد.

نمونه‌ای از گفتگوی دوستان بهشتی با یک دیگر:

« فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ »

- پس برخی از آنان به برخی روی نموده و (از یک دیگر) پرسجوهایی می‌کنند؛

« قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ »

- گوينده‏‌اى (یکی) از آنان مى‌گويد: به راستى من [در دنيا] همنشينى داشتم؛

« يَقُولُ أَإِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ »

- او به من می‌گفت: «آیا تو به راستی از تصدیق کنندگان (باور کنندگان و مؤمنان به معاد) هستی»؟!

« أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِينُونَ »

- آیا هنگامی که مردم و (مبدل) به خاک و مشتی استخوان شدیم، (بر می‌گردیم و) جزا می‌بینیم؟!

« قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ »

- [گوینده مؤمن] می‌گوید: آیا شما از او اطلاعی دارید؟

« فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَوَاءِ الْجَحِيمِ »

- [خودش به جهنم مشرف می‌شود] پس مطلع می‌گردد که او در میان آتش است!

« قَالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ »

- می‌گوید: به خدا سوگند مى خورم که نزدیک بود تو مرا هم مثل خودت هلاک کنى و بدینجا ساقط سازى که خودت سقوط کردى.

« وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ »

- اگر نعمت (هدایت) پروردگارم نبود، (توفیق پروردگارم دستگیرم نمى‌شد)، من نیز مثل تو از آنهایى بودم که براى عذاب احضار شدند.

سپس مؤمن، به این که دیگر مرگی برای آنها نیست و همیشه در بهشت متنعم خواهند بود اشاره کرده و می‌گوید: « إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ – به درستی که این همان رستگاری بزرگ است » (الصافات، 50 تا 60)

اللهم ارزقنا

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- آیا در بهشت، توفیق دیدار مؤمنانی که یا در دنیا نتوانستیم آنها ببینیم، یا فقط یک بار دیدیم [از دوست و همکلاسی تا دیگران) حاصل می‌شود؟

 

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8527.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   بهشت و جهنم   قیام