بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج
سلام دوستان؛
به ویژه در عرصهی شعارها و تبلیغات سیاسی، واژهی "اعتدال" را بسیار شنیدهاید که البته "میانهروی" معنایش میکنند!
اما توجه داشته باشیم که نه "اعتدال"، شعار سیاسیون داخلی و محدود به فضای سیاسی و انتخاباتی داخل است و نه معنایش همیشه «میانهروی» میباشد.
از هنگامی که بشر خلق و در زمین منتشر شده است، مقولهی "عدل و اعتدال" برای او مطرح بوده است و هر چه از یک سو علمش به واسطهی وحی و یافتهها و آموزههای دانشمندان و حکیمان فرونی یافت و از سوی دیگر جماعات و ارتباطاتش گسترش یافت، توجه و نیازش به "عدل، عدالت و اعتدال" شدت یافت.
از اینرو، هم افلاطون و ارسطو دربارهی "عدل و عدالت" سخن گفتند، هم پست مدرنها و هم نظریهپردازان «پسا پست مدرنی» که دوباره تحت عنوان «جامعهگرایی» به اندیشههای ارسطویی برگشتهاند در این باره سخنها گفته و میگویند و هم سیاسیون در جناحهای حق یا باطل، آن را شعار خویش ساختهاند. و البته پیش از همه، بیش از همه، درستتر از همه و مستدلتر و جامعتر از همه، کلام وحی که تجلی علم و حکمت "علیم" است و آموزههای حاملان وحی [اهل عصمت علیهم السلام]، به "عدل، عدالت و اعتدال" توجه دادهاند.
اعتدال و تندروی:
در عالَم سیاست و حکومت (نه در عِلم سیاست و حکومت)، اعتدال را "میانهروی" معنا و تعریف کردهاند و آن را در مقابل "تندروی" قرار دادهاند [در حالی که کُندروی نیز خروج از اعتدال میباشد]، اما اینها همه تعاریف غلط و هدفدار در عالَم سیاست و حکومت میباشند.
●- تردیدی نیست که در همین معنا نیز «تندروی – اعتدال و کُند روی»، باید نسبت به میزان ثابتی سنجیده و محاسبه شوند، حال آن میزان کدام است؟!
اگر میزان، اهداف، آمال و منافع استکبار جهانی باشد، هر مقابله و استقامت کنندهای "تندرو" لقب میگیرد – هر سازگاری "میانه رو" لقب میگیرد و هر تسلیم، ولی بی تحرک و خیر نرسانی به استکبار، کُندرو لقب میگیرد!
حد اعتدال چیست؟
به راستی اگر معنای اعتدال «حد وسط و میانهروی» میباشد، در هر امری (اعم از امور مادی، معنوی، سیاسی، فکری، عملی و ...)، حد اعتدال و میانهروی چیست و کجاست و چه کسی تشخیص میدهد – داور کیست؟
●- آیا "حق و باطل"، یا "عقل و جهل"، یا "علم و نادانی"، یا "عدل و ظلم"، یا "نیکی و بدی" و بالاخره "ارزش و ضد ارزش" حد وسطی دارند که به آن "اعتدال و میانهروی" گفته شود؟!
●- آیا هیچ عاقلی میگود: چون شش ماه تحصیل کردم، شش ماه دیگر هیچ علمی و از هیچ طریقی کسب نمیکنم، تا میانهروی کرده باشم؟!
●- آیا هیچ کس میگوید: چون چند روزی گوشت را در فریز قرار دادم، چند روز هم بیرون میگذارم تا اعتدال و میانهروی رعایت شود؟!
●- آیا هیچ کشاورزی میگوید: چون چند روز به نوبت و به وقت آبیاری کردم، چند روز هم نمیکنم تا میانهروی کرده باشم؟!
●- آیا هیچ انسانی میگوید که احسان و نیکی به خود و دیگران نیز حدی دارد، پس چون احسان کردم، یک مدت هم بدی میکنم تا اعتدال برقرار شده باشد؟!
●- آیا هیچ دولت و ملت عاقل، بصیر و باتدبیری میگویند: چون چند سالی در مقابل دشمنان ایستادگی، مقاومت و مبارزه کردیم، حالا یک مدت در مقابل تهاجمات گسترده، بدون هیچ استقامتی سر میکنم، تا میانهرو باشیم و اعتدال به این معنا را رعایت کرده باشیم؟!
تندروی:
آیا تندروی و سرعت در هر موضع و عملی نکوهیده است؟!
حد اعتدال به معنای میانهروی، در رشد علمی، صنعتی، کشاورزی و اقتصادی چیست؟! آیا سرعت و سبقت بهتر نیست؟!
حد اعتدال در بهرهبرداری مفید از سرمایههای مادی و معنوی یک ملت چیست و "میانهروی" در این عرصه یعنی چه؟!
حد اعتدال به معنای میانهروی، در دوست و دشمن شناسی (تولا و تبرا)، بصیرت و تدبیر چیست؟!
کدام موفقیتی بدون پیشیگرفتن و سبقت به دست میآید؟! آیا همیشه باید عقب باشیم؟!
عدل:
عدل یعنی «قرار گرفتن هر چیزی در جای خودش» که بالتبع منطبق با عقل، علم و حکمت خواهد بود، پس "اعتدال" نیز به معنای رعایت همین معناست، نه میانهروی.
بنابراین، چه بسا لازمهی برقراری اعتدال، تندروی و سرعت گرفتن باشد – چه بسا لازمهاش سبقت گرفتن باشد – چه بسا لازمه تحقق اعتدال، استقامت، سختگیری، قهر، قطع ارتباط و حتی مقابله، استقامت، جنگ و جهاد (نرم یا سخت) باشد.
●- آیا عدل در طبیعت همیشه ملازم با نسیم بهاری و بارش بارانهای سرسبز کننده است؟ آیا عدل در قیامت، با مذاکره، لبخند، قهقهه، تقدیم گل و شیرینی به همگان (اعم از ظالم و مظلوم، فاسق و متقی و ...) محقق میگردد؟!
خیر، گاهی لازمهی تحقق عدالت در بدن، پذیرایی با بهترین خوردنیها و نوشیدنیها و مساعد نمودن بهترین شرایط استراحت و تفریح است؛ گاه باید چاقویی بدن را ببرد و غدهی سرطانی و مُهلک و یا عفونت را خارج کند.
**- در سیاست و حکومت نیز چنین است. پس نه خودمان را فریب دهیم و نه اجازه دهیم دیگران با این شعارها و بازی با واژگان و الفاظ، ژست روشنفکری و اعتدالگرایی بگیرند و ما را فریب دهند.
مشارکت و هم افزایی (موضوع یادداشت و نشانی لینک متن، جهت ارسال به دوستان):
اعتدال، همیشه میانهروی نیست، این یک دروغ بزرگی است که با اهداف سیاسی بیان میشود! مراقب باشیم فریبمان ندهند!
http://www.x-shobhe.com/shobhe/8534.html
کلمات کلیدی:
یادداشت