نهج البلاغه، خطبه 133 – ترجمه حجت الاسلام انصاریان

وَ كِتابُ اللّهِ بَيْنَ اَظْهُرِكُمْ، ناطِقٌ لايَعْيى لِسانُهُ، وَ بَيْتٌ لا تُهْدَمُ  اَرْكانُهُ، وَ عِزٌّ لا تُهْزَمُ اَعْوانُهُ.

كتاب خدا بين شماست، گوينده‌اى است كه زبانش خسته نمى‌شود، و خانه‌اى است كه پايه‌هايش خراب نمى‌گردد، و مايه عزتى است كه يارانش دچار شكست نمى‌شوند.

... اَرْسَلَهُ عَلى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ تَنازُع مِنَ الألْسُنِ، فَقَفّى بِهِ الرُّسُلَ،

او را در زمانى فرستاد كه خالى از انبيا بود، و در ميان عقايد مختلف نزاع بود، آن حضرت را از پى همه پيامبران آورد،

وَ خَتَمَ بِهِ الْوَحْىَ، فَجاهَدَ فِى اللّهِ الْمُدْبِرينَ عَنْهُ، وَ الْـعــادِلـيـنَ بِــهِ.‌

و وحى را به او ختم نمود، پس او در راه خدا با آنان كه از حق رويگردان شده و براى او همتا و شريك قرار داده بودند جهاد كرد.

... وَ اِنَّمَا الدُّنْيا مُنْتَهى بَصَرِ الأعْمى، لايُبْصِرُ مِمّا وَراءَها شَيْئاً.‌

دنيا آخرين مرز ديد كوردل است، كه هيچ چيزى را در وراى آن نمى‌بيند.

وَالْبَصيرُ يَنْفُذُها بَصَرُهُ، وَ يَعْلَمُ اَنَّ الدَّارَ وَراءَها. فَالْبَصيرُ مِنْها شاخِصٌ،

و بينا ديده‌اش را از دنيا نفوذ مى‌دهد، و مى‌داند كه از پى آن خانه آخرت است. پس بينا از دنيا به آخرت سفر مى كند،

وَ الأعْمى اِلَيْها شاخِصٌ. وَ الْبَصيرُ مِنْها مُتَزَوِّدٌ،

و كوردل به سوى دنيا سفر مى‌نمايد. بينا از دنيا توشه برمى‌گيرد،

وَ الاأعْمى لَها مُتَزَوِّدٌ.

و كوردل براى آن تهيه توشه مى‌بيند.

... وَاعْلَمُوا اَنَّهُ لَيْسَ مِنْ شَىْء اِلاّ وَ يَكادُ صاحِبُهُ اَنْ يَشْبَعَ مِنْهُ وَ يَمَلَّهُ اِلاَّ الْحَياةَ،

بدانيد چيزى در دنيا نيست مگر اينكه دارنده‌اش از آن سير و خسته مى شود بجز زندگى،

فَاِنَّهُ لايَجِدُ لَهُ فِى الْمَوْتِ راحَةً.

زيرا زنده، راحتى را در مرگ نمى‌بيند.

وَ اِنَّما ذلِكَ بِمَنْزِلَةِ الْحِكْمَةِ الَّتى هِىَ حَياةٌ لِلْقَلْبِ الْمَيِّتِ،

اين حقيقت به منزله حكمتى است كه عامل حيات (برای) قلب مرده،

وَ بَصَرٌ لِلْعَيْنِ الْعَمْياءِ، وَ سَمْعٌ لِلاُذُنِ الصَّمّاءِ، وَ رِىٌّ لِلظَّمْآنِ،

و بينايى (برای)چشم كور، و شنوايى (برای) گوش ناشنوا، و آبى گوارا براى تشنه است، و در اين همه بى نيازى و سلامت است.

وَ فيها الْغِنى كُلُّهُ وَالسَّلامَةُ. كِتابُ اللّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ، وَ تَنْطِقُونَ بِهِ، وَ تَسْمَعُونَ بِهِ،

كتاب خداست كه به آن مى‌بينيد، و به آن مى‌گوييد، و به آن مى‌شنويد،

وَ يَنْطِقُ بَعْضُهُ بِبَعْض، وَ يَشْهَدُ بَعْضُهُ عَلى بَعْض، وَ لا يَخْتَلِفُ فِى اللّهِ، وَ لا يُخالِفُ بِصاحِبِهِ عَنِ اللّهِ.

بعضى از آيات تفسير بعض ديگر، و برخى گواه برخى ديگر است، آياتش درباره خدا اختلاف ندارد، و همدم خود را از خدا منحرف نكند.

 

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه