بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج.

سلام بر شما میهمانان خداوند منّان، در هر کجا که هستید - فرا رسیدن ماه مبارک رمضان بر شما مبارک (پر برکت = خیر پایدار) باد.

اگر چه نخوردن و نیاشامیدن، از واجبات ماه مبارک رمضان برای روزه‌دار می‌باشد، اما دقت کنیم این تمام برنامه نیست؛ بلکه ماه مبارک رمضان، یک اردوی خودسازی در محضر حق تعالی می‌باشد، پس این فرصت بی‌بدیل را قدر بدانیم و استفاده نماییم.

●- برای خودسازی، ابتدا برداشتن موانع، اضافات و کثافات لازم است [چنان که در بدن‌سازی نیز ابتدا اضافاتی چون چربی، قند و ... حذف می‌شود]. این کار مهم و طاقت‌فرسا را خداوند کریم برایمان انجام می‌دهد و فرموده که همگان را می‌بخشم. و از صاحبخانه‌ی کریم، جز این در رفتار با میهمان و بندگان تائبش در هر زمان، انتظار نمی‌رود.

●- قدم بعد از زدودن اضافات (ذنوب)، خودسازی است. یعنی افزودن کمال، سلامت و قدرت – این را هم خداوند سبحان مربی‌گری می‌کند. می‌فرماید: در این ماه تمرین کن، خودم ربّ (مربی) تو می‌شوم. افسار نفس را به دست خودت بگیر و خودت را تسلیم امر من نما؛ پس به جمیع جهات وصل به من می‌شوی، قطره‌ای هستی و به اقیانوس وصل می‌شوی. بی‌رنگی و رنگ خدایی می‌گیری.

●- اما، نه روزه بر همگان واجب است و نه همگان می‌توانند روزه بگیرند، چنان که روزه بر بیمار، مسافر و معذور شرعی، حرام نیز می‌شود. ولی ماه مبارک رمضان، برای همگان است.

●- بنابراین، به غیر نخوردن، نیاشامیدن و پرهیز از جماع و مبطلات روزه در طی ساعاتی معین، روزه‌های دیگری نیز وجود دارد که روحِ رمضان و روزه می‌باشد و صرف دهان بستن نیز بدون پرهیز از آنها، هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

●- از جمله این موارد و از اهمّ آنها، "زبان بستن" است، یعنی کنترل و مهار "زبان و کلام"، بگونه‌ای که جز آن چه مرضی حق است را بیان ننماییم و نگوییم.

●- ای کاش توفیق و فرصتی می‌شد تا کسی حقوق زبان و چارچوب‌های گفتار را با استناد مستقیم به آیات قرآن کریم و اشاراتی از احادیث اهل عصمت علیهم السلام بنویسد. خود کتابی معظم و مفصلی برای جهانیان می‌گردید.

●- مفاد و اصولی چون: «شایعات را دهان به دهان نقل نکنید – از آن چه علم ندارید، سخن نگویید – از دورغ، غیبت، نمّامی (سخن چینی)، افترا و تهمت بپرهیزید – اگر فاسقی برای شما خبری آورد، حتماً از او سند و دلیل بخواهید – مشتری حرف مفت (لهو الحدیث) نباشید – با سخن خود دیگران را نیازارید – کلام را ابزار انحراف خود و دیگران از خط هدایت قرار ندهید و با زبان‌تان را رشد و هدایت دیگران را سد نکنید – به آن چه می‌گویید عمل نمایید – اگر عهدی نمودید، به آن وفا کنید و ...، همه مفاد و چارچوب‌هایی است که برای گفتار در قرآن کریم به آنها تصریح شده است.

●- در شبانه روز، چقدر حرف بیهوده زده‌ایم – چقدر حرف‌های باطل و بیهوده را شنیده و نقل کرده‌ایم -  چقدر در آن چه نمی‌دانیم، اظهار علم و فضل نموده‌ایم – چقدر دروغ، غیبت و تهمت بر زبان رانده‌ایم و ...؛ حال آن که این نعمت زبان و فضیلت کلام، برای آن است که بازگو کننده‌ی "کلام الله" باشد، چرا که برای "خلیفة الله" شدن آفریده شده‌ایم، و سخن باطل، از شیطان است.

آیا حیف این ذهن، مغز، عقل، قلب، حلقوم، تارهای صوتی، کلام و زبان نیست که به جای "کلام الله"، بلندگوی "کلام و منطق شیطان" باشد و به جای فریاد حق، فریاد باطل برآورد؟!

●- خداوند متعال، در قرآن کریم، از بدترین سخنان تا بهترین آنها را بیان داشته است و سپس ما را به بیان بهترین سخنان « أَحْسَنُ قَوْلًا » رهنمود گردیده، دعوت و امر نموده است:

« وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلًا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ » (فصّلت، 33)

ترجمه: چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوی خدا می‌کند و عمل صالح انجام می‌دهد و می‌گوید: «من از مسلمانانم»؟!

●- آیا نمی‌بینیم که کفار کور دل و منافقین جاهل، چه با ژست و افتخار، به جهل و انحراف خود اذعان می‌کنند و اباطیل خود را در هر مقوله‌ای اظهار می‌نمایند، به گونه‌ای که حتی انتظار دارند اهل عقل و ایمان، مقابل آنها احساس عقب‌افتادگی کنند؟! پس چرا به حق دعوت نکنیم و با افتخار نگوییم که ما مسلمان هستیم و زبان را کنترل نکنیم که جز حق از آن خارج نگردد؟!

●- بیاییم در این ماه عزیز و این میهمانی عظیم خداوند سبحان، به قول معروف "کمپین مهار زبان" درست کنیم. البته منظور فقط در فضای مجازی نیست، بلکه در فضای حقیقی عقل، قلب و اراده‌ی خودمان است.

اراده کنیم تا اگر روزه نیستیم، روزه‌ی ما "مهار زبان‌مان" باشد و اگر روزه هستیم، با این مهار، به روزه‌ی خود روح ببخشیم.

●- رمضان اردوگاه خوبی است و مربی خداست و ما در محضر او هستیم. چه بسا همین تمرین سبب گردد تا در تمام عمر، زبان خود را مهار کنیم، تا درهای حکمت به روی ما باز شود و در دنیا و آخرت رستگار گردیم.

یادمان باشد، هیچ کلامی از دل ما به زبان‌مان نازل نمی‌گردد و هیچ صوتی از دهان ما خارج نمی‌گردد، مگر آن که یکی از شنوندگان و اول شنونده‌ی آن خداوند سبحان است و در روز موعود از ما می‌پرسد که چرا چنین گفتی؟!

●- « أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِنْ ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ » (المجادلة، 7)

ترجمه: آیا نمی‌دانی که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است می‌داند؛ هیچ گاه سه نفر با هم نجوا نمی‌کنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنهاست، و هیچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمی‌کنند مگر اینکه خداوند ششمین آنهاست، و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنهاست هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه می‌سازد، چرا که خداوند به هر چیزی داناست!

●- دقت کنیم که اگر ما زبان خود را کنترل نماییم و جز به حق و مرضی حق تعالی سخن نگوییم، حتی در عرصه‌ی تبلیغات و جنگ نرم، حتی در عرصه‌ی سیاست و حکومت، حتی در عرصه‌ی اقتصاد و فرهنگ، راه دشمن برای نفوذ و شکست ما، مسدود می‌شود.

پس در این جهاد اکبر، مصمم شویم. ان شاء الله.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

زبان بستن و کنترل گفتار، از دهان بستن [نخوردن و نیاشامیدن] به مراتب مهم‌تر و مؤثرتر است. اولین شنونده خداست.

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8600.html

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت   جنگ و جهاد