امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه السلام:
نهج البلاغه، خطبه 42 (با استفاده از ترجمه حجت الاسلام انصاریان)
اَيُّهَا النّاسُ، اِنَّ اَخْوَفَ ما اَخافُ عَلَيْكُمُ اثْنانِ:
اى مردم، ترسناكترين چيزى كه بر شما مىترسم دو چيز است:
اتِّبَاعُ الْهَوى، وَ طُولُ الاْمَلِ.
يكى پيروى هواى نفس، و ديگرى بى مرزبودن آرزو.
فَاَمّا اتِّباعُ الْهَوى فَيَصُدُّ عَنِ الْحَقِّ.
اماپيروى هواى نفس انسان را از حق بازمى دارد،
وَ اَمّا طُولُ الأمَلِ فَيُنْسِى الاْخِرَةَ.
وبى مرزبودن آرزو، آخرت را ازياد مى برد.
اَلا وَ اِنَّ الدُّنْيا قَدْ وَلَّتْ حَذَّاءَ،
بدانيد كه دنيا به سرعت از شما روى گردانده،
فَلَمْ يَبْقَ مِنْها اِلاّ صُبابَةٌ كَصُبابَةِ الإناءِ اصْطَبَّها صابُّها.
و از آن جز ته ماندهاى كه كسى آن را در كاسه باقى نهاده باشد نمانده.
اَلا وَ اِنَّ الاْخِرَةَ قَدْ اَقْبَلَتْ،
و آگاه باشيد كه آخرت روى نموده است،
وَلِكُلّ مِنْهُما بَنُونَ،
و براى هر يك از دنيا و آخرت فرزندانى است،
فَكُونُوا مِنْ اَبْناءِ الاْخِرَةِ، وَ لا تَكُونُوا مِنْ اَبْناءِ الدُّنْيا،
شما از فرزندان آخرت باشيد نه از فرزندان دنيا،
فَاِنَّ كُلَّ وَلَد سَيُلْحَقُ بِاُمِّهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ.
زيرا هر فردى در آخرت به مادرش ملحق مىشود.
وَ اِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابٌ،
امروز زمان عمل است و بازخواستى نيست،
وَ غَداً حِسابٌ وَلا عَمَلٌ.
و فردا روز بازخواست است و عملى در آن ميسّر نمى باشد.
کلمات کلیدی:
نهج البلاغه