پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): قبل از خواندن هر کتاب دیگری، تفکر و تأمل در همان که خوانده‌اید و عمل به آن چه می‌دانید لازم است. فرمود: اگر به آن چه می‌دانید عمل نمایید، عارف می‌شوید.

کمیّت علم و تا حدودی کیفیت آن، با مطالعه بالا می‌رود، اما هیچ الزامی ندارد که هر چه مطالعه بیشتر شد، ایمان نیز قوی‌تر گردد. چنان که بسیاری در فیزیک، الکترونیک، شیمی، ادبیات، هنر و ... نه تنها دانشمند هستند، بلکه نابغه نیز هستند، اما علوم‌شان جز ضرر به خودشان و جامعه، هیچ نتیجه‌ی دیگری نداشته است.

چه کتابی کامل‌تر، جامع‌تر، شیواتر، گویاتر و نورانی‌تر از قرآن مجید، که کلام الله است؟! اما فرمود: همین قرآن کریم « وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا »، یعنی بر ظالمین، اثری ندارد، جز آن که بر خسران‌شان می‌افزاید.

چه کتاب‌هایی کامل‌تر از "نهج البلاغه"، "صحیفه‌ی سجادیه"، "سایر ادعیه که در مفاتیح الجنان درج شده است"، "اصول کافی" ... و یا کتبی که دانشمندان مبتنی بر آنها، به تفکیک موضوعی و تفصیلی نوشته‌اند؟! اما آیا به صرف خواندن، کار تمام می‌شود؟ اگر اینطور بود که همه موحد، مؤمن و متقی می‌شدند!

سایر علوم، چه به صورت اکتسابی به دست آید، چه حتی با یک نگاه به زمین، آسمان، طبیعت، یا یک حادثه و واقعه به دست آید و ... نیز از این قاعده مستثنا نمی‌باشند؛ برای برخی مفید و برای برخی دیگر مضر می‌گردند.

بنابراین، مطالعات و کسب علوم [به ویژه علوم اعتقادی و دینی] لازم و واجب است، اما این را بدانیم که نیتجه‌ی مطالعات به مواضع، گرایش‌ها، میل‌ها، اهداف و حال و احوال هر کسی بر می‌گردد، نه صرفاً افزاش علم. لذا در کنار مطالعه، توجه به نکات دیگری لازم است؛ به عنوان مثال:

تفکر:

چقدر خداوند متعال در قرآن کریم، به تأمل و تفکر تأکید نموده است. چرا که بالاخره مطالعات اگر مورد "تفکر" قرار نگیرد، نیتجه‌ی کامل و مفیدی نخواهد داشت؛ چه مطالعات در علوم طبیعی و تجربی باشد و چه مطالعه در معارف اعتقادی.

مثال: فرض کنید که در یک روز، ارجاع مجروح تصادفی، یا مبتلا به سرما خوردگی یا ...، بیست درصد افزایش یابد. آیا علوم تجربی نشان می‌دهد که تصادفات زیاد شده و یا ویروسی منتشر شده است؟ خیر، بلکه تفکر در این پدیده‌ها، سبب یک نتیجه‌گیری "عقلی" می‌گردد و بالتبع حُکمی صادر می‌گردد که علمی نیز هست. یا به لحاظ علوم تجربی، دارویی را روی صد یا هزار نفر آزمایش (تجربه) می‌کنند، سپس آن را برای بیش از هشت میلیارد انسان تجویز می‌کنند، آیا تک تک را آزمایش کرده‌اند، یا با تفکر نتیجه‌ی عقلی از علوم تجربی گرفته‌اند؟

●- تفکر در علوم قرآنی، چه بحث از اصولی اعتقادی (توحید، نبوت، معاد، ولایت و ...) باشد، و چه بحث از انسان‌شناسی و جامعه شناسی، و چه بحث از دوست‌شناسی و دشمن‌شناسی، و چه بحث از تاریخ، و چه حقوق و ... همین‌طور است.

به عنوان مثال: در قرآن کریم مکرر فرموده که در زمین و آسمان مطالعه کنید و کسب علم نمایید؛ اما مطالعات ریشه‌ای و هدفدار، نه مانند نگاه کردن به صورت «فریم فریم» و مجزا.

می‌فرماید: از جانور شناسی گرفته، تا زمین‌شناسی، تا فضاشناسی و ... را مطالعه کن، اما به " "چگونگی خلقت" آنها توجه نما تا به خداشناس و معاد شناس شوی و ایمان بیاوری – می‌فرماید: به آب آشامیدنی، بارش باران، کشت بذر و کشاورزی، آتش، آهن و منافعش توجه کن، در آن بنگر و کسب علم بنما، منتهی به "چگونی خلقت و یا عوامل ایجادی" نیز توجه کن، تا ربّ شناس گردی و این علم به صورت کامل مفید افتد و هدایت‌گر شود، نه این که به تو فقط چند فرمول عملی، برای برخی از امور دنیا و بدن بدهد.

دل:

ایمان، نه در ذهن است و نه در کتاب، بلکه از سنخ محبت و عشق است که جایگاه آن در دل (قلب = وجود) می‌باشد. لذا ممکن است کسی قرآن کریم را که جامع‌ترین کتاب است را مطالعه کند، هزار بار ختم قرآن نماید، چنان حفظ نماید که حتی با گفتن یک شماره آیه را بخواند و یا با گفتن یک کلمه، آیه و نشانی‌اش را بدهد، قاری باشد و با الحان متفاوت و دلنشین قرآن بخواند، حتی علم تفسیر بداند و کتاب‌ها بنویسد، اما دست آخر، خوارج، وهابی، داعشی، کلاهبردار، رانت‌خوار و ... بگردد! به قول امام خمینی رحمة الله علیه (مضمون): «چه بسا کسی کتاب توحید بنویسد، خوب هم بنویسد، اما خودش موحد نباشد؛ یا کتاب اخلاق بنویسد، خوب هم بنویسد، اما خودش متخلق نباشد»!

خواننده‌ی کتاب نیز همین‌طور است. مرحوم آیت الله علامه جعفری رحمة الله نیز اشعار و غزلیات حافظ و مولوی را می‌خواند و آن همه کتاب تفسیری، فلسفی و عرفانی نوشت – اما برخی از آوازه‌خوانان فاسد غربی و وابسته به فراماسون و صهیونیست نیز ترجمه‌ی آنها را با آواز رپ و ... خوانند! یا خوانندگان خوب خودمان نیز با آواز می‌خوانند.

تزکیه:

"دل"، در اصل "حرم الله و بیت الله" است. به خودی خود پاک و مصفاست. آینه‌ای مناسب برای تجلی اسماء الله است (بشنو از دل ،دل حریم کبریاست)؛ اما مانند هر خانه و آینه‌‌ی دیگری، گاه غبار رویش می‌نشیند و گاه حتی زنگاری می‌بندد که دیگر چاره‌ای برای بازسازی ندارد.

از این‌رو، فرمود: نه تنها راه‌کار تزکیه است، بلکه تزکیه مقدم بر علم است. چنان که فرمود: رسولان، پس از آن که شما را متوجه آیات (نشانه‌ها) نمودند، به تزکیه اقدام می‌کنند و سپس علم، حکمت و کتاب را به شما می‌آموزند:

« كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ » (البقره، 151)

ترجمه: همان طور كه در ميان شما، فرستاده‌اى از خودتان روانه كرديم، [كه‌] آيات ما را بر شما مى‌خواند، و شما را پاك مى‌گرداند، و به شما كتاب و حكمت مى‌آموزد، و آنچه را نمى‌دانستيد به شما ياد مى‌دهد.

راه‌کار:

بنابراین، برای استحکام و نیز تقویت ایمان و تقوا، باید متوجه "دل" بود. باید از یک سو پرده‌های نازک و یا ضخیم را از روی آن برداشت و از سویی دیگر مانع از افتادن پرده‌های تازه شد.

این تحول و نوسازی، با «توجه»، «ذکر و یاد» و «عمل صالح» محقق می‌گردد. (پیش از این مطالب بسیاری در موارد مذکور درج شده است که اگر کلمات مرتبطی چون «توجه، ذکر و عمل صالح« را در بخش جستجو درسایت درج و کلیک نمایید، در اختیار قرار می‌گیرد. مانند: (1) – (2) – (3).

●- تا به چیزی "توجه" نداشته باشید، به آن روی نخواهید نمود – و تا یاد «ذکر» کسی یا چیزی به صورت مسمتر در ذهن و دل شما نباشد، به یاد آن نخواهید بود و زود فراموش کرده و متوجه و متذکر غیر آن خواهید شد – و تا "عمل" و اقدامات لازم اجرایی صورت نپذیرد، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. دقت کنیم که چگونه در قرآن کریم، همیشه "ایمان به همراه عمل صالح" طرح می‌شود؟ «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ».

●- بنابراین، مکرر فرمود که خداوند (توحید)، مرگ، معاد و روز دیدار را نه تنها بشناسید، بلکه "متوجه" آن باشید، یعنی در هر امری و هر کاری قرب الهی و لقای محبوب را هدف بگیرید -  هم چنین فرمود: بسیار ذکر بگویید، یعنی در دل یاد خدا باشید و به زبان نیز بیاورید؛ حال گاه یاد عظمت، سبوحیت، الوهیت و ربوبیت او می‌نمایید و خاشع می‌گردید، گاه یاد نعمات و الطافش را می‌نمایید و شاکر می‌گردید و گاه یاد قهر و غضب او و گناهان خویش می‌افتید و استغفار می‌کنید و تواب می‌گردید، گاه یاد فقر خودتان و غنای او می‌افتید و او را خوانده و از او می‌خواهید (دعا می‌نمایید).

احکام:

تمامی احکام اسلامی، از طهارت گرفته، تا عباداتی چون نماز و روزه، یا حج و جهاد، یا احکام اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، قضایی و ...، همه برای این است که ذهن به بازی مشغول نگردد و بر قلب پرده‌های نفسانی نیافتد، و عبادت مخلصانه باشد، یاد او و دیدارش فراموش نگردد ... و بالاخره انسان، تکامل یافته و آدم شود و مقامات والای قرب او خلیفة الهی برسد. انشاء الله.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

با توجه به کیفیت پایین اعتقادات و عبادات و کثرت شبهات، مطالعات مجدد و از پایه لازم است. چه روش‌ها و کتاب‌هایی را توصیه می‌نمایید.

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8709.html

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی