امام خمینی رحمة الله علیه – کتاب جهاد اکبر (یا مبارزه با نفس)

‏‏... آنان که دین سازی کرده، باعث گمراهی و انحراف جمعیت انبوهی‏ ‎ ‎‏شده‌اند، بیشترشان اهل علم بوده‌اند؛ بعضی از آنان در مراکز علم تحصیل‏ رده، ریاضت‌ها کشیده‌اند.‏  رئیس یکی از فرق باطله در همین حوزه‌های‏‎ ‎‏ما تحصیل کرده است؛ لیکن چون تحصیلاتش با تهذیب و تزکیه توأم‏‎ ‎‏نبوده، در راه خدا قدم برنمی‌داشته، خباثت را از خود دور نساخته بود،‏‎ ‎‏آنهمه رسوایی به بار آورده است.

اگر انسان خباثت را از نهادش بیرون‏‎ ‎‏نکند، هر چه درس بخواند و تحصیل نماید نه تنها فایده‌ای بر آن مترتب‏‎ ‎‏نمی‌شود؛ بلکه ضررها دارد. علم وقتی در این مرکز خبیث وارد شد، شاخ‏‎ ‎‏و برگ خبیث به بار آورده، شجرۀ خبیثه می‌شود. هر چه این مفاهیم در‏‎ ‎‏قلب سیاه و غیرمهذب انباشته گردد، حجاب زیادتر می‌شود. در نفسی که‏‎ ‎‏مهذب نشده، علم، حجاب ظلمانی است: ‏‏اَلعِلمُ هوالحِجابُ الاَکبَر‏‏؛ لذا شرّ‏‎ ‎‏عالِم فاسد برای اسلام از همه‌ی شرور خطرناک‌تر و بیشتر است.

علم، نور‏‎ ‎‏است؛ ولی در دل سیاه و قلب فاسد دامنه ظلمت و سیاهی را گسترده تر‏‎ ‎‏می‌سازد. علمی که انسان را به خدا نزدیک می‌کند، در نفس دنیاطلب،‏‎ ‎‏باعث دوری بیشتر از درگاه ذی الجلال می‌گردد. علم توحید هم اگر برای‏‎ ‎‏غیر خدا باشد، از حجب ظلمانی است؛ چون اشتغال بماسوی الله (مشغول شدن به غیر خدا) است.‏‎ ‎‏

اگر کسی قرآن کریم را با چهارده  قرائت لِما سوی الله حفظ باشد و بخواند،‏‎ ‎‏جز حجاب و دوری از حق تعالی چیزی عاید او نمی‌شود. اگر شما درس‏‎ ‎‏بخوانید، زحمت بکشید، ممکن است عالم شوید؛ ولی باید بدانید که‏‎ ‎‏میان «عالم» و «مهذب» خیلی فاصله است.

مرحوم شیخ، استاد ما‏ (آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی) ‎‏ـ رضوان الله تعالی علیه ـ می‌فرمود اینکه می‌گویند: «ملا شدن چه آسان،‏‎ ‎‏آدم شدن چه مشکل» صحیح نیست. باید گفت:  «ملا شدن چه مشکل، آدم‏‎ ‎‏شدن محال است»!‏

‏‏     کسب فضایل و مکارم انسانی و موازین آدمیت از تکالیف بسیار‏‎ ‎‏مشکل و بزرگی است که بر دوش شماست. گمان نکنید اکنون که مشغول‏‎ ‎‏تحصیل علوم شرعیه می‌باشید، و فقه که اشرف علوم است می‍آموزید،‏‎ ‎‏دیگر راحتید، و به وظایف و تکالیف خود عمل کرده‌اید؛ اگر اخلاص و‏‎ ‎‏قصد قربت نباشد، این علوم هیچ فایده‌ای ندارد.

اگر تحصیلات شما‏‎ ‎‏ـ العیاذبالله ـ برای خدا نباشد و برای هواهای نفسانیه، کسب مقام و مسند،‏‎ ‎‏عنوان و شخصیت در این راه قدم گذاشته باشید، برای خود وِزر و وبال‏‎ ‎‏اندوخته‌اید. این اصطلاحات اگر برای غیر خدا باشد، وزر و وبال است.‏‎ ‎‏این اصطلاحات هر چه زیادتر شود، اگر با تهذیب و تقوا همراه نباشد، به‏‎ ‎‏ضرر دنیا و آخرت جامعه مسلمین تمام می‌شود. تنها دانستن این‏‎ ‎‏اصطلاحات اثری ندارد.

علم توحید هم اگر با صفای نفس توأم نباشد،‏‎ ‎‏وبال خواهد بود. چه بسا افرادی که عالِم به علم توحید بودند و طوایفی را‏‎ ‎‏منحرف کردند. چه بسا افرادی که همین اطلاعات شما را به نحو بهتری‏‎ ‎‏دارا بودند؛ لیکن چون انحراف داشتند و اصلاح نشده بودند، وقتی وارد‏‎ ‎‏جامعه گردیدند بسیاری را گمراه و منحرف ساختند.

این اصطلاحات‏‎ ‎‏خشک اگر بدون تقوا و تهذیب نفس باشد، هر چه بیشتر در ذهن انباشته‏‎ ‎‏گردد، کبر و نخوت در دایره نفس بیشتر توسعه می‌یابد

این اصطلاحات‏‎ ‎‏خشک اگر بدون تقوا و تهذیب نفس باشد، هر چه بیشتر در ذهن انباشته‏‎ ‎‏گردد، کبر و نخوت در دایره نفس بیشتر توسعه می‌یابد؛ و عالِم تیره بختی‏‎ ‎‏که باد نخوت بر او چیره شده، نمی‌تواند خود و جامعه را اصلاح نماید، و‏‎ ‎‏جز زیان برای اسلام و مسلمین نتیجه ای به بار نمی‌آورد؛ و پس از سال‌ها‏‎ ‎‏تحصیل علوم و صرف وجوه شرعی، برخورداری از حقوق و مزایای‏‎ ‎‏اسلامی، سد راه پیشرفت اسلام و مسلمین می گردد و ملت‌ها را گمراه و‏‎ ‎‏منحرف می‌سازد؛ و ثمره‌ی این درس‌ها و بحث‌ها و بودن در حوزه‌ها این‏ ‎‏می‌شود که نگذارد اسلام معرفی گردد، حقیقت قرآن به دنیا عرضه شود،‏‎ ‎‏بلکه وجود او ممکن است مانع معرفت جامعه نسبت به اسلام و‏‎ ‎‏روحانیت گردد.‏

‏‏     من نمی‌گویم درس نخوانید، تحصیل نکنید؛ باید توجه داشته باشید‏‎ ‎‏که اگر بخواهید عضو مفید و مؤثری برای اسلام و جامعه باشید، ملتی را‏‎ ‎‏رهبری کرده به اسلام متوجه سازید، از اساس اسلام دفاع کنید، لازم‏‎ ‎‏است پایه فقاهت را تحکیم کرده، صاحب‌نظر باشید؛ اگر خدای نخواسته‏‎ ‎‏درس نخوانید حرام است در مدرسه بمانید؛ نمی‌توانید از حقوق شرعی‏‎ ‎‏محصلین علوم اسلامی استفاده کنید؛ البته تحصیل علم لازم است؛ منتها‏‎ ‎‏همان طور که در مسائل فقهی و اصولی زحمت می‌کشید، در راه اصلاح‏‎ ‎‏خود نیز کوشش کنید. هر قدمی که برای تحصیل علم برمی‌دارید، قدمی‏‎ ‎‏هم برای کوبیدن خواسته های نفسانی، تقویت قوای روحانی، کسب‏‎ ‎‏مکارم اخلاق، تحصیل معنویات و تقوا بردارید.‏

‏‏     تحصیل این علوم در واقع مقدمه‌ی تهذیب نفس و تحصیل فضایل، آداب‏‎ ‎‏و معارف الهیه می‌باشد؛ تا پایان عمر در مقدمه نمانید که نتیجه را رها‏‎ ‎‏سازید. شما به منظور هدفی عالی و مقدس، که عبارت از خداشناسی و‏‎ ‎‏تهذیب نفس می‌باشد، این علوم را فرا می‌گیرید، و باید درصدد به دست‏‎ ‎‏آوردن ثمره و نتیجه‌ی کار خود باشید؛ برای رسیدن به مقصود اصلی و‏‎ ‎‏اساسی خود جدیت کنید.‏

‏‏     شما وقتی وارد حوزه می‌شوید، پیش از هر کار باید درصدد اصلاح‏‎ ‎‏خود باشید؛ و مادامی که در حوزه به سر می‌برید، ضمن تحصیل باید‏‎ ‎‏نفس خود را تهذیب کنید؛ تا آنگاه که از حوزه بیرون رفتید و در شهر و یا‏‎ ‎‏محلی رهبری ملتی را بر عهده گرفتید، مردم از اعمال و کردار شما، از‏‎ ‎‏فضایل اخلاقی شما، استفاده کنند، پند گیرند، اصلاح شوند.

بکوشید‏‎ ‎‏پیش از آنکه وارد جامعه گردید خود را اصلاح کنید، مهذب سازید.

اگر ‎‏اکنون که فارغ البال می باشید در مقام اصلاح و تهذیب نفس بر نیایید، آن‏‎ ‎‏روز که اجتماع به شما روی آورد، دیگر نمی توانید خود را اصلاح نمایید.‏

 

این کتاب شریف را حتماً مطالعه فرمایید:

جهاد اکبر (یا مبارزه با نفس)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

امام خمینی (ره) - اهمیت تهذیب و تزکیه نفس / مُلا شدن چه مشکل، آدم‏‎ ‎‏شدن محال است!‏ (طلاب، دانشجویان و مسئولان، با تأمل بیشتری بخوانند)

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8775.html

 

 

کلمات کلیدی:  رهبری