پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): انسان‌های ساخته شده و به مقامات والای انسانیت رسیده، همیشه بوده، هستند و خواهند بود؛ اگر چه ممکن است تعدادشان در یک برهه بیشتر باشد و در یک برهه کمتر – یا در مکانی بیشتر باشند و در مکان دیگری کمتر؛ و البته "نوادر" همیشه انگشت‌شمار هستند.

خداوند متعال درباره تعداد "نوادر" در زمان، یعنی آنان که از دیگران سبقت گرفته‌ و می‌گیرند، فرمود: « وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * ... * ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ * وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ / الواقعة، 10 تا 14 »؛ یعنی: گروهی از سبقت گیرندگان (که نادرند)، از پیشنیان هستند و اندکی از آنان در آیندگان خواهند بود – اما در مورد « أَصْحَابُ الْيَمِينِ » که در مرتبه‌ی بعد از نوادر و سبقت‌گیرندگان قرار می‌گیرند و همه اهل ایمان، یُمن، سلامت، خیر و برکت هستند و در جنت النعیم جای می‌گیرند، فرمود: « لِأَصْحَابِ الْيَمِينِ * ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ * وَثُلَّةٌ مِنَ الْآخِرِينَ / الواقعة، 38 تا 40»؛ یعنی: گروهی از آنان در پیشینیان هستند و گروهی دیگر در آیندگان.

بنابراین، چه سبقت گیرندگان و نوادر، چه اصحاب یمین، مؤمنان، ابرار و بزرگان؛ در گذشته بودند، در حال هستند و آینده نیز خواهند بود. چه ما بشناسیم و چه نشناسیم – چه به آنان رجوع و از وجودشان بهره ببریم، یا رجوع نکنیم و بهره نبریم. مرحوم آیت الله بهجت (ره)، قبل از این که چنین شناخته شوند نیز آیت الله بهجت بودند. چنان که امام حسین علیه السلام، قبل از عاشورا نیز همان امام حسین بودند و ده سال امامت داشتند.

نکته:

در یک برهه‌ای از زمان و احیانا مکانی خاص، [به هر دلیلی]، تعداد سبقت گیرندگان بیشتر می‌شود؛ در چنین شرایطی، اگر چه شاید هنوز تعدادشان از دانش‌آموزان یک مدرسه نیز کمتر باشد، اما چون به درجات والای انسانیت رسیده‌اند، محیط و جامعه خویش را متحول نموده و بالتبع جهان را متأثر می‌سازند.

شما عصر مرحوم شیخ مفید، سید رضی، علامه مجلسی ... و حتی سید قاضی که تقریبا معاصر بودند (رحمة الله علیهم) را مقایسه کنید با عصری که بزرگانی چون: امام خمینی، آیت الله العظمی خامنه‌ای، علامه طباطبایی، علامه محمدتقی جعفری و سایر آیات عظامی چون: بهشتی، مطهری، دستغیب، مدنی، اشرفی اصفهانی، قاضی طباطبایی، گلپایگانی، نجفی مرعشی، خویی، بهجت، محمد باقر صدر، امام موسی صدر، مفتح، هاشمی نژاد و ... [که اکثر آنها ترور شده و به شهادت رسیدند]، معاصر هم بودند و در یک زمان و یک محیط می‌زیستند.

●- بدیهی است که در چنین عصری، جامعه متحول می‌شود و انقلاب اسلامی رخ می‌دهد، رژیم طاغوت و وابسته به استکبار جهانی سقوط می‌کند، مجاهدان فی سبیل الله، کانّهُم بُنیان مَرصوص (به محکمی فولاد) در مقابل ظلم می‌ایستند و ... ؛ چنان که اگر تعدادشان بیشتر شود، امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام ظهور می‌نمایند. اما وقتی تعدادشان کم باشد، شناخته شده نباشند، مورد بی‌توجهی و غفلت از ناحیه مردم واقع شوند، وضع متفاوت می‌گردد. لذا رسول خدا صلوات الله علیه و آله فرمودند:

« مَوتُ العالِمِ ثُلمَةٌ في الإسلامِ لا تُسَدُّ ما اختَلَفَ اللَّيلُ و النَّهارُ » (كنز العمّال : 28760)

ترجمه: مرگ عالم، رخنه‌اى (شکافی) است در اسلام كه تا شب و روز در گردش است، هيچ چيز آن را نمى‌بندد.

و نیز فرمودند:

« مَوتُ العالِمِ مُصيبَةٌ لا تُجبَرُ و ثُلمَةٌ لا تُسَدُّ ، و هُوَ نَجمٌ طـمِسَ ، و مَوتُ قَبيلَةٍ أيسَرُ مِن مَوتِ عالِمٍ » (كنز العمّال : 28858)

ترجمه: مرگ عالم مصيبتى جبران نا پذير و رخنه اى بسته ناشدنى است. او ستاره اى است كه غروب مى كند. مرگ يك قبيله آسانتر از مرگ يك عالم است.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

س 391 - آیا امکان دارد در سال‌های بعد و یا در عصر ما، فردی عارف و استثنایی مثل آیت الله بهجت (ره) پیدا شود؟ یا دیگر کسی به این مقام نمی‌رسد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8794.html

 

 عضویت در کانال تلگرام «ایکس - شبهه» 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه