پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ابتدا دقت کنیم که هر سؤال و شبهه‌ای که به جای معرفت و محبت به خداوند سبحان، نه فقط انکار، بلکه نوعی بغض و دشمنی به دل القاء می‌کند، صبغه‌ی شیطانی دارد، نه فکری، ذهنی، معرفتی و علمی.

●- در سخن هر حکیمی، باید ابتدا به دور از احساسات و خلجان‌های نفسانی و یا شعارهای غیر منطقی، به صورت حکیمانه تأمل و تفکر نمود؛ چه رسد به این که گوینده‌ی حکیم، خداوند متعال و یا اهل عصمت علیهم السلام باشند.

●- بنابراین، در پاسخ سؤال کافیست که از خود بپرسیم: «آیا خداوند علیم، حکیم و سبحان، کار بیهوده، عبث و بی‌ارزشی انجام می‌دهد، و آیا ممکن است که مخلوق بی‌فایده و بی‌ارزشی را خلق کند»؟!

پاسخ این سؤال، هم به حکم عقل متقن است که «از حکیم، فعل غیر حکیمانه صادر نمی‌شود، چه رسد به خداوند سبحان»، و هم حکم وحی روشن است که مکرر تصریح نمود که «زمین و آسمان و هر آن چه در آنهاست را به حق آفریدم، بیهوده، بازیچه و بی‌هدف نیافریدم»:

« وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ * إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِيمُ » (الحجر، 85 و 86)

ترجمه: ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز به حق نیافریدیم؛ و ساعت موعود [= قیامت‌] قطعاً فرا خواهد رسید! پس، از آنها (منکرین، نادانان) به طرز شایسته‌ای صرف‌نظر کن.

محبت به دیگران:

بنابراین، خالق علیم و حکیم، هیچ موجود بی‌ارزشی نیافریده است؛ و اگر عده‌ای را دوست ندارد و یا مورد غضب قرار می‌دهد، چون قدر محبت خدا و ارزشی که به آنها داده است را نشناختند و نعمات او را لگدمال کردند.

 پس "محبت" ابتدایی او به تمامی موجوداتش تعلق گرفته است، چنان که تمامی موجودات بی‌جان و با جان، از فرشتگان گرفته تا سنگ و جمادات، همه با "رحمت" او وجود یافته‌اند و تا هستند، زیر چتر رحمت او قرار دارند، چنان که فرمود: « وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ – و رحتم همه چیز را فرا گرفته گرفته است / الأعراف، 156».

اما، محبت به "انسان"، از آن جهت که به زینت عقل و وحی آراسته شده و به او قوه‌ی اختیار و انتخاب موهبت شده است، دو فراز دارد: یکی محبت ابتدایی که به تمامی مخلوقات و از جمله انسان که او را با قابلیت خلیفة‌الهی آفرید دارد - و دیگر محبت متقابل، که شامل کسانی می‌شود که قدر محبت او را دانسته و او را دوست می‌دارند، پس خداوند منّان نیز قدر این محبت اختیاری آنان را می‌داند و متقابلاً بیشتر دوست‌شان می‌دارد، چنان که فرمود:

« قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ » (آل‌عمران، 31)

ترجمه: بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است.

حدیث کساء:

اگر چه برخی از محققین، حدیث کساء را به شکل و ترتیبی که در مفاتیح الجنان آمده "حدیث مرسل" می‌دانند، اما نه تنها هیچ کدام در مضامین آن تردید ننموده‌اند، بلکه در بیانات و تفاسیر گوناگون (به ویژه در تفسیر آیه‌ی مبارکه تطهیر) به واقعیت آن تصریح نموده‌اند. چنان که آیت الله جوادی آملی، در ذیل تفسیر این آیه و شرح ماجرا (کساء – آل عبا و نزول آیه) می‌فرمایند:

« اختلافی كه در نقل ام سلمه از این حادثه مشاهده می‌شود ممكن است از آن جهت باشد كه حادثه یك بار واقع شده، لیكن هر بار كه ام سلمه نقل می‌كرده، به یك گوشه آن اشاره می‌كرده است» (آیة الله جوادی آملی تجلّی ولایت در آیة تطهیر).

اِلاّ لأَجْلِکُمْ وَمَحَبَّتِکُمْ

معنای «زمین، آسمان و ... را خلق نکردم، مگر به خاطر شما و محبت شما»؛ این نیست که سایر مخلوقاتم [به ویژه انسان‌ها] را دوست ندارم. چنان که در آیات متعددی تصریح نموده است به این که « إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ» - « وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ » - « إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ » و ...‌.

اگر کسی بگوید: من همه چیز را به خاطر و در راستای محبت خدا دوست دارم، قرآن کریم را چون کلام خداست – پیامبر اعظم صلوات الله علیه و آله، چون رسول خداوند است – اهل بیت علیهم السلام را چون حجج الهی و جانشینان رسول او هستند و مؤمنان را چون بندگان و دوستداران خدا هستند، تقوا را چون سبب رشد، کمال و قرب به او می‌گردد و ...، دوست دارم؛ معنایش این نیست که جز خداوند منان، هیچ کسی را دوست ندارم!

●- « اِلاّ لأَجْلِکُمْ وَمَحَبَّتِکُمْ » نگاه به اول و آخر خلقت، و آغاز و انجام هدایت دارد. چنان که می‌دانیم، خلق اول، وجود مقدس حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله بوده است و سپس به واسطه‌ی نور وجود ایشان، نور وجود امیرالمؤمنین، فاطمة الزهراء، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه علیهم السلام را آفرید و به واسطه‌ی نور وجود آنان، انبیاء، اوصیاء، اولیاء، مؤمنان و سایر مخلوقات را آفرید.

در خاتمه نیز شاهدیم که نبوت و رسالت، به وجود خاتم الانبیاء و المرسلین، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله ختم گردید – هدایت توسط امتداد همان نور مقدس (اهل عصمت علیهم السلام) تداوم یافت – در آخرالزمان، شبیه‌ترین انسان‌ها به ایشان، به لحاظ خلقت و خُلق و هم نام و هم کنیه‌ی ایشان، یعنی حضرت امام مهدی عجّ الله تعالی فرجه الشریف، با ظهور و قیام خود، وعده‌های الهی در زمین را محقق می‌گردانند ... و بالاخره والاترین و بالاترین مرحله هدایت و مقام انسانی «مقام محمود»، به ایشان تعلق دارد و همه به تناسب معرفت و محبت به ایشان و اهل بیتش علیهم السلام، محبوب و مقرب حق تعالی واقع می‌شوند، لذا بشارت تمامی انبیاء [که همگی بشیر و نذیر بودند] و اجر و نتیجه‌ی رسالت [هدایت پذیری و کمال] را در "مودت" [بروز و ظهور محبت، در معرفت، ایمان و عمل صالح]، ترسیم و بیان فرمود:

« ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ » (الشّوری، 23)

ترجمه: این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند به آن نوید می‌دهد! بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم، جز دوست‌داشتن نزدیکانم [= اهل بیتم‌]؛ و هر کس کار نیکی انجام دهد، بر نیکی‌اش می‌افزاییم؛ چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

ظهور اسمای الهی:

تمامی اسماء الله [که همگی مخلوقات و نشانه‌های او هستند، نه خود او]، تا ظهور و بروز پیدا نکنند، قابل شناخت نیستند. چنان که در احادیث نیز ضمن بیان "اسماء الله"، به "اسم مکنونی" که نزد خود اوست و بالتبع کسی نمی‌تواند به آن دسترسی یافته و بشناسد، تصریح شده است.

از جمله این اسماء (نشانه‌های خدا)، « هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ / الحدید، 3» می‌باشد که ظهور و بروزش و تحقق عینی‌اش در عالَم خلقت، حضرت رسول اکرم، محمد مصطفی و اهل بیت او صلوات الله علیهم اجمعین می‌باشند.

مرتبط:

محبت - جوانی 18 ساله هستم و احساس می‌کنم که کسی مرا دوست ندارد، چه کنم؟ (24 مرداد 1395)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

در حدیث کساء می‌فرماید: «من زمین، آسمان ... رو نیافریدم مگر به خاطر محبت شما (پنج تن آل عبا)»، پس آیا سایر انسان‌ها برای خدا ارزشی ندارند؟!

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8849.html

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   توحید