نهج البلاغه، نامه 69، در ترجمه حجت الاسلام انصاریان
وَ تَمَسَّكْ بِحَبْلِ الْقُرْآنِ وَ اسْتَنْصِحْهُ،
به ريسمان قرآن چنگ زن و از آن طلب پند كن،
وَ اَحِلَّ حَلالَهُ، وَ حَرِّمْ حَرامَهُ،
حلالش را حلال، و حرامش را حرام شمار،
وَ صَدِّقْ بِما سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ، واعْتَبِرْبِما مَضى مِنَ الدُّنْيا ما بَقِىَ مِنْها،
به آنچه كه از حق گذشته است تصديق كن، از گذشته جهان براى باقيمانده آن پند گير،
فَاِنَّ بَعْضَها يُشْبِهُ بَعْضاً، وَ آخِرَها لاحِقٌ بِاَوَّلِها، وَ كُلُّها حائِلٌ مُفارِقٌ،
زيرا بعضى از آن شبيه بعض ديگر است، و انجامش به آغازش مىپيوندد، و همه آن از بين رفتنى و از دست دادنى است.
وَ عَظِّمِ اسْمَ اللّهِ اَنْ تَذْكُرَهُ اِلاّ عَلى حَقٍّ.
نام خدا را بزرگ دار، در اينكه از نام خدا جز به حق ياد كنى.
وَ اَكْثِر ذِكْرَ الْمَوْتِ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ. وَ لاتَتَمَنَّ الْمَوْتَ اِلاّ بِشَرْط وَثيق.
بسيار ياد مرگ و بعد از مرگ باش. مرگ را جز با شرط محكم و استوار آرزو مكن.
وَ احْذَرْ كُلَّ عَمَل يَرْضاهُ صاحِبُهُ لِنَفْسِهِ وَ يُكْرَهُ لِعامَّةِ الْمُسْلِمينَ.
از هر عملى كه كنندهاش آن را براى خود مىپسندد و براى (نزد) عموم مسلمانان خوشايند نيست برحذر باش.
وَاحْذَرْ كُلَّ عَمَل يُعْمَلُ بِهِ فِى السِّرِّ، وَ يُسْتَحى مِنْهُ فِى الْعَلانِيَةِ.
و از هر برنامهاى كه در نهان انجام مىگيرد و در آشكار از آن شرم مىرود دورى كن.
وَ احْذَرْ كُلَّ عَمَل اِذا سُئِلَ عَنْهُ صاحِبُهُ اَنْكَرَهُ اَوِ اعْتَذَرَ مِنْهُ.
از كارهايى كه اگر از كنندهاش سؤال شود به انكار برمىخيزد يا از آن پوزش مىطلبد بپرهيز.
وَ لاتَجْعَلْ عِرْضَكَ غَرَضاً لِنِبالِ الْقَوْلِ، وَ لا تُحَدِّثِ النّاسَ بِكُلِّ ما سَمِعْتَ بِهِ، فَكَفى بِذلِكَ كَذِباً،
آبرويت را نشانه تيرهاى گفتههاى مردم قرار مده، و هر آنچه را شنيدى با مردم در ميان مگذار، كه همين كار بر دروغگويى كفايت مىكند،
وَ لا تَرُدَّ عَلَى النّاسِ كُلَّ ما حَدَّثُوكَ بِهِ، فَكَفى بِذلِكَ جَهْلاً.
و نيز هر آنچه را براى تو مىگويند رد (تكذيب مكن)، كه اين گواه بر جهل است.
وَ اكْظِمِ الْغَيْظَ، وَ تَجاوَزْ عِنْدَ الْمَقْدُرَةِ، وَ احْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ،
خشم را فرو خور، به هنگام توانايى گذشت كن، و به وقت غضب بردبار باش،
وَ اصْفَحْ مَعَ الدَّوْلَةِ تَكُنْ لَكَ الْعاقِبَةُ.
و به گاه حكومت و قدرت چشم پوشى داشته باش تا عاقبت خوشى برايت باشد.
وَ اسْتَصْلِحْ كُلَّ نِعْمَة اَنْعَمَها اللّهُ عَلَيْكَ، وَ لاتُضَيِّعَنَّ نِعْمَةً مِنْ نِعَمِ اللّهِ عِنْدَكَ، وَلْيُرَ عَلَيْكَ اَثَرُ ما اَنْعَمَ اللّهُ بِهِ عَلَيْكَ.
از هر نعمتى كه خداوند در اختيارت گذاشته به راه صلاح مصرف كن، و هيچ نعمت خداداده را به تباهى نبر، بايد نشانه نعمتهايى كه خداوند به تو داده در تو ديده شود.
وَاعْلَمْ اَنَّ اَفْضَلَ الْمُؤْمِنينَ اَفْضَلُهُمْ تَقْدِمَةً مِنْ نَفْسِهِ وَ اَهْلِهِ وَ مالِهِ،
آگاه باش (بدان که) بهترين مؤمنين بهترين ايشان است در پيش فرستادن جان و اهل و مالش [در راه حق]،
فَاِنَّكَ ما تُقَدِّمْ مِنْ خَيْر يَبْقَ لَكَ ذُخْرُهُ، وَ ما تُؤَخِّرْهُ يَكُنْ لِغَيْرِكَ خَيْرُهُ.
كه هر آنچه از نيكى پيش فرستى براى تو ذخيره شود، و آنچه را به جاى گذارى خيرش براى غير تو خواهد بود.
وَ احْذَرْ صَحابَةَ مَنْ يَفيلُ رَأْيُهُ وَ يُنْكَرُ عَمَلُهُ، فَاِنَّ الصّاحِبَ مُعْتَبَرٌ بِصاحِبِهِ.
از همنشينى با كسى كه رأيش سست و كارش زشت است بپرهيز، كه هر دوستى را از دوستش مى شناسند.
وَ اسْكُنِ الأَمْصارَ الْعِظامَ، فَاِنَّها جِماعُ الْمُسْلِمينَ.
در شهرهاى بزرگ مسكن گزين كه آنجا مركز اجتماع مسلمين است،
وَ احْذَرْ مَنازِلَ الْغَفْلَةِ وَ الْجَفاءِ وَ قِلَّةِ الاَعْوانِ عَلى طاعَةِ اللّهِ.
از اقامت در مراكز غفلت و ستمكارى و آنجا كه مددكاران بر طاعت خدا اندكند بپرهيز.
وَاقْصُرْ رَأْيَكَ عَلى ما يَعْنيكَ.
انديشهات را در امورى كه به كارت آيد مشغول دار.
وَ اِيّاكَ وَ مَقاعِدَ الاَسْواقِ، فَاِنَّها مَحاضِرُ الشَّيْطانِ وَ معاريضُ الْفِتَنِ.
از نشستن در گذرگاههاى بازار حذر كن، زيرا آن مراكز محل حضور شيطان و پيش آمدن فتنههاست.
وَ اَكْثِرْ اَنْ تَنْظُرَ اِلى مَنْ فُضِّلْتَ عَلَيْهِ، فَاِنَّ ذلِكَ مِنْ اَبْوابِ الشُّكْرِ.
در رابطه با كسى كه تو را بر او برترى دادهاند زياد توجه داشته باش،كه اين توجه از جمله راههاى شكرگزارى است.
وَ لا تُسافِرْ فى يَوْمِ جُمُعَة حَتّى تَشْهَدَ الصَّلاةَ، اِلاّ فاصِلاً فى سَبيلِ اللّهِ، اَوْ فى اَمْر تُعْذَرُ بِهِ.
در روز جمعه سفر مكن تا به نماز جمعه حاضر شوى، مگر سفرى كه براى جهاد بروى، يا كارى كه نسبت به آن معذورى.
وَاَطِعِ اللّهَ فى جُمَلِ اُمُورِكَ، فَاِنَّ طاعَةَ اللّهِ فاضِلَةٌ عَلى ما سِواها.
در تمام كارهايت از خدا اطاعت كن، كه اطاعت از خدا از همه چيز برتر است (فضلیتش از هر چیزی غیر آن بیشتر است).
وَ خادِعْ نَفْسَكَ فِى الْعِبادَةِ، وَ ارْفُقْ بِها و لا تَقْهَرْها، وَ خُذْ عَفْوَها وَ نَشاطَها،
نفس خود را در عبادت بفريب، و با او به رفق و مدارا باش و به او سختگيرى مكن، و زمانى كه نشاط و فراغت دارد آن را بگیر (کنترلش را در اختیار بگیر)،
اِلاّ ما كانَ مَكْتُوباً عَلَيْكَ مِنَ الْفريضَةِ، فَاِنَّهُ لابُدَّ مِنْ قَضائِها وَ تَعاهُدِها عِنْدَ مَحَلِّها.
مگر در آنچه بر تو واجب است، كه تو را از انجامش و مراعات آن در زمان معينش چارهاى نيست.
وَ اِيّاكَ اَنْ يَنْزِلَ بِكَ الْمَوْتُ وَ اَنْتَ آبِقٌ مِنْ رَبِّكَ فى طَلَبِ الدُّنْيا.
بترس از اينكه مرگ بر تو درآيد و تو در آن وقت براى به دست آوردن دنيا از خداوندت فرارى باشى.
وَ اِيّاكَ وَ مُصاحَبَةَ الفُسّاقِ، فَاِنَّ الشَّرَّ بِالشَّرِّ مُلْحَقٌ.
و بر تو باد که از همنشينى با بدكاران دورى كنی، كه بدى به بدى بپيوندد (ملحق شود).
وَ وَقِّرِ اللّهَ وَ اَحْبِبْ اَحِبّاءَهُ. وَ احْذَرِ الْغَضَبَ، فَاِنَّهُ جُنْدٌ عَظيمٌ مِنْ جُنُودِ اِبْليسَ. وَالسَّلامُ.
خداوند را بزرگ دار و دوستانش را دوست بدار. از خشم بپرهيز، كه خشم سپاهى بزرگ از سپاهيان ابليس است. والسلام.
کلمات کلیدی:
نهج البلاغه