«ایکس – شبهه»: البته بر اساس جوّ، شایعه، افترا، فتنه و خباثت هر چیزی می‌توان گفت و نسبت داد و از جمله این جوّی که امروزه نسبت به اعتقاد شیعه مبنی بر تحریف یا دستکاری شدن آیات قرآن کریم و یا دست کم قبول نداشتن نظم فعلی آن است. البته این اتهام تازگی ندارد، بلکه در قرون قبل نیز در هر دوره‌ای یک‌بار مطرح شده است و اختلاف افکنان فعلی نیز از آن جهت که معمولاً نه اهل تشیع هستند و نه اهل تسنن و گاه اصلاً مسلمان هم نیستند، بلکه جیره‌خوار وهابیت و یا صهیونیسم هستند، همان جریان‌های گذشته را در کتب تورق کرده و شبهه‌ یا اتهامی قدیمی را کپی و مطرح می‌کنند. آنها بر این باورند که در هر حال نسل جدید نه این حرف‌ها را شنیده و نه آن کتب را مطالعه کرده و نه از پاسخ‌هایش مطلع هستند، پس می‌توان بر همان مبانی مجدداً جوّسازی کرد. اگر به اسناد معتبر در کتب شیعه و سنی مراجعه گردد، مشهود است که نه تنها شیعه هیچ‌گاه معتقد به تحریف یا دست‌کاری قرآن کریم نبوده است، بلکه بالعکس در میان اهل تسنن چنین باورهایی به صورت مستند رواج داشته است. شیعه به آیه کریمه‌ی «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ - اين ماييم كه اين ذكر (قرآن) را نازل كرده‏ايم و ما آن را بطور قطع حفظ خواهيم كرد - (الحجر، 9)» اعتقاد راسخ دارد و معتقد است که هر کس مدعی تحریف یا دست‌کاری قرآن کریم شده باشد، این آیه را نیز تکذیب نموده است و باید در صحت همه‌ی آیت قرآن کریم تردید نماید. و شیعه اثبات می‌نماید که حرف به حرف قرآن کریم همان‌گونه است که نازل گردیده است. شیعه مبدأ تاریخی جمع‌آوری قرآن کریم و تنظیم آن را در همان زمان حضرت رسول‌اکرم (ص) می‌داند و معتقد است لابد جمع‌آوری شده بود که حضرت (ص) مکرر امر به ختم قرآن کریم می‌نمودند و از آثار و ثواب آن می‌فرمودند و مکرر حافظین و کاتبین قرآن را برای کنترل آن چه در سینه‌ها یا نوشتارها مثبوت شده بود را احضار و نظارت می‌نمودند و این اعتقاد تشیع مغایر با اعتقاد اهل تسنن است که معتقدند قرآن کریم تا زمان خلیفه‌ی سوم عثمان جمع‌آوری نشده بود. هر چند که در کتب معتبر خود بدان تصریح نموده‌اند. خوارزمی در مناقب از علی بن ریاح نقل که: علی بن ابیطالب و ابیّ بن کعب قرآن را در زمان رسول خدا (ص) جمع‌آوری کردند و حاکم نیشابوری نیز در «مستدرک، ج4» از زید بن ثابت نقل کرده است که: ما در خدمت پیامبر اکرم (ص) قطعات پراکنده‌ی قرآن را جمع‌آوری می‌کردیم و هر کدام را طق راهنمایی پیامبر اکرم (ص) در محل مناسب خود قرار می‌دادیم. ولی در عین حال نوشته‌ها متفرق بود. به همین جهت پیامبر (ص) به علی (ع) دستور داد که آن را جمع‌آوری نماید و ما را از تضییع و از بردن آن بر حذر داشت. اما، اهل تسنن به رغم این شواهد و مستندات خودشان و نیز غیر معقول بودن جمع‌آوری نشدن قرآن کریم، معتقد است که تا زمان عثمان قرآن جمع‌آوری نشده بود! مستندات آنها گواهی بر آن دارد که عثمان قرآن را جمع‌آوری کرد و سپس آن را سوزاند(؟!) «صحیح بخاری، باب فضائل القرآن، ج 6 ص 236 – کنز العمال ج1، ص 433» و البته برخی از مفسرین آنها توجیه کردند که او به خاطر جلوگیری از تحریفات و اختلافات احتمالی قرآن می‌سوزانده است. پس ریشه‌ی اعتقاد به تحریف یا دست‌کاری شدن قرآن کریم به اهل سنت و دوران عثمان بر می‌گردد که بدین بهانه‌ قرآن‌ها را به آتش می‌کشیدند و شیعه نه تنها اعتقادی به تحریف و جا به جایی آیات و غیر قابل قبول بودن نظم فعلی آن ندارد، بلکه به آتش کشیدن قرآن را به هر بهانه‌ای حرام و گناه کبیره می‌داند.
کلمات کلیدی:  قرآن