«x-shobhe  »: این یک شعار انحرافی است که جهت ایجاد امنیت برای ترویج عقاید انحرافی در میان ملت‌ها و به ویژه ملل مسلمان طرح و ترویجش کرده و می‌کنند.

ممکن است عقیده‌ی هر کسی برای خودش محترم باشد، اما هیچ دلیلی ندارد که نزد دیگران نیز محترم شمرده شود. و چه بسا عقیده‌های فاسد، منحط و مخربی وجود دارد که باید مغبوض دیگران قرار گیرد تا جامعه به انحطاط کشانده نشود. لذا این شعار به ظاهر لیبرالی را مطرح کردند تا هر مانعی را از سر راه ترویج این عقاید منحرف بردارند.

عده‌ای بر عقیده‌ی ماکیاولی هستند و بر این باورند که هدف وسیله را توجیه می‌کند و برای رسیدن به هدف، انسان می‌تواند به هر شیوه‌ای [از جمله ظلم و جنایت در حق دیگران] متوسل شود! عده‌ای دیگر (لیبرال دمکراسی) معتقدند که انسان‌ها در سه دسته درجه بندی شده‌اند و انسان‌های هر درجه باید در راه منافع و لذایذ انسان‌های درجه‌ی بالاتر قربانی شوند. در این عقیده امریکایی‌ها و بخشی از اروپایی‌ها درجه یک قلمداد شده و آفریقایی‌ها و آسیایی‌ها و به ویژه مسلمانان انسان‌های درجه سه خوانده می‌شوند. عده‌ای تحت عنوان آزادی‌های فردی و اجتماعی معتقدند که باید هر فسادی را که هوس کردند به انجام رسانند، اگر چه دامنه‌ی این فساد دیگران را در بر گرفته و یا اساساً انسانیت و بشریت را به انحطاط بکشاند...، آیا این‌گونه عقاید محترم بوده و باید نزد دیگران محترم شمرده شوند؟!

«أُوْلَئكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلَئكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعِينَ» (آل عمران، 87)

ترجمه: جزای اينگونه افراد اين است كه لعنت خدا و عموم ملائكه و مردم بر آنان خواهد بود.

دقت شود که چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی، معمولاً عقیده‌ی باطل برای معتقد به آن نیز محترم نیست، اما از دیگران احترام به عقیده‌ی خود را انتظار داشته و مطالبه می‌کنند تا آسوده‌تر به امیال خود برسند.

آیا شخص یا دولت یا حکومتی که عقیده‌اش سلطه و استعمار دیگران است، به عقیده‌ی استعمارگری احترام می‌گذارد و حاضر است به استعمار دیگران درآید؟! آیا غارتگر (چه فرد و چه یک حکومت) به عقیده‌ی غارت‌گری احترام گذاشته و حاضر است اموال خودش مورد تاراج قرار گیرد؟ آیا جنایتکار حاضر است قربانی جنایت دیگران گردد؟ آیا همان‌هایی که منافع و لذت‌شان در به انحطاط و فساد کشانده شدن دیگران است، این انحطاط و فساد را برای خود و خانواده‌ی خود جایز و قابل احترام می‌دانند؟

در عالم سیاست نیز همین‌گونه است. چنان چه شاهدیم قدرت‌های زورگو و تجاوزگر، نه تنها هیچ احترامی برای عقیده‌ی دیگران قائل نیستند، بلکه با هجمه‌های فرهنگی، تبلیغاتی، سیاسی، اقتصادی، نظامی و حتی ترور عالمان و اندیشمندان اقوام و فرهنگ‌های دیگر، تلاش می‌کنند تا آنان را از عقاید خود برگردانند و عقیده‌ی خود را بر آنان تحمیل کنند. و اگر آن چه در شعار و تبلیغ چه جایز برشمرند نسبت به خودشان انجام گیرد، نام‌های چون فاشیسم، آنارشیسم و تروریسم بر آن می‌نهند و از هیچ کاری برای انهدام آن کوتاهی نمی‌کنند.

لذا نه تنها در ایران (نزد ملت ما) هر عقیده‌ای محترم نیست، بلکه در هیچ کجای دنیا چنین نیست که به هر عقیده‌ای احترام بگذارند. لذا اگر چه عقیده‌ی خودشان باطل و عقیده‌ی دیگران (حتی ملت خودشان) بر حق باشد، عقیده و صاحب عقیده را با هم منکوب می‌کنند.

ما (ایرانی‌ها) عقیده داریم که باید آزاد و مستقل باشیم و به حد توان روزافزون خود مسیر رشد و ترقی و کمال در عرصه‌های متفاوت طی کنیم، آیا به این عقیده احترام می‌گذارند؟! فلسطینی‌ها معتقدند که نباید تاوان دروغی به نام هلوکاست در آلمان نازی را آنها به اسرائیلی‌ها بدهند. آیا این عقیده نزد آنان محترم است؟! ملت‌های امریکا و اروپا معتقدند که یک گروه سرمایه‌دار یک درصدی (که البته بسیار کمتر هستند)، خون 99٪ را می‌مکد و عقیده دارند که باید این روند تغییر یابد. آیا عقیده‌ی آنها نزد مدعیان لیبرال دموکراسی محترم است؟!... یا این شعارها را فقط برای ما می‌دهند که گمان کنیم عدم مخالفت با عقیده‌ها و اهداف آنها نوعی روشنفکری است؟!

اما نکته‌ی دیگر قابل توجه آن که «عقیده»ی هر کس مربوط به خودش است [نه این که الزاماً محترم است] و هیچ کس نمی‌تواند عقیده‌ای را بر دیگری تحمیل کند، اما مسئله ضرورت اجرای «قانون» در یک جامعه، با «عقیده» دو مقوله‌ی متفاوت است.

اگر هر کسی بخواهد در ذهن خود عقایدی داشته باشد و عقایدش را در ذهنش زنده به گور کند، هیچ مشکلی نیست و کسی با آن عقیده مخالفت نخواهد کرد، اما اگر هر کس بخواهد به عقیده‌ی خود جامه‌ی عمل بپوشاند و به عقیده‌ی خود عمل نماید که سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و واقعاً آنارشیسم و فاشیسم حاکم گردیده و جامعه به سرعت متلاشی و منهدم شده و بدن نیمه‌جان و یا لاشه‌اش طعمه‌‌ی کفتارها و لاشخورها قرار می‌گیرد. اما همان‌هایی که این شعارها را می‌دهند، پس از سلطه بر این جامعه منهدم شده، با قیافه‌ای محقانه و روشنفکرانه، ضرورت قانون‌پذیری را دیکته و حتی به زور تحمیل می‌کنند.

 

کلمات کلیدی:  گوناگون