x-shobhe – ساختار شبهه دقیقاً همین نوع از جمله‌بندی است که بدان اشاره نمودید. یعنی ارائه ترکیبی از حق و باطل و بیان یک نتیجه‌ی نامربوط که نتیجه‌ای جز القای شبهه ندارد! بدیهی است که با این ترکیب‌بندی، هم مفاهیم و مقاصد بلند سخن امام (ره) را تخریب و تخفیف می‌کنند و هم نتایج نادرستی را به اذهان القاء می‌نمایند.

شعار «نه شرقی و نه غربی» که الهام گرفته از آیه‌ی شریفه‌ی نور است، حاکی از عدم وابستگی آشکار یا پنهان نظام جمهوری اسلامی ایران به هیچ قدرتی به غیر از «الله جلّ جلاله» است.

به یاد داریم که در زمان حیات آن حضرت که خود آمریکا را «شیطان بزرگ» خوانده بودند، جنجالی بر سر برقراری ارتباط با آمریکا در بین جناح‌های سیاسی مختلف در گرفت. آنان که امروزه سر به دامان آمریکا گذاشته و مواضعی گرفته‌اند که اوباما و نتانیاهو را امیدوار کرده است، در آن روزگاران مخالفت شدیدی در موضوع ارتباط با آمریکا داشتند و هر مخالف خود را آمریکایی و لیبرال می‌خواندند ... ! این جنجال آن قدر بالا گرفت که حضرت امام (ره) شخصاً دخالت کرده و در تبیین مفهوم شعار «نه شرقی و نه غربی» بدین مضمون فرمود: ما با همه‌ی کشورهای جهان، به جز اسرائیل که هیچ وقت به رسمیت نمی‌شناسیمش و آفریقای جنوبی تا هنگامی که رژیم آپارتاید (نژاد پرست) بر آن حکومت می‌کند، ارتباط برقرار خواهیم نمود. البته مشروط.

دقت فرمایید که حضرت امام (ره) حتی آمریکا و شوروی سابق که دو ابر قدرت جهان و دو دشمن اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران بودند را مستثنی ننمودند. لذا در نگاه سیاسی، بسیار سبک‌اندیشی است که این شعار امام (ره) با مسئله‌ی واردات اجناس چینی تحلیل و تفسیر گردد و ورود چند قلم کالا به باج تعبیر گردد!

امروزه اجناس چینی در سه کیفیت (پایین، متوسط و بالا) همه بازارهای جهان را اشغال نموده است. صنعت کیف و کفش ایتالیا و آلمان و فرانسه، به خاطر جنس نامرغوب چینی ورشکست شده است و همین طور بسیاری از صنایع دیگر! آیا این کشورها به چین باج می‌دهند؟!‌ آیا جایگزینی خودروهای ژاپنی و اکنون کره‌ای به جای خودروهای آمریکایی و اروپایی در سرتا سر جهان و از جمله آمریکا و اروپا، به مثابه «باج دادن» آنها به چین قلمداد می‌گردد؟! حال چرا باید اگر ترکِش یک معضل جهانی به ایران نیز سرایت کرد، به [باج دادن] تعبیر شود و با خط امام تطبیق داده شود؟! آیا همه‌ی کشورهای جهان از واردات محصولات و کالاهای چینی مصون مانده‌اند به غیر از ایران؟! و آیا همه به چین باج می‌دهند؟!

همین کسانی که واردات اقلام چینی و یا تعویق اجرای تعهدات روسیه در بوشهر را به «نه شرقی و نه غربی» تطبیق می‌دهند، نه تنها خود در برخورد به هنگام با شوروی سابق و روسیه‌ی فعلی اهمال کردند و اکنون باید ضررها و خسران‌های آنان رفع گردد، بلکه خود باب این واردات به کشور را باز کردند . مضاف بر این که هنگام جاسوسی برای آمریکا و انگلیس در مسئله‌ی هسته‌ای ایران – ملاقات رئیس جمهوری اسبق با سران استکبار جهانی و رئیس بنیاد سیاسی جاسوسی آمریکا به نام «سروس»، اهمال در انجام تعهدات شوروی سابق و روسیه فعلی در بوشهر، تعهدات کشورهای 5+1 در مقابل ایران، نقض‌های یک طرفه قراردادهای اقتصادی و تفاهمات سیاسی آلمان، فرانسه، انگلیس و ...، به یاد شعار «نه شرقی و نه غربی» امام (ره) نیافتاند، اما امروز ورود اقلام چینی را چنین تفسیر می‌کنند! وانگهی مگر اقلام چینی را چه کسانی وارد می‌کنند؟ دولت و یا اتحادیه‌ها، بخش خصوصی، تجار، کسبه، قاچاقچیان موجه و ...؟! مضاف بر این که آیا مردم هیچ وظیفه‌ای ندارند؟! آیا چنین نیست که اگر روی جنس ایرانی بنویسند ساخت کره یا چین یا آلمان و ...، فروش بیشتری دارد؟ آیا نه این است که پوشاک تولید تهران را با برچسب خارجی در کیش می‌فروشند و مردم چندین برابر خرج می‌کنند تا از کیش همین جنس را بخرند و به تهران بیاورند؟!‌ چرا ما [مردم] بر خود تحریم نمی‌کنیم که جنس خارجی نخریم، حتی اگر مرغوب‌تر و ارزان‌تر باشد، تا واردات صورت نپذیرد؟!

نتیجه آن که، ارتباط با کشورها و دولت‌ها و ورود برخی از اقلام نامرغوب خارجی و ... منافاتی با شعار و سیاست «نه شرقی و نه غربی» نظام جمهوری اسلامی ایران ندارد و بدیهی است که در تعاملات سیاسی و اقتصادی (مانند هر تعامل دیگری)، طرفین امتیازاتی به طرف مقابل می‌دهند و امتیازاتی دریافت می‌کنند،  اما مجلس، دولت و ملت باید مراقب و مترصد باشند که این ارتباطات به ضرر کشور و ملت نباشد و در نهایت به وابستگی کشانده نشود.

کلمات کلیدی:  سیاسی