x-shobhe: اگر دقت نمایید، این جمله را فقط کسانی می‌گویند که می‌خواهند به هر بهانه‌ای که شده انقلاب را مسخره کنند! و البته این روحیه تازگی ندارد. خداوند متعال که خود خالق و رازق بندگانش است می‌فرماید:

وَ ما يَأْتيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (الحجر -11)

ترجمه: برای آنها هیچ رسولی نیامد، مگر اين كه او را استهزاء مى‏كردند!

يا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما يَأْتيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ (یس - 30)

ترجمه: اى حسرت و ندامت بر بندگان من كه هيچ رسولى نزدشان نيامد مگر آن كه به جز استهزاء عكس العملى نشان ندادند!

از آنها بپرسید: آیا جمله‌ی دیگری هم از امام (ره) به یاد دارند؟! مثلاً این که: «نگویید انقلاب برای ما چه کرده است؟ بگویید ما برای انقلاب چه کرده‌ایم؟». یا بپرسید: در این مدت با رهنمود و شعار «نه شرقی و نه غربی» چه کردید؟ آیا تا به حال آب به آسیاب دشمن نریختید؟! آیا در شرایط حساس، مانند جنگ، انتخابات‌های گوناگون و ...، به جز نق زدن و ضد تبلیغ کار دیگری هم کردید که اکنون منتظر آب و برق مجانی هستید؟! آیا اسلام و انقلاب الزاماً باید برای شما منفعت مالی داشته باشد؟ مگر شما برای انقلاب چه کردید که حالا طلب‌کار هم هستید؟ اگر چه به زندگی اغلبشان که نگاه کنید، خود و خانواده‌ی آنها، بعد از انقلاب به شخصیت، اعتبار، شغل و پول و ... رسیده‌اند!

در سال 1357، ایران کشوری بود دارای 35 میلیون نفر جمعیت. به غیر از تهران، فقط چند شهر آباد (مراکز برخی استان‌ها) وجود داشت و آبادانی آنها نیز به دو تا سه خیابان منتهی به میدان مرکزی شهر خلاصه می‌شد و ما بقی کشور در فقر و بیچارگی زندگی می‌کرد. وقتی در گزارشات جهاد سازندگی یا مابقی نهادها یا وزراتخانه آمار می‌دهند که مثلاً به ده‌ هزار روستا آب و برق بردند، یا برای هزاران روستا جاده‌ی مراسلاتی تأسیس کردند، یا آب ده‌ها شهر را به لوله‌کشی و آب تسویه شده مجهز کردند، یا هزاران مدرسه، بیمارستان، درمانگاه و ... درست کردند، یعنی این شهرها و روستاها و اهالی آنان که از آحاد همین ملت هستند وجود داشتند، اما حتی از امکانات اولیه‌ی زندگی مانند آب و برق نیز محروم بودند. این است که حضرت امام (ره) فرمودند: آب و برق متعلق به همه است. یا «آب مال فاطمه‌ی زهراء (ع) است».  نه این که حضرات قصر و ویلا نشینان و یا اقشار دیگر از آب و برق مجانی استفاده کنند!

اکنون ما یک کشور هفتاد میلیونی هستیم. در طی سی سال، سه سال تعطیل و تخریب به خاطر انقلاب و 8 سال تعطیل و تخریب به خاطر جنگ را پشت سر گذاشته‌ایم و قطعاً ده‌ها سال لازم بود تا به نقطه‌ی اولیه برگردیم. اما به لطف خدا، درایت و برکت ولایت فقیه و استقامت و تلاش مردم، به این نقطه‌ی با شکوه رسیده‌ایم. و البته نق زنان هیچ کاری نکردند. فقط خواستند، گرفتند و گفتند این کم است، قرار بود بیشتر باشد!

از کسانی که به این بهانه‌ها را برای مسخره کردن و نق زدن متوسل می‌شوند، سؤال کنید که آیا به یاد دارید که تا چند سال پس از انقلاب به صورت مستمر و مکرر در رسانه‌ها از آنها درخواست می‌کردند: «لطفاً با آب شرب و تسویه شده که متعلق به مردم است، استخر و حوض خود را پر نکنید، باغ و باغچه را آب ندهید، خودرو نشوئید و ....؟». آیا قبل از آن که برایشان قبض با نرخ تضایدی، به خاطر استفاده بی‌رویه آب ارسال شود، کمترین توجهی کردند؟! یا حتی در زمان جنگ، محاصره اقتصادی، بازسازی، کم‌آبی و ...، نه تنها با لجاجت استخر و جکوزی خود را از آب آشامیدنی پر می‌کردند، بلکه جلوی چشم مردم، باغ و باغچه و حتی کوچه‌‌های خود را آبیاری و شسته و شو می دادند؟!

هنوز هم اگر به جای نق زدن به توصیه‌های تکامل و رفاه‌آور توجه کنند، الگوهای مصرف را رعایت کنند، صرفه‌جویی کنند، کار و تلاش مضاعف داشته باشند ... به نعمات دنیوی و اخروی بسیاری دست می‌یابند.

آیا می‌دانند مصرف انرژی (که انتظار دارند مجانی باشد) در این کشور چندین برابر کشور و جمعیت هندوستان است؟

اگر شرایطی مثل آلمان، انگلیس یا فرانسه برای اینان ایجاد شود، چه می‌گویند؟!

کلمات کلیدی:  سیاسی