ایکس – شبهه: خوب است که قبل از هر سخنی، تعریف درست و جامعی از «زایر» و نیز «ثواب» داشته باشیم. آیا منظور از زائر هر کسی است که زیارت‌نامه‌ای می خواند و یا احیاناً به حرم مطهر ایشان مشرف می‌گردد؟ و آیا منظور از «ثواب» چند تا کاخ، سیب و گلابی و نعمات بیشتر است؟ به راستی «زائر» کیست و ثواب زیارت چیست؟ آیا هر کس که چشمش به جمال مبارک ایشان یا حرم‌شان بیافتد زایر است؟ و حال آن بسیاری از دشمنان نیز ایشان را از نزدیک دیدند. پس باید در این مقوله تأمل و تعمق نماییم.

هر چند هر زایری در هر درجه از معرفت و اخلاص که باشد، بهره ی فراوانی از زیارتش می‌برد (چون و حجج‌اش کریم هستند)، اما بسیار مهم است که انسان بداند چه کسی را و برای چه زیارت می‌کند؟ زیارت حسین بن علی علیه‌السلام یا محرم مطهرشان، با زیارت «امام» حسین علیه‌السلام خیلی متفاوت است. بسیاری ایشان را از نزدیک زیارت کردند، بسیاری حتی او را خیلی دوست داشتند، بسیاری اصرار و حتی گریه می‌کردند که شما تشریف نبرید که کشته می‌شوید و ...، اما وقتی پاسخ ایشان مبنی بر ضرورت این حرکت و تصمیم قاطع بر انجام را شنیدند، گفتند: بسیار خوب، پس دست خدا به همراهت، شما بروید به طرف کوفه و کشته شوید، ما هم می‌رویم طواف و مناسک‌مان را انجام دهیم(؟!)

بدیهی است که اینگونه افراد حسین بن علی (ع) را می‌شناختند، اما «امام» حسین (ع) را نمی‌شناختند. مشکل و نقص‌شان در امام شناسی بود و حضرت برای آنان امام نبود. وگرنه تبعیت و حمایتش می‌نمودند، نه این فقط بر جسد یا مصیبتش اشک بریزند. اشکی که همراه با معرفت، عشق، تبعیت و مجاهدت خالصانه باشد انسان را کربلایی می‌کند.

 اکنون هم از این قشر افراد بسیارند. حاضرند بروند خود را به حرم برسانند و یا از دور هر شب جمعه یا حتی هر روز صبح زیارت عاشورا بخوانند (که البته بسیار بسیار ارزشمند و مؤثر است)، اما حاضر نیستند قدمی در حمایت ایشان بردارند.

اگر به فرازهای زیارت عاشورا دقت شود، مشهود است که در این زیارت سخنی از امام (ع) نیست، بلکه همه اعلام مواضع خود زایر در محضر امام و در موقعیتی چون عاشورا است. در چنین موقعیتی باید اعلام مواضع نمود و جبهه و سنگر خود را اظهار داشت.

در زیارت عاشورا، زایر از همان ابتدا، پس از اولین سلام، اعلام مواضع نموده و عرضه می‌دارد: یا ابا عبدالله، مصیبت شما برای ما بسیار سنگین است. یعنی من، از همان جمع و [ما]یی هستم که اهل ایمان، فهم، شعور، بصیرت، درد و امام شناس می‌باشند. و ادامه می‌دهد:

بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیائِهِمْ

یعنی من از دشمنان شما و هر کس که با آنان همسو است، هر کس که یاری‌شان می‌کند، هر کس که دوست آنهاست، دوری می‌جویم، اما این برائت و دوری جستن من نیز بی جهت و سمت و سو نیست، بلکه من از آنان به سوی خدا و شما دوری می‌جویم.

این ادعا و اعلام مواضع بسیار بزرگ، تعیین کننده و نقش آفرینی در زندگی دنیوی و اخروی است. و یا می‌افزاید:

یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ

یعنی: یا امام حسین، من در صلح، سلامت و دوستی هستم، با هر کس که با شما در صلح و دوستی باشد و در جنگ هستم با هرکس که با شما در جنگ باشد. و این مواضع را چون کربلا در 1300 سال پیش اتفاق افتاده  و تمام شده نمی گویم، بلکه (اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ) تا روز قیامت در چنین مواضعی هستم. یعنی دوست‌شناسی  دشمن‌شناسی من همیشگی است و دوستی من با دوستان و جنگ من با دشمنان لحظه‌ای توقف ندارد و خط کربلا برایم هم چنان ادامه دارد.

و همین طور این اعلام مواضع ادامه دارد تا به فصل دعای آن برسد. در اینجا زایر از خدا می‌خواهد تا او را به مقام محمودی که امام در آن مقام است برساند و اذعان می‌کند که رسیدن به این مقام، مستلزم خونخواهی است و این خونخواهی نیز یک مسئله شخصی یا غریزی یا قبیله‌ای و ... نیست، بلکه حرکتی است که باید اهداف کربلا و آن چه امام حسین (ع) برای احیای آن قیام نموده و به شهادت رسیده را محقق نماید و چنین امری حاصل نمی‌گردد مگر آن که انسان در رکاب امام زمانش باشد. امامی هدایت کننده، ظاهر و ناطق، بر مواضع حق و از اهل عصمت و طهارت و ذریه‌ی امام حسین علیه‌السلام. لذا عرضه می‌دارد:

اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِىَ الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ­اللَّهِ وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْکُمْ.

خوب حالا برای چنین شیعه‌ای با چنین ایمان، صبر، بصیرت، اخلاص و مجاهدت و چنین زایری، چه مقامی به غیر از همان مقام محمود و یا چه ثوابی به غیر از همان ثواب شهدای کربلا متصور است؟ لذا فرمود:

*- امام باقر علیه‌السلام: هر كس حسين بن على (عليهماالسلام) را در روز عاشورا - دهم محرم - زيارت كند و نزد قبر آن حضرت گريان شود روز قيامت خداوند را با ثواب دو هزار حج و دو هزار عمره و دو هزار جهاد ملاقات كند، آن هم ثواب حج و عمره و جهادى كه در خدمت رسول اكرم و ائمه طاهرين(عليهم  ‎السلام) بوده باشد.

*- امام صادق علیه‌السلام: هرکس بوسيله خواندن زيارت عاشورا، جدم حسين(ع) را زيارت کند " چه از راه دور يا نزديک" به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می‌دهد.

*- امام صادق علیه‌السلام: بر خواندن این زیارت (عاشورا) مواظبت کن. پس به درستی که من، ضامن قبولی زیارت کسی هستم که از دور و نزدیک، این زیارت را بخواند، که سعی او مشکور باشد، سلام او به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او از طرف خدا برآورده شود و به هر چه که خواهد برسد و خدا او را نومید نگرداند.

*- امام صادق علیه‌السلام: اگر مردم می‌دانستند زيارت امام حسين(ع) چه ارزشی دارد، از شدت شوق و علاقه می‌مردند و حسرت رسيدن به آن پاداش‌ها، جسم و روح آنها را پاره پاره می کرد."

*- معصوم علیه‌السلام: کسی که امام حسين(ع) را تنها برای رضا و خوشنودی پروردگار، و نه برای کسب شهرت زيارت کند، خداوند تمامی گناهان او را پاک می‌کند.

 

جدید:

یادداشت سردبیر -  تفاوت‌های زمان‌ها و مکان‌ها در عین وحدت مالکیت. (به مناسبت نزدیک شدن ماه مبارک رمضان)

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام حسین(محرم)   زیارت