ایکس – شبهه: الحمدلله که اقرار دارند اسلام خیلی به تحقیق اهمیت می‌دهد. اما ای کاش نویسنده [نویسندگان] این مطالب نیز برای تحقیق اهمیتی قائل می‌شد و اول تحقیق می‌کرد و بعد مطلب می‌نوشت. البته خداوند متعال که خالق مؤمنین و کفار است و به تمامی سرّ و علن آنها آگاه است، خود می‌فرماید که این قرآن بر ظالمین چیزی جز خسران بیشتر نمی افزاید:

«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا» (الأسراء، 82)

ترجمه: و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‏كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‏افزايد.

لذا اگر چه قرآن را می‌خوانند، اما چون در موضع باطل هستند و برای ظلم به قرآن و مسلمین می‌خوانند، نه تنها چیزی نمی‌فهمند، بلکه هر آن چه خوانده‌اند نیز موجب خسران بیشترشان می‌گردد. چرا که از روی جهل و تکبرشان، به جدال، نزاع، تحریف و تفسیر به رأی می‌پردازند. آنها می‌دانند که چه بسا بسیاری از مخاطبین آنها حوصله رجوع به قرآن و تحقیق پیرامون موضوع را نداشته باشند و چه بسا بسیاری به صرف این که منبعی ذکر شده است، هر آن چه بیان شده را درست بپندارند. و این یکی از روش‌های ظالمین در ضد تبلیغ (جنگ نرم) است.

آیه مذکور و ترجمه‌اش به شرح ذیل است:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» (النساء، 94)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون در راه خدا می‌روید [خوب] رسيدگى كنيد و به كسى كه نزد شما [اظهار] اسلام مى‏كند مگوييد تو مؤمن نيستى [تا بدين بهانه] متاع زندگى دنيا را بجوييد چرا كه غنيمت‌هاى فراوان نزد خداست قبلاً خودتان [نيز] همين گونه بوديد و خدا بر شما منت نهاد پس خوب رسيدگى كنيد كه خدا همواره به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است.

توضیح: بدیهی است که منظور رفتن در راه خدا، سفر زیارتی و سیاحتی نیست. مثلاً کسی راهی قم، اصفهان یا لندن گردد و سر راه با هر کس برخورد نمود، تحقیق کند و اگر دید کافر است، او را بکشد! بلکه «ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ‌« خارج شدن و رفتن به جبهه و جنگ است. چنان چه آیات قبل و بعد نیز نشان می‌دهد که موضوع بحث، جهاد در راه خدا با مال جان و بیان افضلیت کسانی که حرکت و جهاد می‌کنند نسبت به تنبل‌های دنیاگرا است. اگر چه هر دو داعیه اسلام و ایمان داشته باشند.

خوب، در آیه مذکور تذکر داده شده است که وقتی جنگی در گرفت، اولاً حرکت شما باید «فی سبیل الله» باشد، یعنی فقط برای خدا حرکت کنید و نه متامع دنیا، ثانیاً اگر در این جنگ بر دشمنی غلبه پیدا کردید و او حتی به خاطر نجات جانش اظهار ایمان و اسلام کرد، شما به خاطر طمع غنیمت، نگویید که خیر فایده‌ای ندارد و تو کافری و او را بکشید. بلکه به خدا، آخرت و پاداش او چشم داشته باشید و نه به غنائم جنگی و یا منافع دنیوی. و متذکر می‌شود که خود شما نیز همین‌طور بودید. در واقع می‌فرماید که به هنگام غلبه، آن هم برای متاع دنیا و غنیمت، همه را از دم تیغ نگذرانید. مهلت بدهید، برگردد (ولو به ظاهر) و کشته نشود.

حال این دستور خوبی است یا بدی است؟ آیا ضمن انطباق با عدل و انصاف، با رحمت و رأفت نیز منطق است یا خیر؟ در کدام قانون، مکتب و دینی چنین است؟!

امروزه که دشمنان اسلام دم از حقوق بشر و لیبرال دموکراسی می‌زنند، ضمن توجیه کشتارهای جمعی زنان و کودکان بی گناه به بهانه ضرورت «دفاع از حقوق بشر» - «مبارزه با تروریسم» - «جنگ پیش‌گیرانه» و دست آخر «جنگ بشردوستانه» که به دکترین اوباما معروف شده است، به صراحت می‌گویند: «هر کس با ما نیست، علیه ما است (یعنی راه سومی متصور نیست) و ما نیز حق داریم او را (از هر ملیتی که باشد) در هر کجا یافتیم، دستگیر کنیم، بدزدیم و یا ترور کنیم و بکشیم. – جرج بوش». هم چنین رسماً اعلام می‌نمایند که به خاطر منافع امریکا (غنیمت) می توانیم به هر کجا لشکرکشی کرده و  کوچک و بزرگ یا زن و مرد را با هم بکشیم. حتی اگر از مردم بی‌دفاع باشند و نه سربازان جنگی. و هر نوع شکنجه را برای پلیس و نظامیان خود به هنگام بازپرسی (یعنی قبل از اثبات جرم) نیز قانونی اعلام کرده‌اند!

حال اعتراض دارند که اگر دشمن به هنگام شکست حتی به ظاهر اعلام مسلمانی کرد، او را نکشید و خوب تحقیق کنید که مبادا واقعاً مسلمان شده باشد، یا مبادا جاسوس و منافق باشد و ...، دستور و قانون خوبی نیست و این یعنی هر گاه سفر رفتید، سر راه هر کس را دیدید تحقیق کنید و اگر متوجه شدید که به الله اعتقاد ندارد بکشید؟!

«فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللّهُ مَرَضًا وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ» (البقره، 10)

ترجمه: در دل‌هايشان مرضى است و خدا بر مرضشان افزود و به [سزاى] آن چه به دروغ مى‌گفتند عذابى دردناك [در پيش] خواهند داشت.

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   جنگ و جهاد   سوره نسا