ایکس – شبهه: بیعتی در کار نبود و اساساً یزید از او بیعتی نمی‌خواست. حتی طبق اسناد موثق اهل سنّت نیز، محمد حنفیه یکی از کسانی بود که اصرار داشت امام با یزید بیعت نکند و به ایشان عرض کرد «ای برادر; نزد من از همه محبوب‌تری، هیچ فردی را پند نمی‌توانم بدهم که از تو شایسته‌تر باشد . تا می‌توانی از شخص یزید بن معاویه و شهرها دوری کن; آن وقت اشخاصی را نزد مردم ارسال کن و آنان را به طرف خود دعوت کن; اگر با تو بیعت کردند، سپاس خداوند گویم، ولی اگر با فرد دیگری بیعت کردند، خداوند به این علت، دین و عقل را نکاهد و از جوانمردی و فضیلت تو کم نمی‌شود . خوف آن دارم که به یکی از بلاد و نزد جمعی از مردم بروی که در بین خویش در مورد تو اختلاف کنند، دسته‌ای از آنها با تو باشند و دسته‌ای دیگر علیه تو باشند و با هم جنگ کنند و هدف نخستین نیزه‌ها شوی و خون فردی را که پدر و مادرش از همه‌ی اشخاص برترند بیهوده بریزند. (الطبری، ج 4، ص 253).»

در میان عرب، اشخاص را با کنیه، که معمولاً با ذکر نام فرزند است می‌خوانند. مانند: ابوالقاسم، ابوالحسن، ابا عبدالله و ...، اما اگر قصد اشاره به نسلش باشد، «ابن» به کار می‌برند، مانند: حسن بن علی یا حسین بن علی (ع). در مورد ایشان نیز همین گونه بوده است.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه