ایکس – شبهه: البته که امامان ساده زیست بودند، اما حرم‌ها زیستگاه امامان نیستند، بلکه محل تجمع، عبادت و زیارت مسلمین می‌باشند و باید آباد و جذاب باشند. با تمام زیبایی و امکانات رفاهی. چنان چه کعبه معظمه یا مساجد که همگی بیت الله خوانده می‌شوند، زیستگاه‌های خداوند متعال نیستند.

الف - نمی‌شود سؤال یا شبهه‌ای را طرح نمود و به پاسخ دهنده نیز تعیین و تکلیف کرد که این را نگو و آن را نگو ... و در نهایت حرفی بزن که تأیید سخن من باشد. ممکن است پاسخ اصلی در همان باشد که سؤال کننده از شنیدن آن فراری است و امتناع دارد.

البته که تعمیر، آبادانی و بازسازی حرم‌ها اهداف و بار معنوی دارد و البته که با پول شخصی مردم ساخته می‌شود، هر چند که برخی را خوش نیاید. اگر کسانی پیدا می‌شوند که نه تنها اعتقادی ندارند، بلکه بغض هم دارند و در ضمن به دنیا، زندگی، خود و جامعه فقط از جببه اقتصادی نگاه می‌کنند و در این نگاه نیز هیچ هزینه‌ای به چشم‌شان زیاد و زیادی نمی‌آید به جز ساختن و آباد کردن حرم‌ها یا مساجد، و خود را در این خصوص قیّم جیب مردم قلمداد می‌کنند، دلیل نمی‌شود که کسی نگوید «دلم می‌خواهد از درآمد خودم، صرف آبادانی حرم یا مسجدی بنمایم».

ب - البته شکی نیست که اعتراض کنندگان و شبهه افکنان در این موضوع، حتی نگاه اقتصادی نیز ندارند، وگرنه نه تنها موضع گیری نمی‌کردند، بلکه تشویق و حمایت نیز می‌نمودند. چرا که حرم‌ها سبب گردش و رونق اقتصادی کلان نیز هستند.

ج - به هیچ وجه مایل نیستیم که نگاهی صرفاً اقتصادی به این موضوع داشته باشیم، اما برای آنانی که جهان‌بینی آنها به شکم و سایر نیازهای مادی بشر و لذات بدن محدود است و گمان می‌کنند که با این بهانه می‌توانند احتجاج کنند، بیان می‌شود که در هر کشوری جاذبه‌های معنوی و مادی بسیاری وجود دارد که ضمن بار فرهنگی، سبب کسب درآمد و رونق اقتصادی نیز می‌گردند. و گرنه هیچ حکومت و دولت ماده‌گرا و مردمان شکم‌پرست نیز کمترین هزینه‌ای برای ساخت و سازها و انواع تولیدات نمی‌کردند، چه رسد برای آبادانی مراکز جذب گردشگر زیارتی یا سیاحتی. و همه پول‌شان را نان می‌خریدند و می‌خوردند تا شکم سیر شود.

د - مراکز جذب، چه زیارتی باشند و چه سیاحتی، سبب آبادانی و رونق اقتصادی منطقه و کشور می‌گردند. واتیکان به خاطر وجود مزار سن پیترو که گفته می‌شود یکی از شاگردان و فرستادگان حواریون (جانشینان حضرت مسیح ع) است آباد شد. در طول قرون میلیاردها دلار صرف ساخت و ساز آن محل گردیده است. در مقابل وایتکان و ایتالیا را مرکز توجه و جذب مسیحیان نموده و سالانه میلیاردها دلار درآمد‌زایی دارد. هم چنین است کلیسای نتردام در هلند، کلیسادی دام در شهر کلن آلمان یا ده‌ها کلیسا و عبادت‌گاه دیگر.

بت پرستان نیز میلیاردها دلار صرف آبادانی بتکده‌های خود می‌کنند و همین افرادی که مرتب جوّسازی می‌کنند که چرا حرم‌ها ساخته و آباد می‌شوند و چرا مردم به جای آن که پول‌شان را به ما بدهند، هزینه آبادانی حرم‌ها می‌کنند و ...، اگر امکانی به دست آورند، به مالزی (که به ظاهر اسلامی است، ولی اغلب جاذبه هایش نمادهای کفر و بت پرستی می باشد) سفر می‌کنند، فرزندهای خود را برای تحصیل به آنجام می‌فرستند، پول خرج می‌کنند، عکس و فیلم تهیه شده را با افتخار به دیگران نشان می‌دهند و اصلاً به فکر این همه فقیر و گرسنه نیز نمی‌افتند. آیا این همه آگهی تور مالزی و این همه آژانس مسافرتی، به خاطر استقبال گسترده برای زیارت مالزی، آنتالیا، لندن، پاریس و ... نیست.

یک برج ایفل که سوار شده پاره آهن‌هایی بیش نیست، هزینه‌های کلانی تحمیل می‌کند که همه از جیب مردم (مالیات‌ها) می‌رود. هزینه چراغانی آن در شب کریسمس به مراتب گران‌تر از هزینه گنبد طلا و یا ضریح منقش است؛ اما در عوض درآمدهای کلان نیز بر می‌گرداند و بار فرهنگی و معنوی نیز برای خودشان دارد.

پاریس با برخورداری از سالانه شش میلیون بازدید کننده برج ایفل و آبادانی‌هایی که به خاطر آن انجام گرفت (مثل موزه‌ها، فروشگاه‌ها، هتل‌ها یا ...)، همه ساله در صدر شهرهای گردشگری جهان قرار دارد.

مشهد مقدس فقط در 15 روز تعطیلات عید نوروز حدود 4 تا 5 میلیون زایر دارد. همین تعداد در ایام دیگری چون رجب، شب‌های قدر، سالروز میلاد و شهادت و ...، به این شهر سفر می‌کنند. به طور قطع زائران حرم های امام رضا (ع) در مشهد یا امام حسین و حضرت عباس (ع) در کربلا، یا امیرالمؤمنین (ع) در نجف و ...، هر یک سالانه بیش از 50 میلیون نفر است. و تمامی سرمایه گذاری  ها در صنعت هوایپمایی، هتل سازی، جاده سازیی، شرکت های اتوبوسرانی یا راه آهن، فروشگاه ها، رستوران ها ... و حتی رونق کار دست فروش ها، همه به خاطر همین حرم‌ها و آبادانی آنهاست. اینها همه یعنی جذب درآمد و رونق اقتصادی و البته به اضافه بار معنوی و فرهنگی که اگر اسلامی شد، به مراتب بیشتر به نفع فقرا تمام می‌شود.

به طور قطع اگر حرم امام رضا علیه السلام نبود و آباد نمی‌شد، چنان چه امروزه از مرو به جز نامی در تاریخ چیزی باقی نمانده، از مشهد نیز چیزی باقی نمی‌ماند و هرگز حتی به اندازه قوچان یا سبزوار نیز آباد نمی‌شد. غیر از این است که آبادانی و رونق اقتصادی مکه، مدینه، نجف، کربلا و... همه به خاطر آبادانی همین حرم‌های مقدس است. و آیا آبادانی دیگر شهرهای دنیا، علت دیگری به جز وجود و آبادانی مراکز جذب دارد؟ پس اگر واقعاً به فکر فقرا هستند، خودشان نیز باید کمک کنند تا این مراکز آبادتر گردد.

ﻫ - فرض بگیرید که ساخت گنبد حرم شریف امام حسین (ع) با تمام طلاکاری‌هایش، حدود یکصد میلیون دلار (ذکر دلار به خاطر محاسبه ارزی است) هزینه داشته باشد که از هزینه ساخت یک پاساژ در تهران کمتر است. این پاساژها با چند دهنه مغازه‌ی گرانفروش، و احیاناً جنس ترکیه‌ای و چینی و کره‌ای فروش، سالانه یک میلیون نفر را نیز جذب نمی‌کنند و اگر جذب کنند نیز (غالباً) به جز تحمیل هزینه تجملاتی و انحطاط فرهنگی و رونق بازار ترکیه، چین و کره و ...، دست آورد دیگری ندارند. حال معترضین نگران برای فقرا، هزینه ساخت گنبد را تقسیم نمایند به سالانه ده‌ها میلیون زائر و سالانه صدها میلیون دلار درآمد مستقیم و صدها میلیون دلار درآمد غیر مستقیم ناشی از سفر زوار، اقامت، تغذیه، خرید سوغات و ...، به اضافه بار فرهنگی، معنوی و اعتقادیش. حال کدام باصرفه‌تر است و بیشتر سبب رونق اقتصادی می‌گردد؟

و - پس عزیزان و گرامیان! بدانید که این هجمه ضد تبلیغی علیه ساخت و ساز حرم‌های شریف، آن هم در دوره‌ای که بیش از همه ادوار تاریخی نسبت به تخریب آنها به بهانه شهرسازی یا حتی با انفجار و ... اقدام می‌شود، به مقاصد دیگری است و اهداف دیگری از این تاکتیک تبلیغاتی تعقیب می‌شود. و گریه کردن برای فقر و فقرا نیز همه بهانه و توجیه حمله و نیز پوششی است تا قصد و غرض اصلی مخفی بماند. وگرنه اگر هزاران برابر این هزینه‌ها صرف ساختن و آباد کردن مراکز فسق و فجور شود، نه تنها گله نخواهند کرد، بلکه مشتاقانه استقبال هم می‌کنند و حتی شده با قرض و نزول به زیارت محبوب خود نیز می‌شتابند. آیا می‌دانیم سالانه چند میلیارد دلار هزینه واردات لوازم آرایش و آن هم اغلب تقلبی می‌شود؟