x-shobhe: درباره‌ی بخش اول سؤال «صحت آیه؟»، بله صحت دارد و متن آیه چنین است:

«قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيلِ» (المائده -60)

ترجمه: [يا محمّد (ص)] به ايشان بگو: آيا شما را از كسانى كه از لحاظ پاداش نزد خدا بدتر از اين هستند آگاه كنم؟ (آنان) آن افرادى مي‌باشند كه خدا لعنتشان كرد و مورد خشمشان قرار داد، و گروهى از آنان را به شكل بوزينه و خوك‏ها در آورد، و طاغوت را پرستش نمودند آنانند كه داراى جايگاه بدى مي‌باشند و از راه راست (از ديگران) گمراه‏ترند.

اما درباره‌ی بخش دوم «مگر می‌شود به خاطر شرک یا کفر انسان را به شکل بوزینه یا خوک درآورد» لازم است به نکات ذیل دقت شود:

الف – خداوند متعال فعال ما یشاء است، یعنی هر چه بخواهد انجام می‌دهد و البته هر چه انجام دهد از روی علم و حکم است. چنان چه در قرآن کریم می‌فرماید:

«... كَذلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ ما يَشاءُ» (آل عمران - 40)

ترجمه: آری، این چنین است الله. هر چه بخواهد انجام می‌دهد.

پس، نمی‌شود برای خداوند به اصطلاح خودمان «شاخ و شانه» کشید که مگر می‌شود تو چنین یا چنان بکنی - این با حقوق بشر انطباق ندارد – پس دمکراسی چه می‌شود و ...؟! او خالق، مالک و رب همه‌ی مخلوقات و قادر مطلق است و برای اراده و فعل خود از کسی اجازه نمی‌گیرد و با کسی نیز مشورت نمی‌کند و به رأی اکثریت هم کاری ندارد. (چرا که همه‌ی اینها از صفات و ملزومات مخلوق نیازمند و محدود است). لذا همگان در مقابل هر چه می‌کنند به او پاسخ‌گو هستند و او در مقابل هیچ کس پاسخگو نمی‌باشد.

«...لا يُسْئَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَ هُمْ يُسْئَلُونَ» (الأنبیاء - 23)

ترجمه: خدا از آن چه مى‏كند بازخواست نمى‏شود، ولى آنان بازخواست خواهند شد.

و البته باید توجه داشت که «شرک و کفر»  معصیت کوچکی نیست که بگوییم: «مگر می‌شود خدا به خاطر شرک یا کفر چنین و چنان کند» و چنان چه از مضمون آیه‌ی مسخ به شکل حیوانات بر می‌آید، عذاب کفار و مشرکین بسیار سخت‌تر از مسخ عده‌ای به شکل بوزینه و خوک است.

ب – خداوند حکیم، رحمان و رحیم، خیر محض است و از او هیچ بدی صادر نمی‌گردد. لذا تمامی مخلوقات خود و به ویژه انسان را در زیباترین صورت‌ها آفریده است.

«اللَّهُ الَّذي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَراراً وَ السَّماءَ بِناءً وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ فَتَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمينَ» (غافر - 64)

ترجمه: خداى (بى‏همتا) آن كسى است كه زمين را قرارگاه شما قرار داد. و آسمانرا همانند سقف آفريد. و شما را صورت‏بندى نمود، پس صورت شما را به بهترین صورت‌ها آفرید. و رزق و روزى شما را از طيبات قرار داد. اين آن خدایى است كه پروردگار شما ميباشد. پس اين خدا كه پرورش دهنده جهانيان است خير و بركت محض مي‌باشد.

«خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَ إِلَيْهِ الْمَصيرُ» (التغابن -3)

ترجمه: آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد و شما را صورت‌گرى كرد و صورت‌هايتان را زيباترین صورت‌ها و بازگشت به سوى او است‏.

اما، باید توجه داشته باشید که شکل و صورت، فقط این شکل و صورت مادی که پیر و خسته و زشت شده و سپس در خاک به بد شکل‌ترین صورت‌ها مبدل می‌گردد نیست. چه بسا در دنیا صورت‌هایی بسیاری در ظاهر زیبا باشند، در حالی که صورت ذاتی صاحب آنها بسیار کریه است و چه بسا صورت‌هایی بسیار زشت باشند، در حالی که صورت‌های باطنی صاحب آنها بسیار نورانی و زیبا باشد. پس آن چه مهم است، صورت اصلی و صورت باطن انسان است.

ج – خداوند صورت باطن همگان را نیک آفریده و سپس به آنها اختیار و اراده داده و به سوی کمال دعوت و هدایت نموده است. از این پس صورت‌گری هر کس بر عهده‌ی خودش است. می‌تواند آن را زیباتر یا زشت‌تر کند و در قیامت نیز با آن صورتی که برای خود ساخته است محشور می‌گردد.

پس اگر فرمود: در قیامت برخی به شکل سگ، برخی میمون، برخی خوک، برخی مورچه و ... محشور می‌شوند، این صورت واقعی آنهاست که در دنیا خود را این گونه صورت‌گری کردند.

د – این صورت ظاهری و مادی فقط یک پرده‌ای است که خداوند حکیم و پوشاننده‌ی بدهی‌ها «ستار العیوب» آن را  برای ضرورت‌های زندگی مادی بر روی صورت واقعی انسان کشیده است. وگر نه انسان به شکل ایمان و اعمالش می‌شود و این شکل را خودش برای خودش ترسیم می‌نماید. لذا برخورداری از شکل ظاهر آدمی، دلیل بر آدم بودن نیست. بلکه آدمی به شکل اهداف، علقه‌ها و عملکرد‌هاست.

از این رو شاهدیم که خداوند همه‌ی مخلوقاتی که به شکل آدم هستند را آدم نمی‌خواند. چرا که او صورت باطنی افراد را می‌بیند. لذا چه بسا اشخاصی از نظر دیگران بسیار انسان زیبا و حتی فهیمی باشند، اما از نظر خداوند متعال، به خاطر شرک و کفرشان و دنیا‌گرایی‌شان، حیوانی بیش نیستند. چنان چه می‌فرماید:

«أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلاَّ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبيلاً» (الفرقان - 44)

ترجمه: آيا مى‏پندارى بيشترشان مى‏شنوند يا مى‏فهمند؟ [چنین نیست] بلكه آنها جز به مانند حيوانات نيستند بلكه روش آنان گمراهانه‏تر است.

بدیهی است که انسان مسخره کننده‌ به شکل میمون و بوزینه است. انسانی که شهوات را هدف خود قرارداده است، به شکل خوک است. انسانی که تکبر می‌ورزد، خوار و کوچک و مانند مورچه است، انسانی که نمی‌فهمد چه باری را بر دوش خود حمل می‌کند، مانند الاغ است و ... . چنان چه درباره‌ی یهودیانی که کتاب خدا را حمل می‌کنند، ولی هیچ از آن نمی‌فهمند و ایمان نمی‌آورند و فقط به دنبال آمال و اهداف خودشان هستند، می‌فرماید:

«مَثَلُ الَّذينَ حُمِّلُوا التَّوْراةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوها كَمَثَلِ الْحِمارِ يَحْمِلُ أَسْفاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ» (الجمعه - 5)

ترجمه: وصف حال آنان كه تحمل (علم) تورات كرده و خلاف آن عمل نمودند در مثل به حمارى (الاغی) ماند كه بار كتاب‌ها بر پشت كشد (و از آن هيچ نفهمد و بهره نبرد) آرى قومى كه مثل حالشان اين است كه آيات خدا را تكذيب كردند بسيار مردم بدى هستند و خدا هرگز (به راه سعادت) ستمكاران را رهبرى نخواهد كرد.

پس شکل انسان بودن، به دارایی صورت، چشم، گوش و قلب ظاهری نیست. چرا که حیوان هم این ابزار را دارد. بلکه باطن و روح او باید بینا، شنوا و فهم کننده باشد. وگرنه حیوانی است که صورت ظاهری او به انسان شبیه است:

«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ» (الأعراف - 179)

ترجمه: بسيارى از جن و انس را براى جهنم آفريده‏ايم، دل‏ها دارند كه با آن فهم نمى‏كنند، چشم‏ها دارند كه با آن نمى‏بينند، گوش‏ها دارند كه با آن نمى‏شنوند، ايشان چون چارپايانند بلكه آنان گمراه‏ترند ايشان همان غفلت‏زدگانند‏.

پس، این انسان است که صورت زیبای خداداد خود را به شکل بوزینه و الاغ و خوک در می‌آورد و در آخرت که روز «تبلی السرائر – بیرون ریختن سر ها و آشکار شدن پنهانی‌ها است»‌ به شکلی که خود ترسیم کرده محشور می‌گردد.

حال اگر اراده‌ی خداوند متعال بر این تعلق بگیرد که صورت و شخصیت واقعی کسی را در همین دنیا نیز آشکار سازد، این کار را می‌کند و برای انجامش نیز به کسی پاسخگو نبوده و مؤاخذه نمی‌شود.

البته عذاب مسخ و سایر عذاب‌ها بر بشر، پس از رسالت حضرت محمد (ص) که «رحمة للعالمین» است برداشته شده است و دیگر کسی در دینا به شکل بوزینه و خوک و ... مسخ نخواهد شد.

کلمات کلیدی:  گوناگون