ایکس – شبهه/یادداشت سردبیر:
بسم الله الرّحمن الرّحیم - سلام
طرح امریکایی مبتنی بر این که «دموکراسی، آزادی، قانونمندی و سلامت انتخابات یعنی یا من رأی میآورم یا حتماً تقلب شده است» طرحی کاملاً سوخته است؛ هر چند که طرحهای سوخته نیز برای سیاستمداران سوخته، به مثابهی سوختهی تریاک (شیره) برای تریاکیها میماند و بالاخره کاربردی دارد و بیتأثیر هم نیست. اما حتماً نتیجهی لازم و مطلوب را نمیدهد، به ویژه در جمهوری اسلامی ایران که انتخابات واقعاً نتیجه رأی مردم است.
از این رو اگر قرار باشد در انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری فتنهای پا بگیرد، قبل از انتخابات خواهد بود و نه پس از آن. شعارها، هوچیگریها، داد و بیدادهای زودرس به انضمام هجوم بیسابقه و بی رویه برای نامزدی نیز این گمان را تقویت مینماید.
بیتردید «فتنهی قبل از انتخابات» به هیچ بهانهای نمیتواند مطرح شود، مگر با هدف قرار دادن شورای نگهبان. چرا که قبل از انتخابات هیچ اتفاق خاصی نمیافتد، مگر ثبت نام، تأیید و ردّ صلاحیت نامزدها، از سوی شورای نگهبان.
شورای نگهبان (که در تمامی نظامهای مبتنی بر جمهوری به نوعی وجود دارد)، برای تأیید یا رد صلاحیت نامزدها سه شاخصه اصلی دارد: یکی ایجابی؛ یعنی ویژگیهایی که باید حتماً نامزد ریاست جمهوری از آنها برخوردار باشد. مثل: سطح تحصیلات، تدین، التزام به قانون اساسی، سوابق شغلی لازم، حُسن شهرت و ... – دیگری سلبی؛ یعنی ویژگیهایی که نباید در نامزد ریاست جمهوری وجود داشته باشد. مثل: عدم اشتهار، سوء سابقه، اشتهار به فساد و ...؛ - و در نهایت نظر استصوابی، که بیش از سایر موارد هدف و بهانهی حملات قرار خواهد گرفت.
نظر استصوابی نیز شانسی و میلی نیست و بر اساس اصول معینی میباشد. به عنوان مثال اگر بیست، سی یا چهل نفر برای نامزدی ثبت کردند، آیا باید همگی به میدان آمده و انتخابات را به سخره گرفته و با چالش مواجه کنند؟ آیا این به نفع انتخابات، مردم و کشور است؟ یا شورای نگهبان اجازه دارد از همان ابتدا کسانی را که میداند شهرت مطلوبی نداشته و حتماً رأی نمیآورند را نیز کنار بگذارد و مثلاً هشت یا حداکثر ده نفر از کسانی را که بیش از سایرین واجد شرایط هستند معرفی کند؟
در هر حال هدف فتنهی قبل از انتخابات، شورای نگهبان میباشد که از ناحیهی سه جریان مورد هجمه و حمله قرار میگیرد و باید اذعان داشت که متأسفانه از این سه جریان، یکی ناخودی و دو تای دیگر خودی هستند.
این سه جریان عبارتند از:
الف – ناخودیها:
ناخودیها جریانهای آشکار و نهانی هستند که اساساً با نظام جمهوری اسلامی ایران مخالفند و البته در این معنا اصلاً مهم نیست که با چه نظامی موافقاند؟ آنها میخواهند «جمهوری اسلامی ایران» نباشد، قانون اساسی نباشد، ولایت فقیه نباشد، استقلال سیاسی و اقتصادی نباشد و تمامیّت ارضی نیز اگر مورد تهدید و طمع قرار گرفت، اشکالی ندارد. برخی از آنها حتی سنگ دشمن خارجی را آن قدر به سینه میزنند که با تجزیه کشور نیز موافقاند.
این گروه یا جریان، بدون آن که به غایت میل خود اشاره و اذعان کنند، وسط آمده و جهت ایجاد آشوب، بلوا، تزلزل، بیثباتی و خلاصه خدشهدار کردن انتخابات به میدان آمده و نقش سیاه لشکر چند سویه را ایفا خواهند کرد. حتی اگر احساس کنند دفاع از نامزدی که مورد تنفر خودشان است به نفع اهدافشان میباشد، از او دفاع خواهند کرد. چنان چه در دوم خرداد یا فتنه 88 نیز چنین کردند.
ب – آنان که میدانند:
گروه یا جریان دوم و سوم، هر دو خودی هستند، اما آنها نیز در جبههی حمله به شورای نگهبان برای تحقق «فتنهی قبل از انتخابات» قرار میگیرند.
اولینِ این دو جریان، «آنان که میدانند» به هر علتی از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت خواهند شد میباشند.
این نامزدها و جریانهای حامی، خودشان بهتر از شورای نگهبان میدانند که مثلاً دارای سوء سابقهی، فساد اقتصادی و حتی پروندههای کیفری یا حقوقی هستند و یا میدانند که اصلاً واجد شرایط نبوده و هیچ حُسن شهرتی نیز ندارد و در هر حال رد صلاحیت خواهند شد.
این نامزدها و جریانهای حامی از هم اکنون شمشیر را از رو بسته و حملات خود را آغاز نمودهاند.
ج – آنان که نمیخواهند:
این گروه از نامزدها و جریانهای حامی، مشکلی با رد صلاحیت یا انتخاب نشدن خودشان ندارند، چرا که میدانند حتی اگر صلاحیتشان تأیید شود و میلیاردها تومان هزینهی تبلیغات کنند، مردم به آنها اقبالی نشان نخواهندد داد و رأی نمیآورند؛ بلکه مشکل این جناح این است که «نمیخواهند فلان نامزد یا جریان رأی بیاورد».
این گروه «مدعی العموم» خواهند بود، یعنی برای هر نامزد و جریانی کار خواهند کرد و به همه سرویس میدهند تا مبادا «آن که نمیخواهند» بر سر کار آید. بدیهی است که حملات این طیف به شورای نگهبان نیز به نفع هدفشان میباشد.
شعارها و جوّ سازیها:
فتنه در این مرحله، عملیات نظامی، شبهنظامی، آشوب و بلوا نیست، بلکه فقط و فقط «کلام» است که در قالب «شعار» ظهور و بروز پیدا میکند.
شعارهای گروه اول [ناخودیها]، همه در راستای ایجاد جوّ یأس و ناامیدی و مبتنی بر سیاهنمایی خواهد بود: «ای بابا چه انتخاباتی؟!» - «کار از ریشه خراب است» - «با انتخابات چیزی عوض نمیشود» - «همهشون دستشون تو یه کاسست» - «از قبل تعیین کردهاند» و ...، همه متعلق به این جناح است.
اما شعارهای گروهها و جریانهای دوم و سوم که متأسفانه در صفوف خودیها جای دارند متفاوت است و غالباً با پیشوندهای شرطی چون: «اگر» - «شاید» - «باید و نباید» مطرح میگردد.
اگر انتخابات آزاد باشد – اگر انتخابات سالم باشد – اگر انتخابات قانونی باشد – نباید کسی دخالت کند – به کسی ربطی ندارد چه کسی بیاید یا نیاید – کسی حق ندارد خط مشیای معین کند و ...، شعارهای اساسی این دو جریان خواهد بود.
در هر حال به هر شکل و صورتی، فتنهی این دوره قبل از انتخابات خواهد بود و شورای نگهبان هدف اول است.
کلمات کلیدی:
یادداشت انتخاب