س – (نامه تاجرزاده) در کدام کشور دموکراتیک، منصوبان رهبر (شورای نگهبان) مسئول رسیدگی به صلاحیت داوطلبانی می‌شوند که درصورت کسب رأی موظفند بر عملکرد رهبر نظارت و عنداللزوم او را عزل کنند؟ مگر می‌شود داور هم زمان بازیکن نیز باشد ...؟
ایکس – شبهه: اگر آقای تاجرزاده یا همفکران و هم هدف‌های ایشان نمی‌دانند، نباید وارد این مقولات شوند و اظهار نظر هم بنمایند، اما اگر می‌دانند، خلط مبحث و جوّسازی ظلم به مردمی است که خود را نگران آنها نشان می‌دهند.
همیشه نزدیک به انتخابات حملات به شورای نگهبان آغاز شده و تشدید می‌یابد. البته حُسن‌اش در این است اذهان عمومی آگاه‌تر میگردند.
الف – اولاً نظام سیاسی و حکومتی حاکم بر ایران، «دموکراتیک» نیست، بلکه «نظام جمهوری اسلامی» است که با انقلاب و رأی مردم استقرار یافته و مردم به قانون اساسی‌اش رأی داده‌اند و به رغم هر نوع دشمنی از ترور گرفته تا جنگ یا تحریم اقتصادی و فتنه‌های ستون پنجمی، از آن حمایت کرده و می‌کنند. لذا بر اساس شعارهای «دموکراتیک» مآبانه هم که شده، باید مورد قبول و احترام مخالفین باشد.
ب – شورای نگهبان متشکل از شش فقیه و شش حقوقدان می‌باشد. فقهای شورای نگهبان را ولایت فقیه تعیین می‌نماید و حقوقدانان را رییس قوه قضاییه معرفی کرده و با رأی نمایندگان مجلس که از سوی مردم انتخاب شده‌اند منصوب میگردند. پس نباید گفت (منصوبین رهبر). هر چند که با توضیحات ذیل و بیان مسئولیت آنان، معلوم می‌شود که ساز و کار چنان نیست که القا می‌کنند.
ج – شورای نگهبان هیچ کس را «انتخاب» نمیکند. نه نمایندگان مجلس خبرگان، نه رئیس جمهور، نه نمایندگان مجلس و نه هیچ مقام دیگری که انتصابش بر اساس رأی مردم باشد، توسط شورای نگهبان انتخاب، عزل و نصب نمی‌گردد.
وظیفه شورای نگهبان در عرصه‌ی انتخابات، «نظارت» - [مراقبت و تحت نظر گرفتن] انتخابات است که مستلزم اموری می‌باشد که از جمله آنها تأیید یا رد صلاحیت نامزدها می‌باشد و نه انتخاب آنها.
بر اساس مفاد قانون اساسی، شورای نگهبان نظارت کننده – نامزد انتخاباتی نظارت شونده و انتخابات موضوع نظارت است.
ج – بدیهی است که در هیچ کشور به قول ایشان دموکراتیکی، یا به تعبیر صحیح‌تر «جمهوری»، انتخابات به بهانه و تحت لوای دموکراسی، با هرج و مرج و بی‌قانونی برگزار نمی‌گردد، منتهی ممکن است مرجع ناظر متفاوت باشد و ممکن است تأیید صلاحیت به انحای گوناگونی صورت پذیرد و چنین نیست که هر کس دلش بخواهد بتواند و حق داشته باشد که به عنوان نامزد (کاندید) وارد عرصه‌ی انتخابات شود و یک عده هم شعار دهند که به کسی ربطی ندارد که چه کسی بیاید یا نیاید. اگر این طور باشد، امکان دارد هزاران یا حتی ده‌ها هزار نفر به عنوان نامزد ثبت نام کنند و بسیاری از آنها نه تنها از ویژگی‌های لازم برخوردار نباشند، بلکه دارای سوء سابقه، محکومیت، سوء شهرت، ناتوانی و ... نیز باشند و انتخابات را به چالش و سخره بکشند و نظام حاکم بر کشور را متزلزل کنند. بالاخره یک مرجعی باید وجود داشته باشد که از میان مشتاقین یا داوطلبین، واجدین شرایط را به مردم معرفی نماید.
د – در فرانسه کل انتخابات زیر نظر وزارت کشور است، اما «شورای قانون اساسی» نیز وجود دارد. در مرحله اول همه می‌توانند به وزارت کشور مراجعه کرده و ثبت نام کنند، اما در مرحله دوم نامزد انتخاباتی باید بتواند دست کم پانصد امضا از نمایندگانی که برای نهادهای متفاوت از سوی مردم انتخاب شده‌اند به دست آورد و البته شورای قانون اساسی، دادگاه و ... نیز پرونده وی را رسیدگی می‌کنند. البته یک فیلتر غیر رسمی به نام «حزب» نیز نظارت و دخالت کامل دارد و اجازه نمی‌دهد هر کسی وارد این عرصه شود.
*- در امریکا نه تنها کسی که در حزب نباشد نمی‌تواند شرکت کند و اساساً کل انتخابات در اختیار دو حزب حاکم «دموکرات» و «جمهوریخواه» است، بلکه گروهی به نام «مجمع گزینش کنندگان» (Electoral college ) وجود دارد که تقریباً همان وظایف را بر عهده دارد. و البته مجمع قضات و کمیته نظارت بر قانون اساسی نیز توسط رئیس جمهور انتخاب شده است.
در امریکا رئیس جمهور با رأی غیر مستقیم مردم انتخاب می‌شود و نه با رأی مستقیم مردم. مردم در هر ایالتی به کاندیدای مورد نظر خود جهت عضویت در شورای انتخابات رأی می‌دهند و اکثریت آنها (اعضای شورای انتخابات) نیز رئیس جمهور را انتخاب و تعیین می‌کنند.
ﻫ – در جمهوری اسلامی ایران نظام حزبی حاکم نیست و مردم مستقیماً رئیس جمهور، نمایندگان مجلس خبرگان، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان شورای شهر و ... را انتخاب می‌کنند. اما برای برگزاری انتخابات - نظارت بر حسن انجام انتخابات - تأیید صلاحیت نامزدها و ... ساز و کارهایی تعریف شده است که شورای نگهبان از جمله اهمّ آنهاست.
فقهای نامزد برای عضویت در مجلس خبرگان نیز توسط مردم انتخاب می‌شوند و شورای نگهبان فقط پرونده‌ی آنان را برای احراز صلاحیت بررسی می‌نماید. پس از انتخاب، مجلس خبرگانِ منتخب مردم، حق دارد که رهبری را نصب و عزل نماید و چه بسا در طول استقرار یک دوره‌ی مجلس خبرگان، رهبر رحلت کند و یا خودش کنار بکشد و این مجلس رهبر جدید را انتخاب نماید. چنان چه پس از رحلت حضرت امام خمینی (ره)، مجلسی که در آن زمان استقرار داشت، رهبر بعدی را انتخاب نمود.
مرتبط:
یادداشت سردبیر: فتنه قبل از انتخابات خواهد بود/ شورای نگهبان هدف حمله سه جریان «ناخودی‌ها»، «آنان که می‌دانند» و «آنان که نمی‌خواهند» قرار می‌گیرد.
- تعداد بازدید : 3607
- 2 اردیبهشت 1392
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: سیاسی انتخاب
نظرات کاربران
![]()
در توضیحات بالا عرض شد که این مبحث با مقوله ی همزمانی بازیگر و داور متفاوت است! اما برای فهم مطلب ابتدا به این مقدمه توجه بفرمایید: تنها کشور و قانونی که بیشترین مراقبت ها را بر شخص اول مملکت دارد کشور ایران و قانون آن است. در قوانین دیگر، احوالات شخصی افراد و مسئولین به خودشان مربوط است، مثلاً : از رئیس جمهور سابق فرانسه (آقای نیکلا سارکوزی) بعد از طلاق دادن همسر اولش و ازدواج با آن خانم مانکن (کارلا برونی) ، پرسیدند (نقل به مضمون) " که آیا برای شما اشکال ندارد که عکس های همسرتان با بدن عریان در سایت ها هست و ...؟ و او پاسخ میدهد که از آنجا که او زیباست عکسش منتشر می شود، من زیبا نیستم عکسم هم منتشر نمی شود! " . هر مسئولی در احوالات شخصی خودش آزاد است. ولی در سیستم حکومتی جمهوری اسلامی، اگر شخص رهبر، حتی در منزل شخصی خودش گناهی انجام دهد، همان موقع از رهبری عزل می شود، و خبرگان رهبری وظیفه داردند که بلافاصله اطلاع رسانی کنند و برای تشخیص رهبر بعدی جلسه تشکیل دهند (لازم به ذکر است که خبرگان رهبری هرساله کمیسون های خاص بر احوالات و اعمال رهبری تعیین می کنند و در طول سال فعالیت های ایشان را اعم از مملکتی و شخصی رصد می کنند و به محض رصد کوچکترین خطا سریعا درخواست تشکیل جلسه داده و...). برگردیم به بحث: اما احتمال تبانی و تخلف در هر کشوری ، درهر حالتی و در هر قانونی که تصور کنید وجود دارد (می توانید به قوانین کشورهای دنیا خصوصا آن ها که دم از دموکراسی میزنند رجوع کنید). حتی در کشور ایران که حکومت الهی است نه دموکراسی . تنها چیزی که احتمال تبانی و تخلف را به حداقل و بلکه به صفر می رساند مراقبت درونی(تقوی) است نه مراقبت بیرونی (دیوان عدالت اداری، قوه ی قضاییه، ناظر سازمان ها، خبرگان و ... که در هر کشوری با اسامی مختلف وجود دارد). بله ، البته که احتمال تبانی وجود دارد نه تنها در ایران بلکه در همه جا و در همه ی حالات، ولی این تقواست که جلوی این امر را می گیرد، برای همین است که مهمترین شرط ولی فقیه رعایت عدالت و تقوی است حتی در امور شخصی، خبرگان و شورای نگهبان هم با این شرط وارد میدان می شوند...
اگر از ابتدای بحث حکومت الهی را پذیرفتیم پس آن را با دموکراسی مقایسه نکنیم، کما اینکه در مقام مقایسه هم، این اشکال بر قوانینشان وارد است. اما اساساً جمهوری اسلامی با دموکراسی متفاوت است. در جمهوری اسلامی دو رکن مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی حاکم است (مردم سالاری دینی) یعنی خواست مردم در چارچوب اسلام، ولی در دموکراسی، مقوله هایی از جنس تقوی ، مشروعیت و حکومت الهی جایگاهی ندارد. کار ولی خدا (پیامبر ، امام ، نائب امام) همین است، اسلام را در تمام شئون زندگی جاری و ساری نماید. در همین راستا، او خبرگان ، شورا نگهبان و ... را برمی گزیند. اساساً تفاوت دموکراسی غرب با نظام اسلامی همینجاست، آن ها شکل حکومت را از پایین میچینند ولی نظام الهی از بالا چیده می شود.
وحید28 اردیبهشت 1392
![]()
ببخشید تعدادی از فقهای شورای نگهبان هم خود عضو مجلس خبرگان هستند یعنی با این حساب فقهای شورای نگهبان باید صلاحیت خود را برای کاندیداتوری احراز کنند که مطنئا می کنند چون تاحالا دیده نشده که یکی از اعضای شورای نگهبان صلاحیت خودش را رد کند وثانیا اگر تخلف انتخاباتی هم کرد باید به شکایت دیگران از خودش رسیدگی کند اینجاست که داور همزمان بازیکن هم می شود وایا این عین عدالت اسلامی در حالی که حضرت امیرالمومنین به قضات دستور می دهد که حتی نگاهشان نسبت به طرفین دعوا هم یکسان باشد؟
26 اردیبهشت 1392
![]()
باسلام درپاسخ ها ایرادات بسیاری هست ازجمله اینکهدربند (ب)گفته شده که6نفر حقوقدان توسط رئیسقوه قضاییه وبا تایید مجلس تایین میگردند.سوال این است که مگررئیس قوه قضاییه رارهبرتایین نمیکند پس آنهاهم غیرمستقیم ازسوی رهبر تایین می شوند.و...
17 اردیبهشت 1392
![]()
سلام آقا وحید : در مورد مطلب آخر شما چند جمله ای نوشتم ولی متاسفانه نظرم را نگذاشتند.
15 اردیبهشت 1392
![]()
از لطف شما متشکرم، بنده نه قصد جدل و اهانت دارم و نه به خود اجازه ی چنین کاری میدهم.
دوستان عزیز و دوست خوبم آقا ابراهیم، باز هم به نکاتی کلی و اصولی اشاره می کنم و فکر می کنم "مصادیق" درست یا غلط را به فرصتی دیگر موکول کنیم بهتر باشد: بله، همه ی مسائلی که فرمودید را میدانیم ، بلکه مسائلی بدتر که شاید خیلی ها ندانند، رهبرمان هم این ها را میداند... خودمانیم! اگر زمان امام حسن (ع) را درک می کردیم به صلحشش شک نمی کردیم؟ الآن با اینهمه تحلیل تاریخ و بررسی روندهای سیاسی و استفاده از اساتید و تحلیل گران خبره برخی مسائل کمی برایمان روشن می شود و تازه میفهمیم که چرا صلح کردند. تازه با اینهمه، برخی نپذیرفته و شبهات دیگر وارد می کنند، چه رسد به همان زمان و در اوج غبارآلودگی فضای مریض جامعه ی آن زمان! وقتی امکانات موجود برای حکومت داری همین است (همین افراد، خودمان ، همین مسئولین ...)، رهبر هم مجبور است با امکانات موجود حکومت را حفظ کند، « لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا » (طلاق / 7) ترجمه : خدا هيچ كس را جز [به قدر] آنچه به او داده است تكليف نمىكند. « لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا » (بقره / 286) ترجمه : خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايىاش تكليف نمىكند. امام علی (ع) هم با امکانات موجود حکومت داری نمودند، مثلاً شخصی همچون زیاد ابن ابیه فرماندار فارس و کرمان در زمان حضرت بود! (علت اینکه به او می گفتند زیاد ابن ابیه این بود که پدرش معلوم نبود برای همین میگفتند زیاد پدر پسرش)
ضمن اینکه بسیاری از گوشزدها و برخوردها صورت می گیرد ولی ما از آن اطلاع نداریم و به مصلحت نظام هم نیست که مطلع شویم، به قول مولایمان (نقل به مضمون) "جز راست نباید گفت ، هر راست نشاید گفت". ضمن اینکه اگر به خاطر هر مسئله ای رهبری بخواهد برخورد سلبی بنماید ؛ این برود ، با آن یکی برخورد کند، آن را حذف کند و... کی میمونه؟ در هیچ جا ثبات نمی ماند، برنامه های اجرایی مملکت چه می شود، اعتماد مردم به نظام چی میشه؟ دشمن از این اتفاقات و حذفیات داخلی چه سوء استفاده هایی میکند؟ مردم کشورهای امیدوار به انقلاب و بیداری شان (بهار عربی) در جهان اسلام که الگویشان ایران انقلابی است چه انگیزه ای می ماند؟ و مسائل مهمتر که اصلاً شاید به ذهنمان هم خطور نکند، چرا که ما از زاویه ی دید خودمان می نگریم. وظیفه ی رهبر حمایت از قوای کشور است، (همان کاری که امام خمینی هم تا لحظه ی آخر با بنی صدر و امثال او کرد، چرا راه دور برویم، همان کاری که سیره ی اهل بیت ماست؛ امام علی (ع) در وقایای عثمان فرمودند: « وَ اللّهِ لَقَدْ دَفَعْتُ عَنْهُ حَتّى خَشيتُ اَنْ اَكُونَ آثِماً. » (نهج البلاغه / خطبه 235) ترجمه : "به خدا قسم به اندازه اى از او دفاع كردم كه ترسيدم آلوده به گناه شده باشم". حتی اگر این قضیه را اخلاقی و الهی هم نبینیم، باز هم ایشان باید از آن ها حمایت کنند، ... تا جایی که به اصل نظام لطمه نخورد. معلم هم در کلاس جلوی دانش آموزان مبصر خود را (که بازوی اوست) ضایع نمی کند، اشتباهاتش را می بیند ولی در خفا به او می گوید و سعی می کند ثبات کلاسش را حفظ کند. وگر نه بچه ها تره هم خرد نمی کنند، حتی معلم را هم دیگر در دلشان قبول ندارند! حال وظیفه ی ما ولایت مداران در این شرایط سخت تر شده و بیشتر باید مراقب باشیم. در تاریخ است که وقتی ملعونین به خانه ی خانم فاطمه ی زهرا (س) حمله ور شدند و مولایمان را دست بسته به مسجد می بردند، سلمان ، عمار ، ابوذر ، زبیر و مقداد هم حضور داشتند، هرکدام به نوعی خواستند مقابله کنند حتی زبیر شمشیر کشید... در این میان رفتار مقداد با دیگران متفاوت بود! امام زمانش اشاره کرد: نه.... مقداد نپرسید: چرا نه؟ آقا مگر نمیبینید؟ دشمن بانوی خانه را... و... او ایمان داشت امامش عالم است، او ایمان داشت هر کاری که امام انجام میدهد همان صحیح است، شاید مقداد نمیدانست وشاید میدانست که مولایش بخاطر حفظ دین و برای اسلام و یا هزاران دلیل دیگر (عدم تفرقه، حفظ نظام، سوء استفاده دشمن از موقعیت و ...) مقابله نکرد، ولی او مطیع بود، مقــــداد حــتی در دلـش هــم نگفت چرا. وقتی امام علی(ع) با اشاره‌ای فرمود که الان وقتش نیست و شمشیرها را غلاف کنید همه شمشیرها به غلاف برگشت اما فرق مقداد آن بود که همزمان با غلاف کردن، دست بر قبضه و چشم در چشم مولا داشت تا مبادا لحظه‌ای ولی امر اراده کند و او غفلت کند و آماده جانفشانی نباشد. (از تو به یک اشارت ، از ما ... ) در برخي روايات، مقداد را مطيعترين يار امام عليه السلام و از معدود کساني دانسته اند که بر پيکر مطهّر زهرای مرضیه (س) نماز گزارد. "ابو بصیر می گوید: از امام صادق(ع) از قول خداوند تعالی پرسیدم که می فرماید: آنان که ایمان آوردند و عمل صالح کردند، برای آنان بهشت فردوس مهیاست. امام فرمود: این آیه در مورد ابی ذر و مقداد و سلمان و عماربن یاسر وارد شده است (بحار- 4/ 151)" او جزو معدود افرادی دانسته اند که بعد از وفات رسول اکرم (ص) حتی به اندازه چشم بر هم زدنی در ولایت امیر المومنین شک نکرد. اینکه علی چرا در این برهه از زمان سکوت کرده است؟ و چرا در برابر ناحق کردن حق خود قیام نمی کند؟ و چرا فردای تشییع زهرا (س) دستمال زرد بر پیشانی می بندد و ذوالفقار به دست می گیرد؟ چرا ظلم کنندگان به فاطمه (س) را جهت عیادتی هرچند فریبکارانه از همسر مظلومه خود می پذیرد؟ چرا به خلفا مشاوره می دهد و هزاران چرای دیگر به مثلِ مقدادی ارتباطی ندارد چرا که یاد گرفته است تابع محض مولای خود باشد.
زمانی که وقت سکوت است سکوت باید و زمانی که باید فریاد کشید در صف اول فریاد زنندگان شاید. مقدادِ علی بودن تقوا می خواهد، بصیرت می خواهد، مجاهده می خواهد، روشنگری می خواهد، دروسط صحنه بودن می خواهد، فریاد زدن بر سر پلشتی ها و کژی ها می خواهد، اما بیش از همه تبعیت محض می خواهد زیرا تبعیت محض است که مشخص می کند چه زمان وقت مدارا و سکوت است و چه زمان وقت فریاد و قیام! وقتی ولی می گوید باید در صحنه بود، مقدادها خط اول اند و زمانی که امر به پرهیز از افترا و تهمت و توجه به رعایت اخلاقیات در مراودات سیاسی می نماید باز هم مقدادها جلودار آن در عمل و گفتارند.
هنگامی که مسائل را اصلی – فرعی می کند، مقداد ها به اشارتی پیام را می گیرند و زمانی که در مقابل خط انحرافی می ایستد همان مقدادها پشت سر اویند.
وقتی در شرایط زمانی خاص کنونی، مولایمان اذهان را به سمت بیداری های اسلامی سوق می دهد و در قبال آن وحدت بین مسئولان و مردم را در داخل کشور طلب می کند، مقدادها خطوط قرمز را در می یابند و به آن تحت هیچ شرایطی آسیبی وارد نمی کنند.
مقدادها در برابر ارائه دیدگاه ولی خود هیچ گاه اجازه ی بیان نظرات خود را نمی دهند و زمانی که سخن از بیداری اسلامی است با تعابیر انحرافی دیگر، خط را منحرف نمی کنند.
و بالاخره مقدادها به شبهات و شایعه پراکنی ها و توطئه های پیش روی نظام اسلامی به خوبی آگاهند و برای مقابله با آن آماده جان فشانی اند و در همه ی این ها باز چشم در چشم ولی خود هستند تا راه را اشتباه نروند.
حال اگر قبول داریم که ولی مان نائب همان امام است، سعی کنیم چشم در چشم او بدوزیم و به اشاراتش عمل کنیم، اما حالا که بسیاری نمی‌توانند چشم در چشم ولی داشته باشند چه باید بکنند؟ خودشان (رهبر) پاسخ فرمودند: «این مشکل را با بصیرت می‌شود حل کرد. این همان چیزی است که بارها گفته‌ام؛ به جوانان کلید رازگشا و معیاری بدهید که در هر لحظه از عمر سیاسی اجتماعی خود تکلیف خود را بدانند و تشخیص تکلیف در لحظه‌های دشوار انتخاب با استناد به معارف ناب امام و انقلاب میسّر است.با بصیرت می شود نظر ولی و امام را فهمید و انگار که چشم در چشم او دارید».
« بدانند جمهورى اسلامى به فضل الهى، به حول و قوه‌ى الهى، بر اين مشكلات فائق خواهد آمد و آنها را باز هم در حسرت شكست دادن ملت ايران خواهد گذاشت. به حول و قوه‌ى الهى و با هشيارى مردم و تدبير مسئولان، مشكلات برطرف خواهد شد. هم مردم وظيفه دارند، هم ما مسئولان وظيفه داريم؛ همه بايد به وظائفمان عمل كنيم. وقتى به وظيفه عمل كرديم، كارها پيش خواهد رفت. هشيارى مردم نقش دارد.» (بيانات در اجتماع مردم بجنورد - ۱۳۹۱/۰۷/۱۹) « ملت ایران با این بصیرت، ایستادگی و حضور به‌هنگام در صحنه، هیچگاه شكست نخواهد خورد.» (دیدار مردم آذربایجان با رهبر -۱۳۹۰/۱۱/۲۶ )
راه بصیرت را خدا در قرآن بارها فرموده است ، از جمله : « يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ يَجْعَل لَّكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ » (انفال / 29) ترجمه : اى كسانى كه ايمان آوردهايد اگر از خدا پروا داريد براى شما [نيروى] تشخيص [حق از باطل] قرار مىدهد و گناهانتان را از شما مىزدايد و شما را مىآمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است.
وحید12 اردیبهشت 1392
![]()
با سلام به آقا وحيد و مسئولين محترم سايت . جدا" از سوء تفاهم پيش آمده معذرت ميخواهم . آن عبارت را در محفلي دو برادر مومن به شوخي به كار بردند من هم براي مزاح گفتم . با اينكه نيت حقير بد نبوده ، ولي از دوستان رسما" عذر ميخواهم. از خدا هم طلب بخشش مبكنم. بنده خاك پاي آقا وحيد هستم . صورت زيباي شما را هم ميبوسم . باور بفرمائيد قصد بدي نداشتم. يكي از مشكلات كامنت گذاشتن در اين سايت اين است كه يك روز بايد صبر كني تا آن را ببيني ؤ يكروز هم بايد صبر كني تا پاسخ آن را ببيني . كاش سريع انجام ميشد .
ابراهيم11 اردیبهشت 1392
![]()
بسمه تعالی
آقای وحید عزیز، این سایت برای همین مباحث است و زحمتی نیست، ما نیز مباحثه شما با آقای ابراهیم را می خواندیم و فیض می بردیم، اما وقتی آخر متن خود مرقوم می فرمایید «بهتر است خون نجسمان را كثيف نكنيم»، یعنی بحث به جدل، ناراحتی، عصبیت و ... کشیده است، اگر مایل هستید، می توانید هم چنان مبحث خود را ادامه دهید. موفق و مؤید باشید - مدیریت سایت
ایکس - شبهه10 اردیبهشت 1392
![]()
با سلام و احترام، اگر سایت محترم را به زحمت انداختم امیدوارم عفو بفرمایند. چشم! به پیشنهاد شما عمل می کنم و یک پیشنهاد به آقا ابراهیم میدهم که اگر صلاح دانستند به آن عمل کنند. ایمیل بنده در کامنت هایم درج شده است، اگر دوست داشتید ایمیلی برایم ارسال نمایید تا ان شاء الله تبادل نظر کنیم آقا ابراهیم. موفق و موید باشید. یا علی
وحید10 اردیبهشت 1392
![]()
بسمه تعالی
کاربران گرامی، آقایان ابراهیم و وحید. از حضور، پیگیری جدی و بحث شما با یک دیگر متشکریم. خوب است که سعی کنید اولاً بحث را به جدل نکشانید، نقاط اتفاق و افتراق را توجه نمایید و در ضمن زود هم عصبانی نگردید. خوب این یک فرصت خوب برای بیان اندیشه‌ها و تضارب آراست. آیا صبر و تحمل یک دیگر را داریم؟ گاه دیده می شود که دو طرف بحث یا مناظره یک چیز را می گویند، اما هر کدام سعی دارند با مثال های مصداقی و استناد به آنها کلیاتی را به اثبات رسانده و یا القا کنند که خب حتماً غلط است. در حال باز هم متشکریم و اگر موافق باشید این بحث را همین جا خاتمه دهیم؟ موفق و مؤید باشید - مدیریت سایت
ایکس - شبهه10 اردیبهشت 1392
![]()
باسلام دوباره به همه و مخصوص (با نون اضافه) خدمت آقا وحيد گرامي : تازه خوشحال شده بودم كه كسي را پيدا كردم كه ميتوانم با ايشان به دور از حب و بغض ها و تا حد ممكن علمي مسايل را بررسي كنيم. ولي فكر كنم كه نميشود.شما يا اصلا نميبيني( كه بعيد ميدانم)يا ميبيني و به مصلحت دم نميزني !؟ برادرم در اينكه رهبر كارش درست است شكي نيست . در اول عرايضم هم گفتم پس نيازي به اين همه مطلب در مورد ايشان نبود. اينجا شهردار متخلف يك شهركوچك شهردار يك شهر بزرگتر ميشود و فرماندار متخلف (يا حداقل ناتوان) استاندار ميشود! حضرت علي اگر از اين مصلحت انديشيها ميكرد كه كشته نميشد ! بودن آقاي هاشمي در جاي فعلي به جهت وجود دموكراسي و تضارب آرا نيست بلكه به جهت اين است كه ايشان براي خود وزنه اي است در حاكميت ! چطور باور كنم كه ملت ايشان را براي نمايندگي مجلس به عنوان نفر سي ام هم انتخاب نكردند اما ايشان مصلحت كل ملت را تشخيص ميدهند؟!؟!؟! با موعظه نمي شود اوضاع را عوض كرد. ما موعظه ميكنيم كه رشوه دادن و گرفتن بد است اما وقتي كسي كه رشوه گرفت يا نمي دانيم چه كنيم يا به نام آبروي نظام و مصلحت و چيزهاي ديگر هيچ كاري نمي كنيم!اين كه ميگوييد صاحب اين انقلاب مردمند مثل اين است كه به مهمان بگويي خانه من متعلق به شماست ! در زجر كشيدن و شهيد دادن و در صحنه بودن مردم صاحب انقلابند اما در منافع، ميگويند مگر مردم براي منافع دنيا انقلاب كردند ؟!خير، مردم براي اسلام انقلاب كردند !!! اصلا ميداني چرا بسياري از مسئولين سوار قطار 3000 ميلياردي نشدند ؟؟ براي اينكه در مسيرش قرار نگرفتند !! اكثر آنها كه در مسيرش قرار گرفتند، سوار شدند. اينكه شما صبح به اين همسايه گير بدهي و ظهر به آن يكي و شب به ديگري ، بعد توان مقابله هم نداشته باشي نتيجه اش كتك خوردن هر روز از همسايگان است . فكر ميكنيد رئيس جمهور با ايراد گرفتن از مسئله هولوكاست چه كرد؟ آيا دنيا حرف اورا قبول كرد ؟ خير . مظلوم نمايي اسرائيل بيشتر شد و براي ما(اكثرا" ملت فقير) تحريم ها شديد تر !!!! اينها كه شما فرمودي در حوزه نظر بسار عالي ولي تا الان در حوزه عمل جواب نداده! در مورد عرايض بنده هم كه صحبت نكردي و دائم حرف خود را ميگويي. حرف زياد است بهتر است خون نجسمان را كثيف نكنيم! خدا نگهدار
10 اردیبهشت 1392
![]()
با سلام خدمت دوستان سایت ایکس شبهه و برادر گرامی آقا ابراهیم. سعی می کنم به گوشه ای از مباحث که مرتبط با مطالب شما هست اشاره کنم امیدوارم مفید واقع شود:
در تشکیل حکومت اسلامی توسط نائب امام (ع) دو نگرانی مهم وجود دارد 1- نگرانی از تشخیص نائب عام.
2- نگرانی از تصمیم گیری های رهبری.
نظام اسلامی برای به حداقل رسیدن خطا در این دو مقوله دو بازوی قوی قرار داده است. برای اولی شورای خبرگان رهبری (در کامنتی دیگر توضیح داده ام ، به " http://www.x-shobhe.com/view/3428.html" مراجعه بفرمایید) و برای دومی مجمع تشخیص مصلحت نظام. اما نکته اینجاست: برای تشخیص شخص رهبر و یا نظارت بر کار ایشان لازم است همه ی فقهای خبرگان رهبری با اصل و مصداق ولایت فقیه که خودشان او را تشخیص داده اند ملتزم و موافق ایشان باشند. اما در دومی که تصمیم گیری های کلان و مهم حکومتی از سوی رهبری است نه تنها اشکالی ندارد مخالفین هم مشورت دهند بلکه ضروری است که در اینگونه امور آن ها هم نظرات و مشاوره های خود را ارائه دهند. پس اگر در مجمع تشخیص اشخاصی هستند که (به زعم ما یا در واقعیت) مخالف برخی سیاست های رهبری هستند اتفاقاً به جا و خوب است. ضمن اینکه در نهایت تصمیم نهایی را خود شخص رهبری می گیرند (فصل الخطاب) و مجمع تشخیص فقط مشورت دهنده و صاحب نظر هستند.
نکته ی دیگری که قابل انکار نیست وضعیت بد اقتصادی و معیشتی و ... برای مردم ایران است ، این واقعیتی انکار ناپذیر است چرا که خودمان هم اکنون با آن دست و پنجه نرم می کنیم، قطعاً در کنار تحریم ها ، دشمنی ها و... ضعف مدیریت داخلی ، عدم کفایت برخی مسئولین، رانت خواری ها، رشوه خواری ها و ... بسیار دخیل است، و البته که شخص رهبری مسئول هستند و به مسئولیت خویش واقفند و به آن عمل می کنند ولی متأسفانه عده ای نمی خواهند عمل کنند. حال ممکن است گفته شود پس ولی فقیه چه کاره است و چه کاری از دستش بر می آید. خودشان فرمودند: «... در واقع رهبرى، يك مديريت كلان ارزشى است. همين طور كه اشاره كردم، گاهى اوقات فشارها، مضيقه‌ها و ضرورتها، مديريتهاى گوناگون را به بعضى از انعطافهاى غير لازم يا غير جائز وادار ميكند؛ رهبرى بايستى مراقب باشد، نگذارد چنين اتفاقى بيفتد. اين مسئوليتِ بسيار سنگينى است. اين مسئوليت، مسئوليت اجرائى نيست؛ دخالت در كارها هم نيست. حالا بعضى‌ها دوست ميدارند همين طور بگويند؛ فلان تصميمها بدون نظر رهبرى گرفته نميشود. نه، اينطور نيست. مسئولين در بخشهاى مختلف، مسئوليتهاى مشخصى دارند. در بخش اقتصادى، در بخش سياسى، در بخش ديپلماسى، نمايندگان مجلس در بخشهاى خودشان، مسئولان قوه‌ى قضائيه در بخش خودشان، مسئوليتهاى مشخصى دارند. در همه‌ى اينها رهبرى نه ميتواند دخالت كند، نه حق دارد دخالت كند، نه قادر است دخالت كند؛ اصلاً امكان ندارد. خيلى از تصميم‌هاى اقتصادى ممكن است گرفته شود، رهبرى قبول هم نداشته باشد، اما دخالت نمی‌كند؛ مسئولينى دارد، مسئولينش بايد عمل كنند. بله، آنجائى كه اتخاذ يك سياستى منتهى خواهد شد به كج شدن راه انقلاب، رهبرى مسئوليت پيدا ميكند. در تصميم و عملِ رهبرى بايد عقلانيت در خدمت اصول قرار بگيرد، واقع‌بينى در خدمت آرمان‌گرائى‌ها قرار بگيرد.» (امام خامنه ای – 24/7/1390)
نمونه های بارز این تصمیمات که به مصلحت کل نظام لطمه وارد می کرد و رهبرمان ورود پیدا کردند را در دولت های گوناگون دیده ایم (تعلیق فعالیت های هسته ای در دولت اصلاحات، معاون اولی آقای مشایی یا عزل آقای مصلحی(وزیر اطلاعات) در دولت دهم و...)
امام علی (ع) هم برای حل مشکلات و مسائل مردم تلاش کردند و هم و غم شان سعادت دنیوی و اخروی امت اسلامی و همه ی انسان ها بود ولی آن ها که نمی خواستند، گوش نکردند و عمل کنند نکردند، تا جایی که بالاخره به دست مردم حکومت خودش شهید شد. (دقت کنیم که تا رحلت پیامبر اکرم (ص) جنگ های مسلمانان با کفار بود /جنگ های مسلمانان با کفار، ولی در حکومت امام علی (ع) جنگ ها ، جنگ مسلمان (به ظاهر) با مسلمان بود. یعنی حکومت امام علی (ع) هم مخالف داشت و عده ای به وظیفه ی خود نخواستند عمل کنند (از بی بصیرتی ، حب دنیا و منافع ، فریب یا جهل و یا ...)، تاب سخنان و عدالت امام را نداشتند.
اما در باره ی اینکه اوضاع رفته رفته بدتر می شود و افق ناامیدی در پیش روست به نظر می رسد کمی باید با احتیاط بیشتری سخن گفت، گاهی تصمیمات مهم، تابع تصمیمات اهم است (یعنی همان مصلحت های امت اسلامی). افراد جامعه عموماً از فضاهای امنیتی ، بین المللی و سیاسی (خصوصاً سیاست خارجی) آگاهی لازم را ندارند و آن ها هم که دارند نهایتاً منبعشان تیترهای روزنامه ها ، اخبار رسانه ها و دست آخر رسانه های بین المللی است. اما در باطن بسیاری از اتفاقات و مسائل روزمره ی ما مسائل پیچیده و مبهمی است که برخی تصمیم ها ی کلان یا خرد، قربانی و یا دست کم متأثر از آن ها ست. درست است که ما مردم در فشار اقتصادی و معیشتی هستیم ولی فراموش نکنیم که ما فقط برای این امر، جمهوری اسلامی را بدست نیاوردیم که فقط برای همین، دست از آن و ارزش هایش برداریم. به قول رهبرمان (نقل به مضمون) "در هرجا که هستیم وظیفه ی مان را بشناسیم و به آن عمل کنیم، اگر رفتگر شهرداری هستیم خوب و درست شهر را تمیز کنیم، اگر دانشجو هستیم خوب و درست درس بخوانیم و..." در بیانات دیگرشان (بیانات در مراسم نوزدهمين سالگرد ارتحال حضرت امام خمينى (ره) ۱۳۸۷/۰۳/۱۴) " صاحب اين انقلاب مردمند. وظيفه‌اى بر دوش همگان سنگينى ميكند و آن حفظ اين امانت بزرگ الهى است. مردم بايد خودشان را حافظ اين انقلاب بدانند. انقلاب هويتش، معنايش به شعارهاى انقلاب است؛ به جهتگيريهاى انقلاب است؛ به ارزشها و مبانى انقلاب است. هميشه بوده‌اند، امروز هم هستند، در آينده هم خواهند بود كسانى كه بخواهند به بهانه‌ى اينكه اوضاع جهان عوض شده است، شعارهاى انقلاب را تغيير بدهند يا شعار دينى - بُعد دينى - را از انقلاب جدا كنند يا بُعد عدالت اجتماعى را از انقلاب جدا كنند يا بُعد سلطه‌ستيزى و بيگانه‌ستيزى را از انقلاب جدا كنند يا بُعد ضد استبداد بودن را از انقلاب جدا كنند. انگيزه‌هاى مختلف، به بهانه‌هاى مختلف هميشه ممكن است وارد ميدان شوند، براى اينكه شعارهاى انقلاب و هدفهاى انقلاب را تغيير دهند. مردم بايد هوشيار باشند؛ بدانند. اين انقلاب با شعارهاى خود زنده است. اصلى‌ترين شعارهائى كه در اين انقلاب بر روى پرچم انقلاب نوشته شده است، شعار اسلامى بودن است؛ پايبند بودن به مبانى دين و اصول و قواعد دينى است؛ سلطه‌ستيزى است؛ ستيزه‌ى با استكبار است؛ دفاع از مظلومان عالم است، آن هم دفاع صريح و صادقانه‌ى از همه‌ى مظلومان. "
برای همه دعا میکنیم و امیدواریم که هرکس وظیفه اش را خوب بشناسد و به آن خوب عمل کند.
یا علی
وحید10 اردیبهشت 1392
![]()
سلام عليكم آقا وحيد : از توضيحات شما استفاده كرده و ممنون لطف جناب عالي به حقير هستم. باحرفهاي شما موافقم ، اگر پزشك سهوا" خطا كند قابل بخشش است اما اگر عمدا" خطا كند بايد محاكمه شود. بنده مخلص ولي فقيه فعلي هم هستم . يكي از كساني كه در راس تشخيص دهنگان مصلحت ملت است ، آقاي هاشمي است ! الان اكثر حزب اللهي ها وي را از خود نمي دانند و او را مقابل رهبري ميدانند ! (گرچه به زبان چيز ديگري بگويند) وقتي به انتخاب كننده ايراد وارد باشد به منتخب هم ميتواند باشد. بنده هم قبول دارم كه عيب از مسلماني ماست و نه از اسلام. اسلام مشكل ندارد بلكه پياده كنندگان آن مشكل دارند. ما "اگر" نگفتيم بلكه يقين داشتيم كه اوضاع رفته رفته بهتر ميشود ولي وقتي نشد نبايد به راه و روشمان شك كنيم؟ اينكه بگوييم كه اصل نظام اسلامي درست است ولي روز به روز پسرفت داشته باشيم كه نشد كار ! مردم شايد نتوانند كه همه موضوعات را خود تشخيص بدهند اما كار نامه آخر سال را كه ميفهمند! خداي ناكرده نمي خواهم سياه نمايي كنم اما چقدر شايسته سالاري وجود دارد؟ كسي توقع عدالت كامل را ندارد اما خيلي بد است كه ما كه حكومت اسلامي داريم در مقوله عدالت و رفاه جامعه از بسياري از كشورهايي كه تا ديروز قابل حساب نبودند پائين تر باشيم ! امام هم گفته بود ما ميخواهيم گوشه اي از حكومت حضرت علي را درست كنيم و...." حال اين گوشه اي از حكومت علي است؟ خدايي فارق از حب و بغض بررسي كنيد! در آخر عرض كنم از اينكه مطلب كمي پراكنده است و گاهي به موضوع اصلي ربط ندارد مرا ببخشيد. در مورد دو سوال فوق هم با زيركي از جواب طفره رفتيد!(البته به نظر من و ممكن است نظر من درست نباشد) "ارادتمند شما"
ابراهيم10 اردیبهشت 1392
![]()
با سلام خدمت آقا ابراهیم و دوستان سایت ایکس شبهه، اولاً در مثال مناقشه نیست! درست است، ملت بیمار نیستند ولی انسان های سالم هم اگر توصیه های پزشکی و پزشک را در زندگی رعایت نکنند بیمار می شوند. ضمن اینکه مردم و اجتماع و ملت هم ممکن است بیمار شوند و به انواع انحرافات دچار شوند مثل قوم شعیب (ع) و قوم صالح (ع). دین اسلام هم توصیه های پیشگیرانه دارد و هم توصیه های درمانی...
در مورد درستکار بودن پزشک مطلبی در پاسخی دیگر از همین سایت درج شده است که عیناً مکتوب می کنم: "نکته‌ی مهمتر از سؤال و پاسخ آن، دقت به هدف و علت تولید و نشر این گونه شبهات و القای آن به اذهان عمومی است. مخالفان اسلام، تشیع، فقه و فقاهت و نیز دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران و «ولی فقیه» از آن جا که هیچ مستند و بهانه‌ای برای ایجاد تشویش و تشکیک در باورها و اذهان عمومی مسلمانان ندارند، به «اگر»ها متوسل شده‌اند! این «اگر»ها مفروضات است و تمامی هم ندارد. در هر مقوله و مبحثی یک «اگر» را که پاسخ دهید، می‌توان هزاران «اگر» فرضی دیگر را مطرح نمود.
به عنوان مثال کسی سؤال کند: هر چند یک پزشک متخصص و قسم خورده است، اما از آن جهت که معصوم نیست، «اگر» در تشخیص خطا کند چه می‌شود؟ پاسخ این است: سازمان نظام پزشکی پرونده را بررسی میکند و اگر خطای او را به عمد تشخیص داد، مجوز پزشکی او را ابطال میکند و اگر پزشک چاره‌ای جز همین تشخیص نداشت، معاف است.
بعد او سؤال کند: «اگر» کسی این خطا را تشخیص نداد چه می‌شود؟ پاسخ را بدهید و او سؤال کند: اگر با سازمان نظامی پزشکی مراوده داشت و هیئت منصفه را خرید چه می‌شود؟ پاسخ دهید و او بپرسد: اگر چنین و چنان شد چه می‌شود ... و همین‌طور صدها هزار «اگر» فرضی دیگر که می‌توان یکی پس از دیگری مطرح نمود؟!
حال آیا به خاطر این «اگر»ها که همگی مفروضات است و تمامی هم ندارد، می‌توان ضرورت وجود یک پزشک در جامعه و اهمیت رسالت او و ناگزیری مردم از رجوع به پزشک را زیر سؤال برد و توصیه نمود که به خاطر احتمال وقوع این «اگر»ها، دیگر پزشکی در جامعه نباشد و یا کسی به پزشک مراجعه ننماید؟!
به راستی چرا چنین فرض نکنیم: اگر خداوند بندگان صالح خود را هدایت میکند – که میکند – چرا نباید باور کنیم که مرجع یا ولی‌فقیه را نیز در تشخیص و تصمیم نصرت می‌نماید؟ این «اگر» که از ناحیه‌ی حق تعالی در قرآن کریم وعده‌داده و تضمین شده است. چرا این وعده‌ی حتمی را رها کنیم و به مفروضات و «اگر»های ذهنی متکی شویم:
«وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنينَ» (العنکوب - 69)
ترجمه: و آنها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد (تلاش) كنند، قطعاً به راههاى خود، هدايتشان خواهيم كرد و خداوند با نيكوكاران است."
و در مورد سوالات شما برارد ارجمند آقا ابراهیم : 1- اگر جایگاه ولی فقیه را خوب و با بصیرت بشناسیم دیگر فرقی نمی کند امام خمینی باشد یا سید علی خامنه ای، در غیر معصوم ، شخص معیار نیست بلکه چارچوب ، اصول و حق ملاک است کما اینکه امام علی (ع) فرمودند حق را بشناس سپس ببین که اهل حق چه کسانی هستند.
در عین اینکه در زمان امام خمینی هم در بسیاری از موارد خیلی ها حتی مقابل امام می ایستادند که داری اشتباه می کنی (مثل قضایای قبل از برکناری بنی صدر که امام تا لحظه ی آخر به خاطر مصالح نظام از ایشان حمایت می کردند)
2- در مورد سوال دوم شما هم باید گفت که مسئولین نظام اگر اشتباهات یا خطاها و یا ظلم هایی (عمداً یا سهواً) دارند به اصل نظام اسلامی مربوط نمی شود و اساساً توقع ایجاد نظام عادلانه قبل از حکومت مصلح بشریت (ارواحنا فداه) بیجاست. چراکه پیامبران و امامان هم برای برخواستن مردم به عدل آمدند نه اینکه عدل را از آسمان یکجا بیاورند و بین مردم تقسیم کنند «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حدید / 25). مردم در دوران حکومت امام علی (ع) هم حکومت عدل برپا نکردند چه رسد به حکومت نائب عام ایشان. اگر مسئولین نظام به جای برخی کج روی ها ، دشمنی ها ، تحزب گرایی ها و... به توصیه های ولی امرشان عمل کنند نظاممان به حکومت مصلح بشریت نزدیکتر هم می شود. اصلاً تفاوت حکومت امام زمان (ع) با حکومت نائبانش در همین است. اگر قرار بود در همین حکومت عدالت به معنای واقعی رعایت شود که دیگر نیازی به ظهور حضرتش نبود!
(یک توصیه : مطالب را اول در (word) تایپ کن بعد (copy/past) و ارسال.)
یا علی
وحید9 اردیبهشت 1392
![]()
با سلامويژه خدمت برادر گرامي آقا وحيد. فرض بنده ميوه هاي سالم بود(كساني كه اصول نظام را قبول دارند) مثال پزشك در اينجا به نظرم قياس مع الفارق است ! چرا كه ملت بيمار نيست ! اگر هم قبول كنيم چنين مسئله اي را بايد به درستكار بودن پزشك هم توجه داشت ! اكر چند بار به دكتري مراجعه كردي و نتيجه نكرفتي چه؟ (كه ماتاكنون نه تنها درمان نشديم بلكه حالمان بدتر هم شده ؟ خدا وكيلي به دو سئوال بنده جواب بده: 1- اگر امام بود اين مسئولين را توبيخ ميكرد يا نه ؟ خودت از اين وضعيت كه در آنيم راضي اي؟ مطلب بلند بالايي نوشته بودم كه به علت قطع ووصل شدن اينترنت پاك شد ( اين هم يك مشكل) نظرت در مورد بقيه مطالب بالا برايم مهم است.
ابراهيم8 اردیبهشت 1392
![]()
در ادامه مطلب دوست عزیزی که مثال انتخاب میوه ها را زده است به نظر می رسد نکته ای مغفول مانده باشد.
درست است که من می خواهم سیب یا پرتقال بخورم، پزشک هم با توجه به علم و تجربه ی خود میداند که نه سیب برای شما مفید است و نه پرتقال بلکه از میان لیمو و شلیل یکی را حق داری انتخاب کنی.
کسی که به اصل نظام اعتقاد ندارد چگونه می تواند خدمتگزار به این نظام و ملت باشد؟ پرتقال اگر برای اصل سلامتی من مضر است معلوم است که اصلا در جایگاه انتخاب من نباید قرار گیرد.
شاید عده ای از روی جهل ، فریب و ... فکر کنند پرتقال برایشان مفید است. این را پزشک متخصص تشخیص میدهد نه من.
نمی شود به پزشک مراجعه کرد و به او گفت نسخه ای به من بده که من می پسندم نه آنچه تو تشخیص میدهی، پزشک ممکن است شما را در انتخاب میان قرص و آمپول مخیر کند (که این هم به میل شخصی خود پزشک نیست ، به تشخیص علمی و برای مصلحت و سلامت بیمار است) ولی به شما اجازه نمی دهد که از میان آنچه که خودت دوست داری انتخاب کنی!
وحید8 اردیبهشت 1392
![]()
ساز و كار قانوني مشكل ندارد ، بلكه از قانون استفاده ابزاري به نفع اشخاص بخصوص ميشود. براي مثال شما ميخواهي ميوه بخوري و من مسئول تشخيص ميوه سالم براي شما هستم . حال شما ميخواهي سيب بخوري يا پرتقال. من بايد سلامت آن را تائيد كنم . نه اينكه بگويم شما حق نداري اين دو ميوه را بخوري بلكه بايد از ميان ليمو و شليل يكي را انتخاب كني ! اين كه نشد انتخاب !ببينيد قانون گفته من بايد سلامت ميوه ها را تشخيص بدهم ، ولي من از آن استفاده كرده نوع ميوه را مشخص ميكنم ! جناب آقا وحيد هم فرمودند:(توجه کنید که آرمانش اینست و به این سو حرکت میکند، نه اینکه تمام قوانین الهی بالفعل در این نظام فعلی اجرایی شده است). دقيقا مشكل همينجاست . بدين معني كه شما سالها بگويي كه آرمان من اين است و هر سال از آرمانهايت دورتر باشي !در عمل بايد نشان داده شود . يزيد هم ميتوانست بگويد كه آرمان من اعتلاي اسلام است.! اين كه مسلمين يكديگر را قبول داشته باشند مشكلي نيست ، اما (به عنوان مثال) وقتي مجلس شوراي اسلامي بگويد ما تابع دستورات رئيس جمهور هستيم ، آيا اين مجلس ميتواند به وظيفه نظارتي خود عمل كند ؟ تا سئوالي مطرح ميشود پاسخ ميدهيد كه قانون چنين وچنان است ، آنچ باعث نارضايتي ميشود عدم اجراي قانون به شكل درست و مخصوصا" اسلامي آن است. اگر قوانين درست انجام ميشد كه اين همه مشكلات نبود ! ناشناسي كه ميگويد قانع كننده نيست بايد دلايلش را بگويد! وگرنه حرف او هم قانع كننده نيست ! كاربر محترم خود به ناشناس نمره داده (تلويحا ) كه تو نمي داني ! برادرم همانگونه كه عده اي به راحتي قانع نميشوند عده اي هم هستند كه خيلي زود قانع ميشوند !شايد شما زود قانع ميشوي ! غرب در انتخاباتش به دنبال آخرت نيست ، اما ما كه مدعي اسلامي بودن را داريم بايد بسيار بهتر از آنها عمل كنيم. اينطور نباشد كه هروقت كه به نفع ما بود بگوئيم كه غرب هم چنيين كاري ميكند، پس كار ما هم درست است .آيا ما ميتوانيم بگوئيم سود بانكي حلال است، چون در غرب هم همين كار را ميكنند؟
7 اردیبهشت 1392
![]()
دوست من مجبور نیستی به هر قیمتی دفاع کنی. چرا چرت و پرت می گویی انصاف هم چیز خوبی است. این را بردارید که «شبهه» را ار بین نمی برد که هیچ «شبهات» جدیدی هم ایجاد می کند.
علی6 اردیبهشت 1392
![]()
ناشناس خان؛ انصافاً جواب قانع کننده نیست یا شما نمی خواهی به هیچ وجه قانع شوی؟! این طور از موضع بالا برخورد نکن، هم چنین میگی جواب قانع کننده نیست، انگار خودت فیلسوف دهر هستی و به اوراق امتحانی نمره می دهی؟! یک بار دیگر بخوان، شاید قانع شدی، ولی شاید دوست نداشته باشی هیچ وقت قانع شوی
کاربر6 اردیبهشت 1392
![]()
لطفا مکانیزم مثبت و منفی را در پایان هر مقاله تعبیه کنید تا تعداد خوانندگان موافق و مخالف مشخص شود و همچنین بتوانند کامنت بگذارند و موضوع بازتر شود مثل سایت تابناک. با تشکر
5 اردیبهشت 1392
![]()
این شبهه همان شبهه ی دور است که پرسشگر محترم اینگونه مطرح نموده اند، در ادامه ی موارد فوق از پاسخگوی محترم شاید بهتر باشد که پاسخ به این سوال به دو صورت حلی و نقضی تکمیل شود: پاسخ حلی این که این دور، دور فلسفی نیست که باطل باشد، دور فلسفی یعنی "ب" از "الف" ایجاد شده باشد، "ج" از "ب" و "الف" از "ج".
ولی تأیید صلاحیت ها برای نامزدی در هر انتخاباتی ، ایجاد نیست که مستلزم دور باطل فلسفی باشد، این تأیید صلاحیت ها همانند آن است که من به آقای "الف" اقتدا میکنم و او را قبول دارم ، در جای دیگر همین آقای "الف" هم ممکن است پشت سر من به عنوان امام جماعت نماز را اقامه کند، خوب اینکه من او را قبول دارم و او من را چون هردو مسلمان هستیم و تابع و تسلیم امر خدا که نمی شود دور! نمی شود گفت چون شما هر دو هم دیگر را قبول دارید پس نمازتان باطل است. (البته در مثال مناقشه نیست ، فقط برای تقریب به ذهن این شباهت آورده شد)
پس این دور ، دور فلسفی نیست که باطل باشد، یک دور غیر مستقیم غیر فلسفی است.
اما پاسخ نقضی: که تقریبا در متن پاسخ ایفاد شد اینکه در کجای دنیا و در کدام حکومت تأیید صلاحیت وجود ندارد؟ بالاخره در تمام حکومت ها راهکار و اصولی (قانون) برای حکومت داری وجود دارد (چه الهی و چه غیر الهی). حتی همان دور غیر مستقیم به اشکال دیگر در تمام حکومت ها وجود دارد، حال مدعیان دموکراسی ادعا دارند که سازو کار تأیید صلاحیت در جمهوری اسلامی غلط است! در قوانین خودشان درست. باید گفت که خود شما هم برای انتخابات خود تعریف و اصولی دارند از جمله تأیید صلاحیت، چگونه است که در کشورها و حکومت های شما و مدعیان دموکراسی این سازو کار باید باشد (اصلا گریزی نیست، باید هم باشد وگر نه هرج و مرج می شود) ولی به جمهوری اسلامی که می رسد نادرست است!؟
بالاخره همه ی انسان ها با قانون زندگی می کنند حتی انسانی که به هیچ چیز اعتقاد ندارد مجبور است با قانون زندگی کند، وگرنه زندگی خودش در خطر است و سنگ روی سنگ بند نمی شود.
مدعیان غرب می گویند آن قانونی که به نفع من است و من می گویم درست است (نفع شخصی)، جمهوری اسلامی هم اعتقاد دارد آن قانونی که نزدیکتر به قانون خدا باشد درست است (مصلحت و نفع اجتماعی / مردم سالاری دینی) و آرمانش اجرای قانون الهی است. (توجه کنید که آرمانش اینست و به این سو حرکت میکند، نه اینکه تمام قوانین الهی بالفعل در این نظام فعلی اجرایی شده است). حال به چه منطقی باید قوانین نظام مدعیان دموکراسی را بپذیریم و قوانین نظام خودمان را نپذیریم!؟
وحید3 اردیبهشت 1392
![]()
انتخاب هر شخص نابلد نقد ان مسئول را در پی خواهد داشت
3 اردیبهشت 1392
![]()
ببخشيد حضرات، دزد را امانت دار خود قرار ميدهند جان ومال و ناموس خود را به دست انسانهاي منافع طلب وبي تعهد و...قرار ميدهند آيا ميشود كساني كه به راحتي مي توانند همه چيز را معامله كنند امين دانست ايا مثل غرب كه صرفامنافع بايد حفظ شود و بقيه به فنا رود مقوله اي انساني است صافي و فيلتر و....عواملي براي بيرون كشيدن نخاله ها و بد كردارها و كج بينها و....كه با هر بادي به همان طرف متمايل ميشوندقطعآصالح نيستند و به مصلحت فكر نميكنند و باعث واژگوني بشريت خواهند شد،البته به اين معني نيست كه هر كسي از اين محدوده رد شد داراي اين خصوصيات است شايد نمره عالي را در اين ضمينه ندارندولي آدمهاي مقيد ومحترمي هستند وبر اين باورند كه شكست زمينه پيروزيهاي بعدي است .اما مچ اشرارخوب رو ميشود
تدبر2 اردیبهشت 1392
انتخابات - شاخص ها 
