لطفاً به نكات ذيل توجه فرماييد:
الف- مسلماني به اسم نيست، بلكه به <ايمان و عمل صالح> است. پس اگر كسي به خداوند متعال، تعاليم او، پيامبر اكرم (ص) ... و معاد ايمان داشته باشد، بنا بر امر و حكمت الهي حركت مي‌كند و دچار فساد نمي‌شود. پس، در بين مسلمانان نيز فساد هست، چون ايمانشان راسخ نيست و به دستورات عمل نمي‌كنند و دقت فرماييد كه تدبر، تفكر، تأمل،‌ تعمق، كسب علم و فضايل ديگر و تلاش براي خودسازي از جمله دستورات الهي است.
ب – اسلام پاكيزه است و مسلمان نيز اگر واقعاً مسلمان باشد، يعني به آن اسلام پاكيزه عمل نمايد، او هم پاكيزه است و چنين انساني اهل فساد نخواهد شد.
ج – مسلماني هم مثل هر رشد و فضيلت ديگري درجات دارد. يك كودك در كلاس اول نيز دانش‌پژوه است و يك فوق دكترا و دانشمند محقق نيز دانش‌پژوه است، اما درجات آنها با هم متفاوت است. اسلام پاك و پاك كننده است. يعني اگر كسي از كفر و شرك به اسلام گرويد، به لحاظ عقيده پاك مي‌شود و حال بايد سعي كند كه به لحاظ عمل نيز پاك شود. اين سعي و تلاش در ايمان و عمل صالح، سلسه مراتب و درجات دارد. لذا ممكن است كسي كه به اسلام گرويده، هنوز درگير خواهش‌هاي نفساني خود باشد و مرتكب خطا و يا حتي فساد شود. اما دليل نمي‌شود كه ما اسلام را در او ببينيم و فساد او را حمل بر خواص مسلماني نماييم.

کلمات کلیدی:  گوناگون