ایکس – شبهه: دعا یعنی خواندن خدا و عرض حاجت و خواسته نزد او که قطعاً همراه با باور و امید است. و خداوند کریم و رحمان و رحیم به همه بندگانش فرمود که متوجه او شوند، او را بخوانند و از او بخواهند و خود نیز استجابت را وعده داده است. و در این وجوب، نه تنها نفرمود گناهکاران نیایند، بلکه فرمود آنها بیشتر متوجه رحمت و لطف من به خودشان باشند.

آیت الله جوادی آملی: «دعا طبق بیان نورانی امام سجاد سلام الله علیه بهترین عبادت است و ذات أقدس إله در این آیه مباركه كه فرمود: ادْعُونی اَستَجِبْ لَكُمْ إنَّ الَّذین یَسْتَكْبِرونَ عَنْ عِبادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرین؛ به سه نكته اشاره كرد. نكته اول این كه دعا عبادت است. دوم این كه ترك دعا استكبار است. سوم این كه خداوند مستكبران را، یعنی تاركان دعا را به دوزخ تهدید كرده است.»

الف – دعا خواستن است و خواستن ابتدا در «دل» ایجاد می‌شود و سپس در قالب کلام به زبان نازل می‌گردد. پس اگر دل گناهکاری متوجه خلیفة‌الله و امام الرحمة گردید، متوجه، خوشحال و شاکر باشد که خدا نظر لطف خاصی به او دارد که دلش را از گناه متوجه امام کرده است و نور حقیقت را بر ظلمات قلبش تابیده است.

ب– دعای خیر همیشه مقبول است. چنان چه خیر خواهی همیشه مقبول است. به ویژه اگر دعای (خواست دلِ) کسی، هر چقدر هم که گناه‌کار باشد، متوجه اسلام، قرآن، اهل بیت (ع) و نجات مسلمین و بشریت باشد. قطعاً کسی که امام علیه‌السلام و ظهورش را دعا کند، مشمول دعاهای ایشان نیز واقع می‌گردد. اهل بیت (ع) به هیچ کس بدهکار نمی‌مانند.

ج – صلوات، هم خودش دعا است و هم بهترین دعا است و هم دعای مستجاب است. لذا فرمودند قبل از و بعد از هر دعای خود، صلوات بفرستید، چون حتماً دعای مستجاب است و خدا کریم‌تر از آن است که اول و آخر دعایی را مستجاب کند، و بین آن را مستجاب ننماید.

د – اما دقت کنیم که دعا یعنی «خواستن» و انسان اگر واقعاً خواست، واقعاً دعا کرده است و کسی که چیزی را بخواهد، حتماً ضمن دعا به سراغ آن هم می‌رود. چنان چه امام رضا علیه السلام فرمودند: کسی که دعا کند و در پی تحقق‌اش نباشد، خودش را مسخره کرده است. پس، کسی که خواهان تعجیل در ظهور حضرتش (عج) می‌باشد، در خودسازی و زمینه‌سازی ظهور نیز کوشا می‌باشد.

ﻫ – پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله و سایر معصومین علیهم السلام، دو ساعت فکر کردن را از هفتاد سال عبادت بالاتر شمرده‌اند، پس بهترین دعا، فکر کردن است و این دعای با فکر است که لفظ خالی نیست، بلکه روح دارد، بالا می‌رود و مستجاب می‌گردد. پس، با مطالعه، تفکر، تأمل، تعمق، بصیرت و عمل صالح، به دعای خویش روح والا ببخشیم.

و – دائم برای ایشان صلوات فرستادن، دعای فرج خواندن، دعای الهی عظم بلاء ... را مرتب خواندن، دعای توسل، دعای عهد، زیارات وارده و ... همه خوب و مستجاب است، ولی عمق این خواستن و میزان صدق در خواندن این دعا، متناسب با دغدغه‌ها و علایق خودمان است و استجابتش با عمل و تلاش مخلصانه قطعی‌تر است.

ز – اما راجع به دعای گناهکار و استجابت آن، حرف و سخن بسیار است. در حدیث قدسی فرمود: «اگر بندگان گناهکار من می‌دانستند که چقدر مشتاق بازگشت آنها هستم، در پوست خود نمی‌گنجیدند».

او ما را دوست دارد که خلق کرده است و بیشتر دوست دارد که انسان و قابل خلیفه شدن آفریده است، و عاشق ماست که نسبت به ما تواب، غفار، ستار، رحمان، رحیم، سریع الرضا، مجیبت الدعواة و کریم است و این ماییم که روی بر می‌گردانیم.

پس، بازگردیم و به ویژه در این ماه مبارک که میهمان بارگاهش هستیم، دعا کنیم و دعا برای ظهور حضرتش را همیشه سرلوحه خواست‌های عقلی، قلبی و لفظی خود قرار دهیم.

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   دعا