پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از لحن سؤال، بغض و عداوت نیز می‌بارد، چنان چه به جای کعبه می‌گویند «عربستان»! تا حسّ ملی مخاطب را نیز تحریک کنند.

پاسخ این است که چون نه خدا را می‌شناسند و نه اسلام را و در ضمن بغض هم دارند، گمان می‌کنند که ما به هنگام حج یا عمره، در کنار کعبه به دنبال خدا می‌گردیم! کفار، مشرکین و منافین، همیشه به دنبال ظنّ و گمان خود هستند و از آنها تبعیت می‌کنند، نه از حقایق:

«وَمَا يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَيمٌ بِمَا يَفْعَلُونَ» (یونس، 36)

ترجمه: و بيشتر آنها (در اعتقاداتشان) جز از ظنّ و گمان پيروى نمى‏كنند، با آنكه بى‏ترديد (ظنّ و) گمان از هيچ حقّى بى‏نياز نمى‏سازد، همانا خداوند به آنچه مى‏كنند داناست.

همگان بدون استنثاء معبود یا معبودهایی دارند که به آنها وابسته و دلبسته‌اند و از شوق وصال او به حرکت در می‌آیند و به سویش شتابان می‌روند، خواه «إله» حقیقی باشد یا کاذب. لذا فرمود: إلهی جز او نیست «لا إله الاّ الله».

بدیهی است که خدای ما [که خدای حقیقی است]، مانند خدایان آنها [که همه کاذب هستند]، محدود به فضا و مکان نیست و گم شده نیز نمی‌باشد که ما به دنبالش بگردیم. این خدایانی چون پول، قدرت، شهوت، لذت، بت، هوای نفس و ... می‌باشند که از سویی محدود و فانی هستند و از سوی دیگر گمشده‌ای هستند که بندگانشان عمری به دنبال آنها می‌گردند و اگر لحظه‌ای دست‌یابند، لحظه‌ای دیگر از دست می‌دهند.

پس، ما به دنبال خدا نمی‌گردیم. نه در حج و نه در نماز و نه در هیچ کجای دیگر. بلکه خداوند را عبادت و پرستش می‌کنیم در هر کجا. چنان چه آنان نیز خدایان خود را عبادت، بندگی و پرستش می‌کنند.

به هنگام نماز، در هر جایی که شرایط را داشته باشد و به وقتش اقامه نماز می‌کنیم – ذکر و یاد او را به هیچ زمان یا مکان خاصی محدود نمی‌نماییم – روزه را در ماه مبارک رمضان می‌گیریم و مراسم عبادی و سیاسی حج را در کنار کعبه انجام می‌دهیم و...، نه این که در این عبادات به دنبال او بگردیم. هر کجا باشیم او با ماست، و مثل خدایان آنها، دوردست، غریب، دست نیافتنی، بی‌خاصیت و تأثیر و فانی نمی‌باشد. چنان چه فرمود:

«... وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ» (الحدید، 4)

ترجمه: ... و هر كجا باشيد او با شماست و خدا به هر چه مى‏كنيد بيناست.

و فرمود:

«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ» (البقره، 186)

ترجمه: و چون بندگان من از تو درباره من بپرسند (بگو كه) من حتما (به همه) نزديكم، دعاى دعاكننده را هنگامى كه مرا بخواند اجابت مى‏كنم، پس دعوت مرا بپذيرند و به من ايمان آورند، شايد كه راه يابند.

و اگر کسی خدا را نمی‌شناسد و گمان می‌کند که او را نیافته و لازم است دنبالش بگردد، باید در عقل و فطرت خود به دنبال او بگردد، نه در مکان‌ها، فضاها و زمان‌ها:

«وَهُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ وَلَهُ اخْتِلَافُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» (المؤمنون، 80)

ترجمه: و اوست كه (هر موجود مستعد حيات را) زنده مى‏كند و (هر موجود مستعد مرگ را) مى‏ميراند و رفت و آمد شب و روز از آن او (و به دست او) است، پس آيا نمى‏انديشيد؟

«لَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ» (الأنبیاء، 10)

ترجمه: هر آينه به سوى شما كتابى فروفرستاديم كه در آن يادكرد شماست. آيا خرد را كار نمى‏بنديد؟

 

 

کلمات کلیدی:     توحید