x-shobhe: اگر چه در شب قدر نامهی مقدرات همهی انسانها و همهی موجودات عالم از جانب حق تعالی به خلیفهی او در زمین داده میشود و نیز بر طبق روایات نامهی اعمال همگان در دو شنبه و پنجشنبهی هر هفته به دست مبارک ایشان و به رؤیت میرسد، اما ارتباط حضرت امام عج الله تعالی فرجه الشریف با مردمان عصر خویش و به ویژه با شیعیان بسیار گستردهتر از این حد و به صورت مستمر است.
امام رضا علیهالسلام در شأن امام نسبت به بندگان خدا میفرمایند:
«... امام، همدم و رفیق، پدر مهربان، برادر برابر، مادر دلسوز به کودک، پناه بندگان خدا در گرفتاریهای سخت است، امام امین خدا در میان خلقش و حجت او بر بندگانش و خلیفهی او در بلادش و دعوت کننده به سوی او و دفاع کننده از حقوق اوست ...» (اصول کافی، ترجمه، ج1، کتاب الحجة، ص 286)
پس رابطهی حضرت امام مهدی (عج) با بندگان و به ویژه شیعیان، ضمن آن که رابطهی حجت خدا با بندگان خداست و هر آن چه از رزق، روزی، کرم و فیض الهی به بندگان میرسد، به واسطه و از دست مبارک اوست، رابطهی یک همدم، رفیق، پدر، مادر و برادر میباشد.
عشق، علاقه و محبت ایشان به بندگان خدا و به ویژه به شیعیانش قابل درک و وصف نیست. همان علاقه، دلسوزی و دغدغهای که پیامبر اکرم (ص) به بندگان داشتند، ایشان هم دارند و هر آن چه امیرالمؤمنین، فاطمهی زهرا و دیگر ائمه علیهمالسلام در رسیدگی به بندگان خدا مینمودند، ایشان نیز انجام میدهند. با این تفاوت که یا ایشان را نمیبینیم و یا اگر ببینیم، نمیشناسیم. مگر آن که توفیق باشد و خودشان بخواهند.
شخص ایشان دربارهی ارتباط با بندگان خدا – به ویژه شیعیانشان - میفرمایند:
«اِنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِکُم وَ لاٰ ناسینَ لِذِکرِکُمْ، وَ لَوْلا ذٰلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ الَّلاواءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الاَعْداءُ»
ترجمه: ما از رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی و اهمال ننموده و یاد شما را از خاطر نبردهایم، که اگر جز این بود، دشواریها و مصیبتها بر شما فرود میآمد و دشمنان شما را ریشهکن مینمودند. (صحیفة المهدی – 326)
پس، امام تک به تک ما را میشناسد و لحظهای ما را فراموش نمینمایند و به صورت مستمر از ما مراقبت و دستگیری مینمایند. سخن، دعا و توسل ما را شنیده و اعمالمان را میبیند و همیشه دعاگوی ماست و از خداوند به واسطهی خودش برای ما طلب مغفرت مینماید.
و البته راجع به «فهمیدن» ارتباط امام زمان (عج) با ما و رسیدگی و دستگیری او از ما نیز این طور نیست که نفهمیم، بلکه توجه نمیکنیم و اگر کمترین توجهی کنیم، حتماً به وضوح میفهمیم.
کلمات کلیدی:
اعتقادی