x-shobhe: کسانی که چنین رفتارهایی بروز می‌دهند، چه مسئول باشند یا غیر مسئول، از دو گروه خارج نیستند:

الف – گروه اول که در اقلیت هم هستند،‌کسانی هستند که از شدت «اوهام» ذهنی و درونی، دچار بیماری‌هایی چون «اسکیزوفرنی» و شدیدتر از آن «شیزوفرنی» شده‌اند. مبتلایان به این بیماری، اوهام ذهنی خود را تصور می‌کنند و این تصور در آنها چنان شدت می‌یابد که به «تصدیق» می‌انجامد. یعنی واقعاً گمان می‌کنند که وهم و تصور آنها در عالم بیرونی واقعیت پیدا کرده است و آنها آن را می‌بینند یا می‌شنوند. لذا هر چه سعی کنید به آنها بباورانید که چنین نیست، قبول نمی‌کنند و می‌گویند که شما نمی‌فهمید. ما دیدیم – ما شنیدیم و  ... !

اگر چه بروز این بیماری به نوع باورها و ذهنیات بیمار مبتلابه آن ربطی ندارد، اما ظهور آن منطبق با باورها، علایق یا نگرانی‌ها و دغدغه‌های بیمار است. مثلاً آدم ترسو از ناهنجاری‌های اجتماعی، همیشه گمان می‌کند که عده‌ای او را تعقیب می‌کنند تا بکشند – یا کسی که دچار خود کم‌بینی است، گمان می‌کند که همه عاشق و شیفته‌ی او هستند و اوست که محل نمی‌گذارد – یا گمان می‌کند به نوعی بیماری که نایاب است مفتخر شده است و ...! این بیماری در میان افرادی که علایق یا دغدغه‌های مذهبی دارند نیز با نمودهای مذهبی ظهور می‌کند. مثلاً گمان می‌کند که به هنگام سجده، ملائک روی دوش او می‌نشینند – با او سخن می‌گویند – دائم از طرف خداوند به او الهام می‌شود که چه بکند یا نکند – و یا سریعاً با امام زمان (ع) پسر خاله می‌شوند و خود را عامل و کارگزار خاص آن حضرت می‌پندارند!

ب – اما گروه دوم که متأسفانه در این اواخر کثرت هم پیدا کرده‌اند و از سادگی و زودباوری عده‌ای از عوام نهایت سوء‌ استفاده را می‌کنند، حقه‌بازهای رمالی هستند که دین‌زدایی می‌کنند. اینان با صورت به آتش در می‌افتند.

اینان همیشه قیافه‌ای مقدس مأبانه و سؤال برانگیز به خود می‌گیرند – حرف‌های در لفافه و چند پهلو می‌زنند – رفتارهای عجیب و قریب، ولی ساده (مثل همین بشقاب گذاشتن یا سجاده پهن کرن) از خود نشان می‌دهند – به دیگران از موضع بالا نگاه می‌کنند – سعی می‌کنند به همه القا کنند که من ارتباط خاصی دارم و شما همه احمق هستید، لذا باید از من اطاعت کنید – سعی می‌کنند حتی مسخره‌ترین اعمال خود را دیکته شده از بالا القا کنند تا مبادا کسی جرأت مخالفت داشته باشد و ...! و وای به روزی که دو کلمه حدیث هم یاد بگیرند و یا با قطبی از اقطاب رمال و صوفی مرتبط باشند، با توسل به علوم ریاضی یا اسطرلاب اطلاعاتی به دست آورند ... و بدتر از همه این که احیاناً با اجنه نیز سر و کار داشته باشند. اینان را اگر رها کنیم، ادعای پیامبری هم می‌کنند!

به اینها با جرأت تمام باید گفت: شما خیلی از خود راضی هستید که بر سر سفره‌ی غذای خود، برای حضرت (ع) نیز بشقاب می‌گذارید! اصلاً چه کسی گفته است که لقمه‌ی شما حلال است و حضرت از آن تناول خواهند نمود؟! وانگهی، بسیار هم بخیل و حقه‌باز هستید. چرا که اگر بشقاب می‌گذارید، پس چرا برایش غذا نمی‌کشید و اگر می‌کشید، چرا دست نخورده جمع می‌کنید و به ظرف آشغال می‌ریزید؟! ایشان از نظرها غایب هستند، غذای شما که غایب نیست.

از اینها باید سؤال کرد: وقتی به هنگام نماز برای ایشان سجاده‌ای به عنوان امام جماعت می‌گذارید، آیا اقتدا هم می‌کنید یا نمازتان را فرادا می‌خوانید؟ اگر اقتدا کرده و به جماعت می‌خوانید، نمازتان باطل است. چون یقین به حضور پیش‌نماز ندارید – او را نمی‌بینید – صدایش را نمی‌شنوید. در واقع آن قدر پر رو و پر جسارت هستید که خودتان بر ایشان امام جماعت می‌شوید. چرا که وقتی به رکوع می‌روید، اول شما به رکوع می‌روید یا ایشان؟ شما که ایشان را نمی‌بینید و نمی‌فهمید که کی به رکوع و کی به سجود رفتند؟ پس امامت را خودتان به عهده گرفته‌اید و برای عوام‌فریبی به حساب ایشان می‌گذارید!

اما اگر اقتدا نمی‌کنید و نماز را به فرادا اقامه نموده و حمد و سوره را خودتان قرائت می‌کنید، که عین اهانت و خلاف احکام جماعت است. و باز نمازتان باطل است.

به این رمال‌های از خود راضی باید گفت: به فرض که شما امام (ع) را در وقت نماز ببینید، آیا دیدن شما برای جماعت کفایت می‌کند، یا همه باید امام را ببینند تا بتوانند به او اقتدا کنند؟!

پس این سجاده پهن کردن‌ها به جز ریاکاری توأم با دغل‌بازی و عوام‌فریبی چیز دیگری نیست.

ج – البته ممکن است گروه سومی هم باشند. کسانی که هم دچار بیماری شیزوفرنی هستند و هم حقه‌باز و دغل‌کار! بدیهی است که خطر اینان به مراتب بیشتر از هر یک از دو گروه به صورت مجزا است.

«قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالاً * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيهُُمْ فىِ الحَْيَوةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يحَْسَبُونَ أَنهَُّمْ يحُْسِنُونَ صُنْعًا» (الکهف – 103 - 104)

ترجمه: بگو: «آيا به شما خبر دهيم كه زيانكارترين (مردم) در كارها، چه كسانى هستند * آنها كه تلاش‌هايشان در زندگى دنيا گم (و نابود) شده با اين حال، مى‏پندارند كار نيك انجام مى‏دهند!»

اما راجع به شنیده‌ها نسبت به برخی از مسئولین باید اذعان داشت که شایعه بسیار است، ولی هنوز مستند نشده است و نمی‌توان قضاوت نموده و حکم داد. ولی اگر واقعیت داشته باشد، بسیار خطرناک خواهد بود، که امید است چنین نبوده و فقط شایعه باشد.

کلمات کلیدی:  گوناگون   نماز