ایکس – شبهه – پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: عبد العظیم علیه السّلام فرزند عبدالله بن علی ، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می‌رسد.

بله در روایات فضیلت‌های بسیاری برای زیارت قبر حضرت عبدالعظیم حسنی رحمة الله علیه آمده است. به عنوان نمونه:

شیخ المحدّثین «صدوق» از محمّد بن یحیی عطّار (که یکی از اهالی ری است) این گونه نقل کرده که خدمت امام هادی(ع) رسیدم، ایشان فرمود: «کجشا بودی؟» گفتم: حسین بن علی(ع) را زیارت کردم، امام هادی (ع) فرمود: «بدان که اگر قبر عبدالعظیم را در شهر خودتان زیارت کنی، مانند کسی هستی که حسین بن علی(ع) را زیارت کرده باشد» (ثواب الاعمال: صفحه 124 حدیث 1)

الف – وقتی سخن از «فضیلت» زیارتی به میان می‌آید و یا تناسب آن نسبت به سایر زیارت‌ها بیان می‌گردد، ذهن ناخودآگاه گمان می‌کند که سخن از برابری و یا زیادتی فضیلت اشخاص مورد زیارت می‌باشد (مثلاً سیدالشهداء علیه‌السلام با جناب عبدالعظیم حسنی ره)؛ در صورتی که سخن از «فضیلت زیارت» ماست، نه مقایسه‌ی فضیلت آنها با یک دیگر.

آیا اگر فرمود: فضیلت زیارت برادر دینی (در راه خدا) مانند فضیلت «زیارت الله» است، مقصود این است که العیاذ بالله برادر دینی با الله جلّ جلاله برابری می‌کند؟ خیر، بلکه می‌فرماید: هر چه رشد، برکت، مقام، مرتب، بهره و ثواب در نظر داری، اینجا نیز به دست می‌آوری.

چنان چه امام صادق علیه‌السلام فرمودند: «ما زار مسلم اخاه المسلم فی الله و لله الا ناداه الله عزوجل: ایها الزائر طبت و طابت لک الجنه» (اصول کافی، ج2، ص 177)؛ هیچ مسلمانی برادر دینی‌اش را در راه خدا و برای خدا زیارت نمی‌کند، مگر آنکه خدای متعالی به او ندا می‌دهد: ای دیدار کننده! خوش به حالت، بهشت برای تو سزاوار و گوارا باد!

ب – چنین احادیثی در فضیلت زیارت بزرگان و یک دیگر و ...، بسیار بوده است که برخی «چون فضیلت حضرت عبدالعظیم» به دست ما رسیده و برخی دیگر نرسیده است، و در همه سخن از برابری یا زیادتی فضیلت زیارت است، نه برابری فضیلت شخص آنها. پس اگر امام رضا علیه السلام در فضیلت زیارت حرم شریف حضرت معصومه علیهاالسلام فرمودند: «مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زَارَنى – (ناسخ التواريخ، ج ٣، ص ٦٨)» - هر کس معصومه (ع) را در قم زیارت کند، مانند این است که من را زیارت کرده است. معنایش این نیست که این دو وجود مقدس و بزرگوار برابرند.

ج – فضل الهی در سلسله مراتب و اسباب خود جاری و ساری است. همان‌طور که وحی به رسول اعظم صلوات الله علیه و آله نازل می‌گردد و از طریق ایشان به امیرالمؤمنین علیه‌السلام منتقل می‌گردد و از طریق ایشان به سایر اهل عصمت و امامان علیهم‌السلام می‌رسد و از طریق ایشان به علما و فقهای مؤمنین می‌رسد ... و خلاصه از طریق افراد در مراحل دیگر مثل معلم یا پدر و مادر و ...، به ما می‌رسد، سایر فیوضات و نعمات مادی و معنوی الهی نیز همین‌طور هستند. لذا اگر کسی گفت: من پدر و مادر را کنار می‌گذارم و به سراغ معلم می‌روم، یا او را کنار گذاشته و به سراغ حضرت آیت‌الله می‌روم یا او را نیز کنار گذاشته مستقیم سراغ اهل بیت (ع) می‌روم یا آنها را نیز به کناری گذاشه مستقیم سوی پیامبر اکرم (ص) می‌روم یا اصلاً (مثل وهابی‌ها) بگوید با او نیز کاری ندارم، با خدا مرتبط می‌شوم، چراغ هدایت و کسب فیض خود را خاموش کرده است. سلسله ولایت را قطع کرده است و منحرف می‌شود. لذا اصرار دارند که اهمیت، جایگاه، قدر و منزلت سلسله و وسایط فیض را بشناسیم و رعایت کنیم.

د – حضرت عبدالعظیم نیز در زمان خود واسطه فیض بود. واسطه انتقال علم و فقه و اخلاق و مواضع سیاسی اهل بیت علیهم السلام بود، ایشان از محدثین و فقهای عظیم‌الشأن بودند و البته قطعاً پس از رحلت نیز واسطه بسیاری از فیوضات می‌باشند. چنان چه حتی پدر و مادر نیز پس از وفات، هم چنان واسطه‌ی بسیاری از فیوضات و استجابت دعاها هستند.

صاحب بن عَبّاد در رساله‌ای که در شرح حال حضرت عبدالعظیم(ع) تألیف نموده، در توصیف علمی ایشان آورده است: ابوتراب رویانی روایت کرد که شنیدم ابوحمّاد رازی می‌گفت: خدمت امام هادی(ع) در سامرا رسیدم و مسائلی از حلال و حرام از ایشان پرسیدم، امام به پرسش‌های من پاسخ داد و هنگامی که خواستم از ایشان خداحافظی کنم، به من فرمود: «ای ابوحماد! هنگامی که چیزی از امور دینی در منطقه‌ات برای تو مشکل شد، از عبدالعظیم بن عبدالله حسنی بپرس و سلام مرا به او برسان». (رسالة فی فضل عبدالعظیم(ع) صاحب بن عباد)

 و البته آثارشان هنوز موجود و منبع فیض است.

پس فرمودند زیارت ایشان، فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام (که از پر فضیلت‌ترین زیارت می‌باشد) دارد.

 

کلمات کلیدی:  قرآن   کربلا   زیارت