در مکتب سرور زنان عالم، حضرت فاطمة الزهراء علیها السلام – 1/ اخلاص تأویل کلمه توحید

وَ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، كَلِمَةٌ جَعَلَ الْاِخْلاصَ تَأْويلَها، وَ ضَمَّنَ الْقُلُوبَ مَوْصُولَها  (خطبه فدک)

و گواهى مى ‏دهم كه معبودى جز خداوند نيست و شريكى ندارد، كه اين امر بزرگى است كه اخلاص را تأويل آن قرار داد و قلوب را متضمّن وصل آن ساخت.

توحید، فقط شناخت خداوند متعال به یکتایی نیست، بلکه «یکتاپرستی» است؛ یعنی توحید در عبادت و بندگی. یعنی انسان در عمل «موحد» باشد و هیچ چیزی را در هدف و نیّت با او شریک نگرداند و بندگی خود را برای او خالص نماید. لذا فرمود: خداوند منّان تأویل کلمه‌ی شهادت به یگانگی او را در «اخلاص» قرار داد.

اخلاص، کار قلب است. هدف و نیّت در قلب شکل می‌گیرد و اعمال نیز از «قلب» ریشه می‌گیرند، لذا « وَ ضَمَّنَ الْقُلُوبَ مَوْصُولَها » اشاره دارد که اولاً همه قلب دارند و ثانیاً خدا توحید را قلب و فطرت نهادینه کرده است، پس همگان می‌توانند در هر سطحی که هستند، خود را برای او خالص گردانیده و موحد (یکتاپرست) شوند.

کلمات کلیدی:  حدیث امروز