بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر زینب کبری و سلام بر شما پیروان و یاران حضرت امام مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف و ادامه دهندگان راه امام حسین، حضرت عباس و حضرت زینب و علی اکبر و همه شهدا و اسرای کربلا در طول زمان.

حضرت ابوالفضل علیه السلام را دوست داریم، چون علمدار حسین (ع) و یار او بود – حضرت زینب علیهاالسلام را دوست داریم چون یار و حامی آن حضرت، عاشق امام و پیام‌آور کربلا بود و همین‌طور سایر یاران اهل بیت علیهم السلام را دوست داریم و هر کدام نزدیک بودند، نزد ما محبوب‌تر می‌باشند.

این خط محبت ماست و درست هم هست، بر قاعده‌ی « وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ » بنا شده است.

روزی حضرت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله با جمعی از اطرافیان، از کوچه‌ای که بچه‌ها در آن بازی می‌کردند گذر نمودند. ایشان از نگاه پسر بچه‌ای متوجه شدت محبت او شدند. نزدیک رفتند و پس از الطفات پرسیدند: پسر جان من را دوست داری؟ عرض کرد: بله، بسیار. ایشان پرسیدند: من را بیشتر دوست داری یا پدر را، یا مادر را این و آن را؟ عرض کرد: شما را. پرسیدند: خب، من را بیشتر دوست داری یا خدا را؟ عرض کرد: یا رسول الله، من شما را به خاطر خدایتان دوست دارم. حضرت به یاران گفت: محبت را از این کودک بیاموزید.

آری، مؤمن، همه نیکی‌ها و نیک‌ها را دوست دارد، اما در طول محبت خدا؛ و شدت محبتش نیز به خداوند متعال است.

پس چون خدا را دوست داریم، رسولش صلوات الله علیه و آله را دوست داریم و چون او را دوست داریم، به اهل بیتش علیهم السلام مودت و محبت داریم و چون ایشان را دوست داریم، همه یاران و پیروان ایشان را دوست داریم و هرکس را که بیشتر آیینه آنها باشد را بیشتر دوست داریم. پس به حضرات زینت، ابوالفضل، علی اکبر، قاسم، عبدالله و همه شهدا و اسرای کربلا عشق می‌ورزیم.

معرفت به حضرت زینب کبری علیهاالسلام:

اما این خط محبت ماست، نه مقام و منزلت آنها – ما باید بدانیم و ببینیم که آیا حضرت عباس علیه‌السلام، چون علمدار حسین علیه السلام شد، حضرت عباس شد، یا چون خودش پدر فضل و دانش بود و اسوه تقوا و بصیرت «ابوالفضل» بود، علمدار شد؟

باید بدانیم و ببینیم که آیا حضرت زینب کبری علیهاالسلام، چون عاشق برادر بود، چون حامی ایشان بود و چون پیام‌آور کربلا بود، حضرت زینب شد، یا چون حضرت زینب بود، چون عقیله عرب بود، چون عالمه‌ی بدون معلمه  (صاحب علم لدنی) و برخوردار از کمالات و مظهر اسمای الهی بود، یار امام حسین علیه السلام و پیام‌آور کربلا گردید؟

بی‌تردید شخصیت وجودی، بزرگی روح، مرتبت وجود، کمال عقل، اعلایی علم، تمامیت اخلاق و تقوای ایشان بود که سبب نقش‌آفرینی‌اش در برهه‌ها و میادین متفاوت گردید.

مگر هر کسی می‌تواند جایگزین سیدة النساء العالمین علیهاالسلام، آن هم در خانه‌ای که سه معصوم، یعنی امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام در آن هستند بشود؟ مگر هر کسی می‌تواند یاور، مأمن و آرامش دل امام حسن مجتبی علیه السلام گردد و مگر کسی می‌تواند پیام‌آور نهضت حسینی در کربلا و عاشورا باشد و مگر هر کسی می‌تواند که بزرگ‌ترین و قوی‌ترین یار و حامی ولایت و امامت چهار امام معصوم (ع) باشد؟

اخلاص:

اما درجه بالاتر از همه‌ی این فضایل در «اخلاص» است. اخلاص روح عمل است و میزان ارزش و اثر هر عملی به میزان اخلاص است.

نماز و روزه با اخلاص بالا می‌رود و جهاد و خدمت به خلق نیز با اخلاص روح گرفته و مؤثر واقع می‌شود و حیات می‌بخشد.

نماز، نماز است، اما نماز ریایی مضر جان و جهان است. ضربت شمشیر، ضربت شمشیر است، اما یک ضربت امیرالمؤمنین علیه السلام به خاطر اخلاص آن بالاتر از عبادت ثقلین می‌شود. و این شدت اخلاص حضرت زینب علیهاالسلام است که این عقیله، فاضله و علیمه را حضرت زینب علیهاالسلام نموده است.

اخلاص، فقط به فقط در رابطه با خداوند متعال است. اگر در معرفت، عشق و پیروی از اهل عصمت علیهم‌السلام نیز اخلاص نباشد، یعنی برای خدا نباشد، بی‌فایده می‌شود. خود آنها نیز برای دعوت مردمان به توحید که میزان شدت آن به اخلاص است، آمده‌اند و در همین راه به شهادت رسیده‌اند.

حضرت زینب علیهاالسلام تجلی و تجسم این اخلاص بود. لذا شاهدیم که با تمامی عشق به پدر، پس از شهادت او به حمایت امام حسن علیه السلام قیام نمود و با تمامی محبتی که به او داشت، پس از شهادت به حمایت برادر دیگرش امام حسین علیه السلام قیام نمود و با تمام آن عشقی که معروف خاص و عام و زبانزد دوست و دشمن است، به محض شهادت، از گودال به خیمه برگشت و به حمایت امام زمانش، امام سجاد علیه السلام قیام نمود. چرا که او «زینب» بود.

سلام خدا بر او و پیروانش باد.

کلمات کلیدی:  یادداشت