امت منتظِر در محضر امام منتظَر، حضرت مهدی علیه‌السلام – 6 / اثر دعا و طلب آمرزش برای همدیگر

قال الإمام المهدی، عجّل الله تعالی فرجه الشّریف: لَوْلاَ اسْتِغْفارُ بَعْضِكُمْ لِبَعْض، لَهَلَكَ مَنْ عَلَیها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَةِ الَّتی تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ . (مستدرك الوسائل، ج 5، ص 247)

اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضی شماها برای همدیگر نبود، هركس روی زمین بود هلاك می‌گردید، مگر آن شیعیان خاصّی كه گفتارشان با كردارشان یكی است.

 

اغلب ما روزگار می‌گذرانیم و به سلسله علل احوال و حوادث نمی‌اندیشیم و اغلب نمی‌توانیم بیاندیشیم، چرا که ناظر و شاهد بر آن چه در عوالم غیب می‌گذرد نمی‌باشیم. چه می‌دانیم نقش دعای پدر و مادر و یا لبخند یک یتیم در آن چه از نعمات به ما می‌رسد یا آن چه از بلایا از ما دور می‌شود چیست؟ اما امام زمان علیه‌السلام متذکر می‌گردند که حتی هلاک نشدن بسیاری، به خاطر همین دعاهایی است [که به ویژه در طلب آمرزش) برای یک دیگر می‌نماییم. پس برای خود و همگان طلب آمرزش کنیم. دائم برای پدر و مادر، همسر و فرزندان، خویشان و نزدیکان و جمیع مؤمنین و مؤمنات و مسلمین و مسلمات طلب آمرزش کنیم. بیشترین خیرش در دنیا و آخرت متوجه خودمان است. (اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ الاَحْيآءِ مِنْهُمْ وَ الاَمْواتِ).

کلمات کلیدی:  حدیث امروز