ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: آن چه ایشان در « همایش بیمه سلامت همگانی » در خصوص اسلام و سنت الرسول صلوات الله علیه و آله گفتند [که البته ربطی به موضوع همایش نداشت]، به اسلام نیز ربطی ندارد و به نظر می‌رسد باورها، اعتقادات، دانش، بینش و حتی اوهام و تمایلات خود را نسبت به اسلام عزیز بیان نموده‌اند.

الف – دقت نمایید که در میان مدعیان اندیشه‌ی اسلام انقلابی و خط امام و ولایت، دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد که سبب پیدایش جریانات متفاوت فکری نیز شده است و یکی از این دیدگاه‌ها، فقط واعظ و ناصح فرض نمودن ولایت و بالتبع حکومت و حاکم اسلامی می‌باشد.

ب – البته که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، مبشر و منذر بودند. نه بگویند: این که فقط امید می‌داد و البته گاهی هم انذار می‌نمود و با قطعیت اضافه کنند که شلاق نداشت. چنان چه خداوند متعال در چند آیه تصریح نموده است که تو را شاهد، مبشر و منذر فرستاده‌ایم و در آیات دیگر نیز دستور به امر به معروف، نهی از منکر و مقابله با هر گونه انحراف، ظلم، فسق، فساد و فجور داده است.

ج – شاید آقای روحانی گمان کرده‌اند که این تنها مسئولیت ایشان بوده و یا خیال کرده‌اند که امید دادن، بشارت و انذار، فقط لفظی و کلامی است؛ که البته اگر چنین باشد، هیچ اثری ندارد. بلکه باید زمینه‌های عملی امید، بشارت و انذار نیز مساعد گردد، شرایط اطاعت از اوامر الهی فراهم گردد و مردم به زور حکام، فاسقین و فاسدین به زور به جهنم هول داده نشوند.

از این رو ایشان تشکیل حکومت دادند. هم قرآن داشتند، هم رحمت داشتند، هم موعظه و نصیحت داشتند، هم امید شفاهی و عملی می‌دادند و هم بشارت و انذار لفظی و عملی می‌نمودند ... و هم جنگ، صلح، قضاوت، شمشیر و شلاق داشتند. و اگر قرار بود نداشته باشند، اصلاً حکومت تشکیل نمی‌دادند و فقط وعظ می‌نمودند.

د – هم چنین است سیره‌ی عملی امیرالمؤمنین علیه السلام، چه در عصر وحی و چه در زمان حاکمیت بر حکومت اسلامی.

امیرالمؤمنین، امام علی علیه‌السلام، «امام الرحمة» بودند. نماز شب و گریه‌های شبانه و ضجه‌های «الهی ..» داشتند‌، که کمتر کسی توفیق آن را دارد – معدن علم، باب علم نبوی و مخزن وحی بودند - هم چنین رسیدگی حکومتی و شخصی به فقرا و ضعفا و یتیمان و درماندگان داشتند که کمتر دولتمردی به این توفیقات می‌رسد، اما جای دوست و دشمن خالی بود که برق و ضرب شمشیر و بی‌تعارفی ایشان در اجرای حدود اسلامی را نیز ببینند و باور کنند و دیگر نگویند: «شلاق نداشت».

ﻫ – دین (به ویژه اسلام که دین الهی و کامل است)، شامل دو بخش «اعتقادی و عملی» می‌باشد. لذا شارع مقدس، احکام را برای عملی شدن بیان نمود. خداوند در تبیین احکام امر و نهی کرده است و نه صرفاً نصیحت. پس پیامبر عظیم‌الشان (ص) نیز به اجرای احکام الهی قیام نموده و عمل کرده است، نه این که صرفاً موعظه و نصیحت نموده و بشارت و انذار دهد.

و – اگر خداوند متعال فرمود: با اطاعت و تبعیت از رسولش (ص) قیام به قسط کنید – تحت ولایت و قیمومیت دشمنان خدا و خودتان نروید – با کفار شدید و بین خودتان با مرحمت باشید - با کفار و ظالمینی که می‌خواهند سلطه‌ی طاغوتی بر شما یابند و یا شما را از سرزمین‌های‌تان اخراج کنند و یا آن که به جرم «لا إله الا الله» گفتن، شما را بکشند، باید بجنگید – اگر فرود: با فتنه‌گران مقابله کنید و شدت عمل داشته باشید – راه فسق و فساد را ببندید و ...؛ اینها همه عملی است و برای اجرا فرموده است و نه برای نصیحت.

ز – بدیهی است که قانون هر چه باشد، (چه حق و چه باطل)، ضمانت اجرایی می‌خواهد و ضمانت آن نیز تنبیه متجاوز و متخطی است. در این اصل، فرقی ندارد که قوانین ماسونی باشد یا صهیونیستی و یا الهی و اسلامی. پس قطعاً ایشان نیز قانون الهی را اجرا می‌کردند و متخطی را نیز تنبیه می‌کردند. که اگر چنین نبوده و نباشد، جامعه به هرج و مرج و آنارشیسم سوق می‌یابد.

نتیجه:

همان‌طور که در ابتدا بیان گردید، این مطالب ایشان، نگاه، باور و آمال خودشان است و هیچ ربطی به اسلام و نیز سنت و سیره‌ی نبوی صلوات الله علیه و آله ندارد. پناه می‌بریم به خدای منّان.

مرتبط:

یادداشت: آقای روحانی! از اسلام مایه نگذارید. شما مسئول اجرایی (این کشور) هستید و نه شارح و شارع دین اسلام