ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: کسی که با مخالف خود برخورد نکند، فاقد عقل و شعور است و قاعدتاً دیگر نباید مخالفی داشته باشد. یکی گفت: مسیحیت دین اخلاق و مهربانی و صلح است و فرمود: اگر این طرف صورتت را زدند، آن طرف را بیاور! گفتم: پس چرا (به قول خودتان) به صلیبش کشیدید؟! یا شما بیمار روانی بودید و یا او این چنین که می‌گویید نبوده است، بلکه با مخالفان برخورد می‌نموده و آنان نیز قصد جانش را کردند. اهل بیت عصمت علیهم السلام نیز همین طور. چرا همه را ترور کردند؟! به خاطر تفاوت فتاوا در طهارت، وضو و غسل، یا به خاطر مقابله با مخالفان؟

با توجه به توضیحات دیگری که در متن سؤال مرقوم داشتید، دقت فرمایید که برخی اصرار دارند القا کنند که حضرت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام، یا خطبه می‌خواندند و وعظ و نصیحت می‌نمودند، یا نماز و دعا می‌خواندند و گریه می‌کردند و یا در نهایت کیسه‌ی خرما به دوش، به یتیمان می‌رسیدند و هر گاه فرصتی دست می‌آمد، بیل هم می‌زدند!

اگر چه ایشان همه این امور را انجام می‌دادند، اما ارائه‌ی چنین تصویری از امیرالمؤمنین علیه‌السلام (یا سایر امامان)، نهایت جهل، جفا و ظلم به ایشان است.

الف – به سؤال «نحوه برخورد ایشان با مخالفین چگونه بود؟» دقت کنید. منظور چیست؟ آیا یعنی: ما مخالفیم، اما شما علی‌وار رفتار کنید؟! و لابد منظورشان از علی‌وار نیز لبخند و تقدیم امتیاز به مخالفان است است. به راستی اگر ایشان را باور و قبول دارند، پس چرا مخالفند؟!

ب – نحوه‌ی برخورد امیرالمؤمنین علیه السلام (و سایر ائمه اطهار) با مخالفان، به تناسب شخص، رفتار، هدف، زمان، مکان، اثر، ضرورت، ایجاب و ...، که همه نشأت گرفته از علم، ایمان، حکمت و بصیرت ایشان بود، کاملاً متفاوت بوده است، هر چند که همه این رفتارها و برخوردهای متفاوت، منطبق با اسلام ناب ولایی بوده است.

ج – حضرت علی علیه‌السلام، در یک موضع می‌فرمودند: «از من بپرسید، قبل از آن که من را از دست دهید، چون به علوم زمین و آسمان و قرآن و ... واقفم» - در موضعی دیگر در پاسخ سائل می‌فرمایند: «پاسخ تو را نمی‌دهم. چون نمی‌پرسی که بدانی، بلکه می‌پرسی که جوّ ایجاد کنی و مجلس را به هم بریزی».

*- در یک موضع به تعبیر خودشان «خار در چشم و استخوان در گلو»، به خاطر حفظ اصل اسلام صبر و استقامت و تحمل را پیشه می‌ساختند – و در یک موضع دیگر، پس از شهادت حضرت فاطمه علیهاالسلام و دفن مخفیانه ایشان، به بقیع رفتند و خطاب به جمیعت حاضر که می‌گفتند: «اگر قبر را نشان ندهی، تا جسدایشان را بیرون بکشیم و خودمان تدفین کنیم، قبرستان بقیع را زیر و رو خواهیم کرد» فرمودند: «والله قسم اگر نوک تیشه‌ای به زمین بخورد، همه شما را از دم تیغ می‌گذرانم».

*- در یک موضع مقابل مخالفان عکس العملی جز صبر و تحمل نشان ندادند و در موضع دیگر، مانند خوارج، همه را از دم تیغ گذراندند. و هیچ ابایی هم نداشتند که یک عده شعار «خشونت» سر دهند و ضرورت «تسامح و تساهل» را جار بزنند. جناب عایشه را نیز حصر خانگی نمودند.

*- ایشان ضمن آن که بزرگ‌ترین الگوی گذشت و بخشش بودند، در اجرای حدود الهی در مقابل مجرمین و از جمله اجرای حکم «قصاص»، هیچ کوتاهی نداشتند. تا جایی که وقتی عده‌ای از برخی سخت‌گیری‌های ایشان (به ویژه در حقوق مردم و اجرای عدالت) به رسول اعظم صلوات الله علیه و آله شکایت بردند، ایشان فرمودند: او در اجرای عدل و حدود الهی بسیار شدید (سخت و محکم) است.

د – در زمان حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، به غیر از فتنه‌های گوناگون، سه جنگ به ایشان تحمیل گردید که همه از ناحیه مخالفان داخلی بود، که عبارتند از: جنگ‌های جمل، صفین و نهروان.

بدیهی است که امیرالمؤمنین علیه السلام، در این سه جنگ، نه تنها با دسته گُل و شیرینی به استقبال مخالفان نرفتند و آنها را به «گفتمان» و یا تقسیم قدرت و یا رانت دعوت نکردند، بلکه با شدت تمام با آنها جنگیدند و اگر حماقت یاران ایشان نبود و فریب معاویه را نمی‌خوردند، او را نیز کشته بودند و بالتبع شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام، کربلا و سایر جنایات سلسله بنی امیه نیز پیش نمی‌آمد.

ﻫ – سایر امامان علیهم‌السلام، خودشان در قدرت حکومتی نبودند که بخواهند با مخالفان برخورد خاصی داشته باشند و همیشه تحت تعقیب، کنترل، بازداشت، شکنجه و ترور قرار گرفتند. اما گفتار آنها مشخص می‌نماید که اگر از کمترین شرایط برخوردار می‌شدند، در مقابل ظلم چه می‌کردند. چنان چه امام سجاد علیه السلام فرمود: پدر من با 72 نفر قیام کرد و من اگر 7 نفر داشتم قیام می‌کردم.

و – اگر جمهوری اسلامی مخالفانش را سرکوب می‌کرد، شاهد این همه ظلم، فساد، رانت، رشوه، خیانت، فتنه، ستون پنجمی، جاسوسی، فسق، خم شدن مقابل بیگانگان، رأفت به هر چه مجرم است و سخت گرفتن به هر که مؤمن است ... و نیز ادعا نبودیم.   اما رأفت اسلامی، به مثابه‌ی حماقت و بلاهت سیاسی - امنیتی و نیز بی‌بصیرتی و نخوت و ذلت در مقابل مخالفان نمی‌باشد.

 

 

 

کلمات کلیدی:  تاریخی