ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: این شبهه، یا بهتر بگوییم، این شایعه، از سال 1391 به بعد، از طریق سایت‌ها و وبلاگ‌‌ها و بوغ‌های تبلیغاتی پخش شد، چنان چه عین همین سؤال و پاسخ آن، مورخ (20 خرداد 1391) در همین پایگاه درج شده بود و اگر دقت شود، مصادف است با آغاز اوج‌گیری جنایات سلفی‌ها و تکفیری‌ها. لذا اصل شایعه، هدفدار پخش شد که در خاتمه مختصری اشاره خواهد شد.

الف -  همان‌طور که اصل و نسب شخصیت‌های بزرگ تاریخ و انسان‌های والا مقام و مؤثر [و در رأس آنها پیامبران و امامان] پنهان نمی‌ماند، اصل و نسب شخصیت‌های منفور که بنیانگذار بدترین انحرافات و یا شدیدترین جنایت‌ها بودند [و از جمله ابن ملجم مرادی لعنة‌الله] نیز مخفی و مبهم نمانده است که اکنون وی را ایرانی بخوانند.

ب – نام کامل این تروریست که از سوی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله «اشقی الاشقیاء» لقب گرفته بود و قاتل امیرالمؤمنین، مولی الموحدین، علی بن ابیطالب علیه‌السلام که امام اول شیعیان و خلیفه چهارم اهل سنّت بوده است، « عبدالرحمن بن عمرو بن ملجم مرادی» می‌باشد. و طبق اسناد موثق و معتبر نزد شیعه و سنّی، نسب او عرب و از قبیله بنی مراد بوده است.

ج – بلاذری، از مورخین و محدثین اهل سنت است، به نقل از كلبى او را عبدالرحمان بن عمرو بن ملجم خوانده است. (2/488) – ابن سعد می‌نویسد: ابن ملجم از قبيله مراد بود كه با بنى جبّله از قبيلخ كنده هم پيمان بودند (3/35)

د- طبق نقل تمامی تواریخ، هدف اصلی او و همدستانش از این ترور، «انتقام» بود، اما هیچ ربطی به تازی و فارسی و این نقل‌ها ندارشت، بلکه انتقام کشته شدگان خوارج در جنگ با ایشان بود. خوارج برای خود اسم و رسمی داشتند و مشهور به عبادت، زهد، جهاد و حفظ قرآن و شب زنده‌داری بودند، اما به روی ایشان شمشیر کشیدند. آنها پس از آن که در قضیه حکمیت و ...، به خطاهای خود پی‌بردند، به جای آن که خود را محکوم کنند، امام را متهم کردند و در آخر نیز نتیجه گرفتند سران هر دو جریان را ترور کنند، چنان چه قرار بود دو همدست عرب دیگر او نیز همزمان معاویه و عمرو عاص را بکشند که آنها موفق نشدند.

ملاحظه:

پس از حسّ و انگیزه‌ی دینداری، که ریشه در عقل و فطرت آدمی دارد، هیچ حسّی قوی‌تر از «حب وطن» یا به قول امروزی‌اش «حس ناسیونالیستی»، شناخته نشده است. از این رو مخالفان اسلام از دیر باز سعی در تحریک حسّ ملی در مقابل حس دینی داشته و دارند، چرا که جایگزین دیگری نمی‌یابند، و البته پای منافع‌شان که برسد، ملت و حس دینی و وطن‌دوستی و حفظ فرهنگ و مرزها را مسخره کرده و متحجرانه قلمداد می‌کنند و فریاد «جهانی شدن» بر می‌آورند.

این شیطنت و تحریک، فقط مخصوص ایرانی‌هانمی‌باشد، بلکه در میان تمامی اقوام مسلمان به تناسب خودشان رایج شده است، چنان چه «پان ترکیسم»، «پان عربیسم»، یا «پان ایرانیسم» و ... را به وجود آوردند.

در سال‌های اخیر، در میان ایرانی‌ها، چندین شبهه را به شدت رواج دادند که اغلب آنها را شنیده‌اید؛ مثل: قرار دادن کوروش که یک پادشاه ایرانی بوده است، در مقابل اسلام که یک دین الهی است و ربطی به ملیت ندارد – عربی معرفی کردن اسلام و محکوم کردن اسلام به خاطر حمله اعراب به ایران – دینِ ملی ایرانیان خواندن «زرتشت»، و حال آن که انبیای بسیاری بعد از او در ایران بودند ... و اکنون «ایرانی معرفی کردن ابن ملجم»، به چند هدف. از جمله:

*- تحریف تاریخ که دستور العمل فراماسون و صهیونیسم برای تمامی تاریخ جهان می‌باشد، حتی امریکا؛

*- از بین بردن اعتبار تاریخی ایرانی‌ها در قبول، پیروی و اطاعت از امیرالمؤمنین علیه‌السلام؛

*- قداست ملی بخشیدن به ابن ملجم، نزد شیعیان ایرانی؛

*- ایجاد بغض در دل ایرانی‌ها نسبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام؛

*- توجیه و تطهیر اشقی الاشقیاء ابن ملجم ملعون، با سوء استفاده از حسّ ملی؛

*-  و از همه مهم‌تر، زمینه‌سازی برای نسبت دادن تحرکات تروریستی سلفی‌ها، تکفیری‌ها، داعش و ... به نوعی اندیشه (نه گروهک تروریستیِ دست‌ساز امریکا)؛  چنان چه در سطح دانشگاه‌ها نیز اصرار دارند که حتماً عملکرد آنها را به «اندیشه» نسبت دهند و به نوعی به خوارج وصل کنند ... و سپس برای آنها تاریخ بسازند (که فعلاً مجال ورود به این بحث نمی‌باشد).

نکته:

کفر، شرک، نفاق، ظلم، جهل و دشمنی با الله جلّ جلاله، پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام، اسلام، قرآن و آموزه‌ها و احکام شریعت و دین مبین اسلام، ملیت بردار نمی‌باشد، لذا هر کس یا هر حزب، یا هر گروه، یا هر قبیله و قوم و از هر ملیتی که در «حزب الشیطان» قرار گرفت، دست به ترور و قتل یا نسل‌کشی زد، مخالف اسلام قد علم کرد و پنجه درانداخت، محکوم است. چه امریکایی یا انگلیسی باشد، یا اسرائیلی، یا عرب یا ایرانی. به ویژه کسانی که خون اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ریختند و به آنها و به بشریت ظلم کردند. هر چند که ابن ملجم مرادی ملعون، یک عرب جاهل، مرتجع، متعصب، خوارجی و شقی بود.

 

 

 

کلمات کلیدی:  تاریخی